LINNAEA.
“Ein
Journal für die Botanik
in ihrem ganzen Umfange: Zweiundzwanzigster Band.
Oder:
Beiträge
Pflanzenkunde.
Se echster Band
Herausgegeben
von
D. FE. L. von Schlechiendal,
derMed., Chir. u. Philos. Dr., ordentl. Prof. an der Universität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied.
Mit fünf Tafeln Abbildungen, Te Halle a.d.$S. 1849.
gedruckt anf Kosten des Herausgebers.
In Commission bei ©, A, Schwetschke und Sohn. %
Ze sıp Der wer nn
/ \ HH
£
A: LT. NY }
Re}
Inhalt
Seite
Beiträge zu einer Flora der Aequinoctial-Gegenden der neuen Welt, von J. F. Klotzsch.
Malpighiaceae, auct. A.Grisebach.. . B . Gentianeae, auct, eodem . . . . . Die Orchideen, von H. &. Reichenbach al. oe.
Plantae Kegelianae Surinamenses. Dilleniaceae, Bixineae, Viotarieae, Polygaleae, Caryophyl- leae, Malvaceae, Buettnerlacone, Sterenliacene, Tiliaceae, Aurantiaceae , Oxalideae, Simarubeae, Ochnaceae, Gela- strineae, Anacardieae, Vochysiaceae, Lythrarieae, Passi- floreae, Turneraceae, Begoniaceae, Crassulaceae , Lobelia- ceze, Sapofaceae, Loganiaceae, Gentianaceae, Convolvu- laceae , Boragineae, Hydroleaceae, Plumbagineae, Arisio- lochieae, Artocarpeae, auct. A. Garcke . . . . Menispermeae,, Olacineae, Bombaceae, Samydeae, Mal- pighiaceae, Sapindaceae, Meliaceae, Marcgraviaceae, Am- pelideae, Euphorbiaceae, Hippocrateaceae, Myrtaceae, Com- hretaceae, Leguminosae, Cescentieae, Scrophulariaceae, Verhenaceae, Solaneae, Labiatae, Hubiacene, Styracene, Ebenaceae, Myrsineae, Polygoneae, Myristiceae, Läciste- meae, Piperaceae , Burmanniaceae, Musaceze, Cannaceae,
Scitamineze, auct. F.A.G. Miquel . . . . . Nopnulla de parasitis quibusdam phanerogamicis ohservata, auct. E.Brandtcc tab. 1) . . . . .
Caulerpearom Sceiagraphia. Scripsit V, 2» A Trevisan .
Beiträge zur Flor von Texas, von Adolf Scheele . . . Fortsetzung . . . Beiträge zu einer Flora desOrientes, von Karl Koch (m. 7. 113 Fortsetzung . . . . B
Dr, Rabenhorst’s Lichenes Italicl. Die Lichenen, welche der Dr. L. Rabenhorst auf seiner Reise durch die östlichen und südlichen Provinzen Italiens im J. 1847 gesammelt hat.
47
. 129
145 339
Bearbeitet von v. Fltow . 22020000208
wW Seite Lnzularum Species. Recensuit Ernestus Meyer . . „383 De Dictyoteis adumbratio. Auclore Victore B. A. Gomite de Tre- visan . . 421 Symbolae ad Floram Surinamensem, auct. F. A. 6. Miguel, Pars XÜ. . . + 865 Organographische Betrachtungen über einige Pranzen aus dem Bereiche der Monocotyledoneae epigynae. Von H. Crüger
auf Trinidad. (Hierzu Taf. 11. wiV.) . 5 . 200.497 Plantae Regnelliauae.
Legumiuosae. Aust. G. Bentham . . . ‚511 Myrtaceae, determinavit F. A. 6. miquel . . . 532 Melastomaceae, auct, eod, . . . . . + 587 Ozalideac, auct. e0d. - . . . . B . . 543
. Polygaleae, auct. eod. Deren. . 546 Ruizoboleae, auct. Sonder . B . ‚547 Malpighiacene, determinavit F. A. 6. Miqu el... .547 Hypericineae et Ternstroemiaceae, auct. Sonde - . 549 Tiliacese, auct. Sonder . . B . 550 Büttneriaceae et Sterculiaceae,, auct, Miquel B 2.550 Bombaceae, auct. Sonder . . B . . ‚551 Malvaceae, anct. F, A. 6. Miguel . Fe } |
Bixincae, Turneraccae, Sauvagesieae, anct, Sonder 553 Viotariene, determ. E. A. 6. Miguel ee 555 Capparideae, Berberideae, Ranunculaceae, auct. Sonder 556
Anonaceze, auct. eod. . 20.00.5357 Saxifrageae, Ericaceae, determ. F. re 6. Miquel . . 558 = Biguoniaceae, auct, Sonder . ET nn . 558 Scrophularieae, auct, Bentham . nn 56 Verbenaceae, auct. J,C. Schauer Den 56 Labiatae, auct,. &. Bentham . 0.000 565 Gentianeae, auct. Erisebach . . . . . . 367 Asclepiadeae, determ. F. A. @. Miguel nr 7 Apocyneae, auct. eod. . . . 568 Compositae, auct. C. H. Sch altz, Bipontino . . . 569 Valerianeae, auct. Sonder. . . . . «573 Piperäceae, determ. F.A.6. Miguel . . . .574 Filices et Lycopodiasene,. Auct, 6. Kunze . . +57 Musci frondosi, anct. Ern. Hampe . . . 2.5
Beiträge zur Kenntniss der Labiaten, von Adolf Scheele . 584 Beitrag zur Entwickelungsgeschichte der Farrnkräuter, vonHer-
männ Schacht. (Hierzu Taf. V.) . . . 753 Manipnlus Stirpium Bianchetianarum in Brasilia collectarum, de- terminavit F,A.G. Miquel . . 801
Guscutae novae descriptio, auct. D. F. L. v Schlechtendal 808° Orchidiographische Beiträge, vonH.G&. Reichenbach fl, - . 85 Ueber die Gattung Pisonia Plum., von D.F.L. v. Schlechten-
dal. IE. Art. Besonderes . . . . . . 868 Register der Planzennamen . . . . . 2886
Beiträge
zu einer
Flora der Aequinoctial- Gegenden der neuen Welt,
von
JS. F. Klotzsch.
Malpighiaceae *) Juss. — Adr. Juss. Auctore
A. Grisebach
Tribus I. Malpighieae DC. prodr. 1. 577. — Griseb, in Linnaea XIII. 247. — Adr. Juss, Monogr. Malpigh. 4.
Malpighia Plum. — Adr, Juss. 1. M. urens L. — Car. diss, 1.235. f. 1. Haiti (C. Ehrenberg n. 244).
*) Malpighiacearum elahoratio a fratribus Schomburgk col- lectarum, jam absoluta manuscriptumgue impressui traditum erat, priusquam auctor de harım plantarum disquitione, eodem tempore in Hookeri diario (London Journal of Botany 1848. p. 118seq.) evulgata certior fieri potuit. Sed enm juvat, detrimentum hujus eoncursus benevolentiaDris. Klotzsch, quı nomina Benthamiana prius data restituit,, esse reconcinnatum,
u . Grisebach. 32r Bd. Is Heft. 1
2. M. heterophylia Gr, foliis ovato-lanceolatis acu- tiuseulis integerrimis suprafglabris subtus sparsim setigeris demum glabratis margine glanduliferis, hracteantibus orbien- laribns, umbellis 4-floris, calyce glandulifere, fractu —.
Species affinis M. Galeottianae A. Juss., foliis biformi- bns demum glabris sabtns eglandulosis et petiolis Iongioribus distineta. Rami ramosi, teretiusculi, 1” fere diam., juniores setis adpressis adspersi, internodiis 4” — 1” longis. Folia 13/5 — 1” longa, 6% lata, aliaque 4 - 5” longa et 3— 4" Iata eagne plerumque medio peduneulo communi inserta, omnia basi rotundata, pleraque apiee acutata, rigide mem- branacea, supra basin glandulis paryis marginalibus plerum- que binis notata, setis malpighiaceis sparsis, petiole 2’ longo, stipulis minutissimis. Umbellae laterales sive ramulos patu- los sesquinnciales medio bracteatos terminantes, involucro 4-phyllo minute sufultae, pedicellis 8— 9 longis"tenuibus rigide patentibus inferne articulatis et bihracteolatis, bracteo- lis minutissimis. Sepala ovato-oblonga, 11/,” louga, obtu- siuseula, glabriuscnla, 2 (—1) glandulosa. Petala expansa, glahra, limbo ovali 3” longo margine lacero ab ungue di- stincto. Stamina paullam exserta, monadelpha, filamentis glabris basi dilatatis, antheris oblongis glabris, Ovarium gla-
bratum, stylis longe exserlis divergentibns glabris, stigmate truncato,
Mexico (C. Ehrenherg n. 624).
3. ML. punlcifolia L, — Adr. Js... 4 Li.
Veneznela: ad litus pr. Puerto-Oabelle inter Mimosas (Moritz).
4. MM. nitida Mil, — Mill. diet, no. 5. ex diagn, et pa- iria. Syn. M, glabra var. acuminata Adr, Juss.? — Spe- cies media inter M, glabram L., a qua differt foliis in acu-
3
men acntum altenuatis, pilis malpighiaceis nullis et calyce 6-glandulese — et M, biflaram Poir., » qua longius distat putamine inter cristas transverse muricato (cristae sunt 5, lsterales obsoletiores), deinde umbellis 4floris et foliis Jongius acuminatis.
Venezuela: pr. Topo, ubi floret m. Julio (E. Otto ı. 931).
Byrsonima Rich. — Adr, Juss.
1. B. verbaseifolia Rich, — Car. diss. t. 240.
Guiana anglica: in savanis f.m. Februar. (Rich.Schom- burgk no. 447.) — Venezuela: in Llanos de Barcelona (Moritz n. 548. L).
2. B. coleostachya Gr. ramulis junioribus rafo -hispidis, foliis elliptico- oblongis obtusinscnlis basi snbacutis petiolatis snpra glabratis subtus rufescenti-villosinsculis, stipula ma- juscula petiolum paullum excedente, calyce glandulifere, peta- lis aurantiacis, antherae hispidiusculae connectivo oblongo loculos excedente, ovario hirsuto,
Proxima B. stipulaceae Adr. Juss., ealyce 10-glandu- ' loso distineta. — Arbor 50—-60-pedalis. Rami toriuosi, internodiis brevibus, epidermide pilis rufis dense hispida, his per petiolos, nervorum foli rete subtns prominens et pedun- eulos pedicellosque extensis. Folia 8—4” longa, 31, — 2?" lata, coriacea, basi in petiolum 6 — 8“ longum attenuata, supra demum laevia nigricantia, sabtus rufo-viridia eximie reticulata, venis primariis versus marginem arcuatis ibigue confluis, areolis sabgnadratis puberulis, stipula axillari ovato- lanceolata patula 8— 12 longa extrorsum pubescente. BRa- cemi folia summa subaeguantes, basi stipulis quibnsdam op- positis involnerati, pedicellis basi artienlatis et tribracteatis
6% Iongis. Sepala ovata, obtusa, 2’” longa, glandulis 1*
&
oblongis albidis oceultata, apice involnta et extus hirsuta, Petala reflexa, limbo A” longe orbieulari unguem tennem snbaequante. Genitalia B. stipulaceae. Frucins non exstat. Gniana angliea: ad flumen Cuyuni snperius fl, m, Jul. — Oet. (Rieh. Schomburgk no. 1603.) 3. @. Poeppigiana Adr. Juss. 1, ce. p. 54.
Brasilia borealis: ad Anmen Amazonas. (Poeppig mo. 2690.)
4, B. syınnocalyeina Ad. Juss. 1, c. p. 50, Specimen floriferum exstat, florihus majusculis et pedicellis arcuatis in- signe: ex quo diagnosi addi licet antheras glahras oblongo- Iineares (2' longas) earumqne conneetira locnlos aegnantia, ovarium glabrum, petala glabra limbo orbienlari integro (4" diam.), ungue tenui aequilongo,
Venezuela: ad fl. Orinoco. (Robert Schomburgk n0. 469.)
5. B. erassifolia Kth. nov. gen, 5. p. 149. — Adr. Juss. le. pP. 37. Car. diss. t, 241.— Frutex 4 —-10-pedalis, fo- ribus favis (schedul. Schomb.)
Guiana anglica (Rob, Schomburgk no. 57. 525. 909. Rich. Sehomburgk no. 1113.): in saranis e. e. pr. Pirara (id. no. 389.) — Guiana surinamensis (Hostmann no. 810.). = Venezuela: Llanos de Barcelona (Moritz), in loeis apri- eis pr. Orituco A, m, Februar. (E. Otto n. 545.) -—- Brasi- lia borealis: ad fl. Amazonas (Poeppig n0.3038.); ad pa- indes pr. S. Antonio (Blanchet no, 3139.) — India oceidenta- lis: in savanis pr. Trinidad de Cuba, nbi var. rufescentem
sive Mulpig. rufam Poir. exhibet et fl, m. Martio, (E. Otto n. 161.)
6. 3. altiesima Kih. 1. e. 9.147. — Aubl, Guian. t. 181. Ovario piloso recedit a praecedente,
5
Guiana anglica: in sipa A. Pomaroon fl. m. Angausto. (Rich. Schomburgk n. 1408.)
7. B. spicata Rich. — Car. diss. t. 237. B. spicata et B. propingua Benth. in Hook. Lond. Journ. of Bot. fase. 75, 1848. p. 120.
Guiana anglica (Rob. Schomburgk no. 469; Rich. Schomburgk no. 57.): in sylvis fl. m Angusto (id. no. 1335.) — Guiana snrinamensis (Hostmann n. 1009.) — Brasilia borealis: ad fl. Amazanas, (Poeppig n. 2214.)
8. B. erispa Adr. Juss. 1. c. p. 52. Syn. B. Brachysta- chya Poepp.! nec DC. Brasilia horealis. (Poeppig no. 3003.)
9. 3. Schomburgkiana Beuth. in Hook. Lond. Journ. of Bot, fasc. 75. anno 1838. p. 123. ramılis junioribus pube- rulis, foliis lanceolato - obevatis obtusiusculis hreviter petio- latis glabris subtus pruina albescente obductis discoloribus et venoso-relicnlatis, calyce glandulifero, petalis albidis, authe- rae conneclivo erassiusenlo Ioeulos hispidiusenlos breviier se- perante,, ovario glabro.
B. disco!or Gr. Mss.
Proxima videtur B. nitidifoliae Adr. Juss., foliis nen acuminatis brevius potiolatis differt eorumque pruina ad se- riem B. conzophyllae Adr. Juss. accedit, — Arbar 30 — A0-pedalis (schedul. Schomb.), ramis tortuosis einereis, ju- nioribus dense foliosis. Folia 2 — 4” longa, 14/,— 2” lata, nitida, tenuiter coriacea, supra laevigata, subtas tenui ner- vorum reli retieulata, nervo mediano deorsum incrassato ru- fescente, juniori pilis adsperso, ceterum glaherrima, in pe- tiolum erassinsenlum 1 —11/,” longum basi attennata, pe- tiolis vaginantibus stipulam hrevem excedentibus, Racemi bre- viter e foliis summis exserti, strieti, pnberuli, pedieellis 4
longis basi articnlatis, bracteolis tribus lanceolatis 1” lon- gis. Sepala ovata, obtusa, pnberula, biglandulos2, 12jg longa. Petala albida (ex schedula), limbo orbienlari 2’ diam, ungnem reflexum tennem subaequante, Stamina monadelpha, antheris breriter oblongis 1“ longis, oonnectivo obtuso. Fru- eins non exstat, Gniana angliea (Rob, Schomburgk no, 786.): in ripa A. Cotinga 8. m. Septembr. (Rich. Schomburgk n. 777.) 10. B. retieulata Klotzsch et Karsien msor, vamulis glabriuseulis, foliis ohovatis ohtusis in petiolum breviter atte- muatis coriaceis glahris subtus pallidioribus et venoso- reticu- latis, calyce glandulifero, petalis rubris, antherae connectivo apice conoideo acutiuseulo reeurvato loculos glabros apice breviter mueronnlatos duplo superante, ovario glabro. — A B. trinitensi Adr, Juss. simillima rite distineta est arbor
50-pedalis (ex schedula) foliis subtus retienlatis et antherae loculis glabris mucronulatis,
Venezuela (Karsten n. 98.). 11. B. trinitensis Adr. Juss. 1, c. p. 42, — Syn. Bani- steria umbellata Sieb.! Iusula Trinitatis (Sieber herb. trinit, no. 51.). 12. B. cotinifolia Kth. 1. c. t. 447.
Mexieo: in Lianos de Michofo 9, m. Majo, (C. Ehren- berg.) 13. B. coccolobifelia Kth. 1. c. 5. p. 140. — Arbor 10 —12-pedalis. Petala rubentia, (Schednla Schomb.) Guiana anglica (Rob. Schomburgk n0.60.): in savanis fi. m, Januar. (Rich.Schomburgk no. 387.) — Venezuela:
in montibus aprieis pr. Angustura et Valencia (Moritz n. 780,).
14. B. densa DO, — Adr. Jnse. 1, c. p. 49. B. con- eiana Benth. I ce. p, 122, — Arbor 20 — 30-pedalis,
7
petalis albidis (schedul, Schomb.): at siccati flores rubri
sunt. Guiana anglica: in sylvatieis juxta montes Roraima
(Rich. Schomburgk no. 91%).
Burdachia Mart, — Adr, Juss. 1. B. priematocarpa Mart. — Adr. Juss. I, c. p. 57.
4.53, Brasilia borealis: ad fl. Amazonas (Poeppig no. 2911.)
Blepharandra Gr.
Car. gen. Calyx 5fidus, eglandulosus. Petala 5, limbo orbienlari. Stamina 10, omnia fertilia, filamentis barbatis, antheris exappendiculatis, ciliarım longarum serie cincfis. Ovarium triloculare, glabrum, carpophyllis connexis exappen- dieulatis. Styli 3 distineti, apice attenuato acuti. Fructus ignotus.
Arhbor guianensis, foliis oppositis petiolatis coriaceis sub- ins pruinosis, stipnlis axillaribus magnis liberis utrinque ge- minatis. Racemi terminales, stipulis basi involuerati, pedi- cellis faseiculatis basi articulatis et bracteolatis peduncnlo communi brevi ab axi racemi distinetis.
Genus nondam satis notum, Coleostachydi soli eique eximie stipularım indole, calyce et floris fahrica accedens, distinctum tamen inflorescentia terıninali, stipulis discretis et charactere artifieiali e staminibus petito.
1. 8. hypoleuca Gr. ramulis laevibus, folüs cordato- ovatis apice rotundatis supra lucidis subtus erustaceo -albidis, racemo rufo-tomentoso. "
Coleostachys hypoleuca Benth. 1. e. p. 125. n. 19.
Arbor 30 — 40pedalis (ex schedul.), ramis strictis cylin- drieis atro-cinereis pube brevi amissa laevibus, internodüs subaequalibus 11/4 — 2” longis. Folia 5—3" longa, 3—
4 Yata (quandoque angnstiora oblonga), a petiolo 4 — 6% longo (juniori puberulo) erassinsculo distincta, basi breviter cordata, versus apicem aequaliter rotundata, crasse coriacea, elastica,, venis primariis approximatis rectinsculis parum sub- tus prominulis et nerro mediano erassiuseule subtus valde prominente penninervia et venulis densis minute reliculata, supra obseure virentia nitida, sabtus strato tenni cretaceo ad nervos evanido obducta. Stipulae demum deeidnae, foliacene, utringue geminae et basi contigua nodum penitas cingentes, ovato-lanceolatae, 8 kongae, 3 Iatae, ıufo-velutinae, sum- mae folioram expertes paullo breviores in basi racemi invo- Iuerantes. Bacemus terminalis 4—5-pollicaris, tomento rufo ad calyces usque extenso undigne villosns, internodiis axeos primarü %/, — 1!/,-pollicaribus; pedumenli communes (sive axes seenndarii) oppositi, 1— 2” longi; pedicelli 3— 4 sım- mo pedunculo inserii, 3 — 6 longi, crassinscali, basi 1- pluribraeteolati. Calyx ad medium 5-Adus, 2 altus, lohis ovatis obtusis, tnbo inferne toro aduato. Petala flarescentia (sec. schedulas), breviter unguieulata, limbo orbieulato inte- gro 2” diam. Stamine toro in tnbo calycino prominenti pi- lisque longis rufeseentibns dense hispido et ocenltate inserta, brevissime basi cohaerentia, subaequalia; flamenta tenuin, ereeta, pilis longis erecto - patentibus a basi ad apicem ci- Hata; autherae oblongae, 2), Jongae, adnatae, introrsae, eonnectivo oroideo - oblongo utringae obinso cerassinsenlo gla- bro, loculis Iincaribas juxta comectivum serie a basi ad api- sem usque exiensa Pilorum erectorum rufescentium 1/5“ lon- gorum ceinetis et harbatis, ceterum glabris, membranaceis, valvulis exappendieulatis, tamen margine utrinsque ad rimam extrorsum flexo angusta indnplicainra fere compaginatis. Ova- rinm globosum, parvum, glaberrimum , carpophyllis 3 dorso „rarinato -angulatis ad apicem nsque comexis uniovulatis, ovulo
e funienlo pendente breviter Iycotropo, funienlo apiei loenli inserto, stylis terminalibus linearibus acntis 3° longis ovario triplo longjoribus.
Guiana anglica: in montibus Roraima. (Rich. Schom- burgk no. 1043.)
Lophanthera Adr. Juss. 1. L. Kunthiana Adr. Juss. 1. c. p. 62. Syn. Galphimia Tongifolia Kth. 1. c. 5. p. 173. Guiana anglica. (Roh. Schomburgk ne. 905.)
Galphimia Cav. — Adr. Juss.
1. & glaucen Car. ie. 5. 1.489. Petioli in nostra lon- giores, 4” longi, itaque petioli breves e diagnosi exelu- dantur. .
Mexico. (Aschenborn n. 223.) 2. & grandiflora Bartl, in Linnaea XUL p. 554. Mexico: inter Iguala et S. Gabriel. (C. Ehrenberg.)
3. &. panieulata Baril. ]. ec. p.556. Glandulae petiolo-
rum numero variabiles sunt.
Mexico: cum praecedente legit de Gros, (C. Ehren- berg, F.)
Spachea Adr. Juss.
1. Sp. elegans Adr. Jnss. in Deless. ic. 3. 1. 31. Syn. Malpighia G. W. F. Meyer essequeb. 178. — Frutex 8— 10pedalis, fioribus flavescentihus (schedul.).
Guiana anglica: in ripa fl. Essequehbo (Rich. Schom- burgk no, 194.). Guiana surinamensis (Hostmann 10.57.)
2. Sp. tenuifelia Gr. foliis lanceolatis subtus albido- ponetulatis, racemorum axi rufo-villese, seeundarlis supra basin artieulatis subbifloris, braeteola altera in glandulam de- sinente, floribus deeandris, petalis parvis roseis eiliato -den- tienlatis, stigmatibus disco subbilobo trancatis.
10
A Sp. parviflora;;üifiert foribus decandris, a Sp, per- Fforata folis non pellueido -punetatis, ab utraque jufloreseen- tiae genere,
Arbor 30-——40-pedalis (ex schedul.), ramis strictis pa- tentibus oppositis, junioribus rufo - villosiusculis, mox in lignum exerescentibus, lignosis eylindraceis, cortice ruguloso, inter- nodüs 1 — 2” Iongis. Folia sub anthesi ad ultimos nodos resirieta 119 —%’' longa, 6 — 10° lata, utrinque acutinscula, muerone acıto terminata, membranaces, supra glabra nigri- eantia, subtus ferruginea pilis sparsis rufis evanidis in zervo mediano diutius persistentihus glahrata et squamulis mierosco- pieis albidis punetata glandulisque binis juxta mediam partem notata, petiolo rufo-villosinsenle 2— 3 longe, stipula axil- lari superue libera acuta rufo -villosiuscula petiolo paullo bre- vior, Racemi penduli 3—4” longi, tomento denso rufo ob- ducti, internodüs breribus 2 — 3‘ longis densifleri;. axes se- enndarii refracti, 3 — 4 Iongi, erassinsenli, supra basin bractes minuta stipati, nune pedicellos simplices infra medium articulatos et bibracteolatos, nunc saepius pedunculos commu- nes ex articulo in pedicellos geminos divisos sistentes, pedi- cello inferiori longieri et prius florem evolvente, superiori ab- breviato in gemmam floralem forsan abortivam excurrente; bracteola inferiori iu glandulam stipitatam mutata. Sepala 1“ longa, ovata, obtusa, extns puberula, quatuor biglandu- losa. Petala breviter nnguienlata, limbo orbieulari-obovato 1 diam. Stamina subaequalia, distineta, toro hispido in- serta; filamenta linearin antheraeque breviter oblongae gla- brae, Ovarium biloeulare, glabrum, stylis 2 apice divergen- ubus stamina aequantibus stigmate uncinato-truncato apice brevissime bilobo., Fructus nou exstat.
Guiana anglies: in ripa fl. Takutu. (Rich Schom- burgk no, 506.)
nn
Bunchosia Rich. — Aär. Juss,
1. B.armeniaca Rich. - Syn. Malpighia armeniacaCav. diss. 1.238. M. ritida Ruiz! neo Jacq, Banisteria acumi- nata Ruiz!
Peruvia: Huanuco pr. Cixuelas de Frayle; Huayaguil pr. Cixuelas de Micaragua (Ruiz); ia nemoribus Andium (id.) — Chile (Poeppig n. 106): speeimen mancum feliis maje- ribus.
2. B. tuberculata DC. Syn. Malpighia Jacg. hort. Schoenbr. 1. t. 104. Stylus est bifidas, quo charactere in- primis recedit a B. fluminensi Gr. (B. Martiana Adı. Jess.) Frutex 6— 10pedalis, floribus Navis (schedul.).
Guiana anglica: in ripa fl. Tacutu Nor: m. Aprili (Rich. Schomburgk no. 544). — Venezuela: in sylvis humidis re- gionis calidae pr. La Cuha flor. m. Aprili (Moritz n. 1195).
3. RB. glandulifern :Kth. 1. c. 5. p. 15%. Syn. Mal- pighia Jacq. et Willd. herb, no. 8800! M. glandulosa Jarq. ic, rar. t. 469.
Venezuela: pr. Valencia et Angustura (Moritz n. 507 et 570. I.).
4 B. argenten DC. Syn. Malpighia Jary. fragm. t. 83.
Folia discolora supra glabrata, subtus sericeo -tomentosa argentata juxta basin biglandulosa, elliptica, utrinque acu- tiusenla. Stylus ad medium hifidus.
Gniana anglica (Rob. Schomburgk ne. 742). — Ve- nezuela: in savanis siceioribus e, c, pr. Upntu der, m. No- vembri (E. Otto n. 999); pr. Angostura (Moritz n.595.1.). "
5. 3. squarrosa Gr. foliis ovato-lanceolatis acutiusculis glahris coriaceis, pedicellis medio artienlatis et bihracteolatis, bracteolis orbienlaribus squarrosis basi gfandulosis, calyce 10glanduloso,, ovario trilooulari glabre, stylis distinetis.
12 “
Deseriptio B. Bonplandianae apud Adr. Juss. I. c. p. 78. fere omnis quidem ad nostram stirpem quadrat, sed cum nee hraeteolarum singularis figura nee foliorum texiura a ple- risque congeneribus aliena designentnr, speciem sui juris esse nobis persuasum est. Rami lignosi, eylindracei, asperiusculi, diffusi, foliis sempervirentibus ubique foliosi, internodis pollicaribus. Folia 11, — 21/5 longa, 10-14 lata (ita- que quam in specie landata multo minora), breviter acutata et apice acutiuscula, rigide coriacea, laevigata, siecata supra obsceure virentia, subtus pallidiora, eglandulosa, juniora hine pilulis adpressis mieroscopieis iisque raris adspersa, mox utrin- que glaberrima, petiolo 1’ longo crassiusenlo, stipulis incon- spienis. Racemi axillares, 1— 11/3” longi, strieti; pedicelli oppositi, 3-4 longi, basi bractea hreri subulata stipati, medio fere artienlati et bracteolis binis orbieularibns 1” latis instrueti. Flores 4‘ diam., sepalis erectis glabriusculis glan- dula dnplici oblonga apice lihera snperatis, petalis expansis cordato -subreinndis denticulatis siccatione aurantiacis, stami- zibus glahris paullum exsertis, antheris oblongis, ovario parvo ovoideo, stylis 3 stigmate truneato terminalis., Fructus non exstat,
Venezuela: in savana pr. Caroni flor. m. Novembri. (E. Otto a. 962.)
Tribus I. Banisterieae DC. prodr. 1.585. — Griseb. 1. c., 190. — Adr. Juss. 1. c. 99.
Lophopteris Adr. Juss. 1. c. 99. tab. 11.,
Char. gen. Addantur: Petala breviter unguicnlata, in- aequalia, supra calyeem expansa; stamina antheris breviter oblongis exappendieulatis, loculis conneetivo glanduliformi ad- nalis; styli 3 breves, stigmate trumcato.
13
1. 3. splendens Adr. Juss. in Delessert ic. 3. . 29. De- seriptioni in Monogr. p. 100, datae addantur haee:
Petala limbo orbienlari erenulato in majoribns 3‘ diam. basi in unguem brevem subito angustate, in minoribus lon- gius unguicnlate. Genitalia paullum e ealyce exserta, sta- minibus stylos aegtantibus, antheris mox cadncis fere Bra- chypteridis, stigmate Banisteriae.
Guiana angliea: in ripa fl. Barama flor. m. Oct. (Rich. Schomburgk no. 1536.)
Brachypteris Adr. Juss. 1 c. 101. tab. 11.
1. Br. borealis Adr. Juss. 1. 0. 102. Syn. Banisteria ovata Cav. diss. t. 257. Sieb. A. Martinie. no. 125. — B. allophylla Rehb.! in Sieb. herb. trinit. no. 52.
Fratex 3 — Apedalis, fNoribus flavescentihus (schedul, Schomb.).
Guiana angliea: in litvre (Rich. Schomburgk n0.210). — Guiana surinameusis (Hosimann n. 278). — Panama: pr. Portobello (Billberg).
Stigmaphyllon Adr. Juss. 1. c. 103. tab. 12.
1. St. fulgens Adr. Juss. 1. e. p. 116. Syn. Banisteria Lam. Car. diss. t. 253. — Liana floribus flavis (schedal. Schomb.)
Guiana anglien: in savanis flor. m. Februar (Rich. Schomburgk no. 438). Guiana surinamensis (Host- mann). Venezuela (Karsten): adrivulos pr. Maracay flor. m. Martio (Moritz no. 779), pr. Merida flor. Novembr. (Mo- ritz n. 1196).
2. St. convolvulifoliam Adr. Juss. 1. ec. p. 120. Syn. Banisteria Car. diss. t. 256. Guiana snrinamensis (Hostmann no. 146 et no. 706).
14
3. St. paberum Adr, Juss. ], c, p, 12. — Liana Bori- bus fulvo-rubris (schedul, Schomb.).
Gniana angliea: in ripa fl. Waini for. m, Octohri (Rich, Schomburgk no. 1502). — Gniana surinamensis(Hosimann no. 965).
4. St. mucronatum Adr. Juss. 1. c. 9123. Syn. Boni- steria sp. in Linnaea VI, p. 420. — Flores favi (schedal. Mor.).
Mexioo: in dumetis Colipae (Schiede), Panama: pr. Portobello (Billberg). Venezuela: in sepibus pr. Escuqne. fer, m. Oetobri (Moritz n. 1198),
5. St. Sagracanum Adr. Juss. 1. c. 9.125. -— A. Rich Rt. cub. 1.28.
Frutex humilis 1— 2 pedalis, etiam humilior, repens, vel erectus, quandoque scandens, floribus pnlehre Iuteis (sche- dnl, Otto).
Cuba: pr. Trinidad de Cuba, Tagurielles in saxosis mu- risque apricis flor, m. Febr., Martio (E.Otito n.130 et 131).
6. St. periplocifeliam Adr. Juss. 1, c. p- 126.
Differt a praecedente praecipue glandulis petioli apicali- bus seutellaribus, quae in illa subapicales stipitiformes.
India oceidentalis: in inss, S, Thomas et S. Jean (Mo- ritz).
7. St. Humboldtianum Adr, Juss, in St. Hilaire Flora brasil. 3. 56. Syn. Banisteria tomentosa Ruiz mser.! et B. lanuginosa Rniz mser.: haec folüis breviter acutatis et sama- rac cristis lateralibus brevieribus ab altera forma discrepans Glandulae folii marginales, quae in aliis quoqne speciebus e. c. St. fulgente nonnunguam observantur, speciem peculia- rem, quam peruvianam cl. Juss. in Monogr. p. 113. subodo- ratus est, vix designant nec magis eristarum figura in ipsa n0- sira stirpe variahilis.
15
Peruvia: pr. Vitoe prima forma, altera pr. Ponuzo (Ruiz).
Banistertia Adr, Jnss. 1. 6.134. (13,
1. B. antifebrilis Ruiz mser.! folüis ovatis acnminatis basi acntiuscnlis glabris longe petiolatis, umbellis 4feris in pani- culam eflusam congestis, pedicellis supra basin artieulatis et bibracteolatis, calyce Sglanduloso, petalis ciliato - denticulatis rubris, junioribus extus pubescentibus, antheris glabris, sty- lis pube alhida hirsutis, fructu —.
Proxima B. atrosanguinca Adr. Juss., neo nisi folis pedunenulisque glabratis (pili evanidi sunt minuti et sparsi) et stylis hirsntis differt, .
Pernvia: pr. Pueblo nuevo (Ruiz).
2 B. argentea Sprgl. Syn. Heteropteris Ktih. 1. c. t. 450. — B. Schomburgkiana Beuth, 1. c. p. 129. n. 1. Flo- res rosei (schedul, Moritz).
Guiana anglica (Rob. Schomburgk no. 844). — Ve- nezuela: pr. Topo (E. Otto n. 932), pr. Truxillo for. m, Oetobri (Moritz n. 1193).
3. 3. aecanthocarpa Adr. Jass. 1. c. p. 140. Fraetns depict. in tab. 13. L. Syn. B. fulgens Ruiz mser.! for. peruv.
Peruvia: in nemoribus Andium (Ruiz).
4 M. Inten Ruiz mser.! foliis oratis acutinsenlis supra puberulis subtus tomentosis longe petiolatis, petiolo apice bi- glanduloso, umbellis Afloris in paniculam racemiformem dis- positis, pedicellis basi artieulatis tribracteolatis, calyce eglan- duloso, petalis ciliato-denticulatis glabris Inteis, antheris gla- bris, stylis pube patula inferne hirsutis, superne glahris, sa- märae pubescentis Iatere lobnlato-muricatae ala intus ad ba- Sin appendice acuta aucta.
16
Speeimina incompleta, quippe quibus folin heterogenea Hiracae eujusdam apposita sunt, folüs evolntis carent: tamen summa affinitas cum B. leiocurpa Adr. Juss. perspieua est, a qna fructns indole separantur,
Peruvia: in nemoribus Andium (Ruiz).
5. B. cristata Gr. folis ovatis breviter acutatis suhtus puberulis membranaceis petiolatis, petiolo ad mediam partem biglauduloso, umbellis 4floris sparsis, pedicellis basi artion- latis tribracteolatis, calyce eglanduloso, petalis glahris im- briate -denticulatis Iuteis, antheris glahris, stylis inferne pube patula hirsutis conformibus, samarae uiringne cristis 3 paral- lelis imbricatis auctae ala oblonga intus ad basin appendice obtusa instructa.
Samarae fahrica plane convenit en B. hıterostyla Adr. Juss. (l. c. tab, 13), quae „petiolo ad apicem biglandulose, petalis pubescentibus et stylis difformibus” distinguitur. Al- teri speciei eique minus nolae B. eglandulosae Adr. Ju, ‚„folia basi acuta, petala pubescentia, styli toti hirsuti,”
Fratex volubilis (schedul.), ramis vagis junioribus pube sparsa ‚adpresse-puberulis mox glabratis, vortiee lenticellis mimutis notafo rugnloso, Folia 3—2” longa, 2 — 1’ lata, e basi rotundata ovata, in acumen brevissimum plerumque aca- üssimum apice abrupte aentata, subtus pilulis adpressis spar- sis in nervo mediano copiosioribus subsericeis puberula, supra glabrata, siccata nigrieantia, tenmia, petiolo 3 — 4 longo pube rufa adpressa deusiori vestito, glandulis minutis nigri- cantibus, stipulis inconspienis. Umbellae suhsolitariae, in ra mulis brevissimis abertivis terminales, itaque respectu, caulis laterales, pedicellis tenuibns pnbernlis 8 longis, quibusdam saepius abortientibus, bracteolis miuutis, Sepala 1” long% evala, obtusa, extus puberula, genitalibus plus duplo supe- rata. Petala expansa, limbo ovali- subrotundo 2 — 3’ long?
ern
17
unguem graeilem aequante. Stamina inaequalia, filamentis tenuibus, antheris parynlis. Ovarium cum stylorum parte in- feriori pilis elongatis rufescentihns flexuosis villoso - hirsutum. Samara glahrata, 14— 16° Tonga, 4 lata, area toro ad- fixa minnta suhrotunda, cencava, eristis obligne adscendenti- bas margine subaequalibns appendivi alae suhconfermibus, ala tenui extus rectilinea, intns parum convexa,
Guiana angliea: in savanis flor. m. Junio (Rich.Schom- burgk no. 5941.
6. B. platyptera Gr. foliis elliptieis vel elliptico - oblon- gis breviter et ahrupte acuminatis coriaceis glabris petiolatis, petiole brevi eglandnloso, umbellis Afleris sparsis, pedicellis basi articnlatis tribracteolauis, calyce 8-glanduloso, petalis aurato-sericeis fimhriate -Iaceris, antheris stylisqgue glahris, samarae maximae utringne eristato-Jobulatae ala spathulato - ohlonga intus ad hasin appendice subrotunda ohtusa aucta,
Samara accedit ad B. heterostylam, ceterum B. #i- grescenti Adr. Juss. (B. fimbriatae Gr.), enjus fruetns ignotus est, ia respondet, ni nomnisi petalis pube densa seri- cea aurea obtectis into dignosci queai, quo charactere cum B. lucida Rich. convenit: patria vero B. nigrescentis a Venezuela valde remota verosimile est fore nt alia diserimina e fructu olim deriventur.
Folia 3— 41/5" longa, 1—2” lata, petiolo canalieulato 3 Jonge. Umbellae saepius oppositae in ramulis abbrevia- tis (sive pedanculis axillaribus) terminales. Floris diam. 8— 10”. Samara inter omnes maxima, 3” longa, 12-14” lata, glahra ; carpellnm snbglobosum, 5 — 6 diam,, latere eristis 2 verticaliter parallelis laceris inaeqnalibus auctum, apice appendice alae 3” alta superatum; ala extrorsum dila- tata, intns ji. e. margine crassiori rectilines, apice obtusata.
22r Bd. Io Heft, 2
18
Venezuela (H. Karsten (4) n.55).
7. B. Iuclda Rich. Adr. Juss. }. e. p. 137. Syn. B, di- varicata Adr, Juss, ib. 158. Nostra enim specimina inter utramgne formam distingui non sinunt, petalis majoribus (lim- bo 4 longo) aurato-sericeis cnm priori, inflorescentia po- tins eum hacce tonvenientia.
Liana lignesa, Roribus flavis (schedul. Schomb.). Guiana anglica: in ripa fl, Waini for, m. Octobri (Rich. Schomburgk no. 1505). — Guiana surinamensis (Host-
mann ne. 1027)..
8. B. Martiniana Adr. Juss, 1. c. p. 159. . Folia in nostra forma margine glandulifera. „Liana ligno- sa, petalis pallide flavis et rubro-guttatis” (schedul.). Guiana angliea: ad montes Roraima (Rich. Schom- burgk no. 909).
9. B. cinerancens Gr. foliis elliptico-lanceolatis utringue acutinseulis supra lucidis glaberrimis suhtus einereo - pubescen- tibus coriaceis breviter petiolatis, petielo apiee glandulifers, umbellis A— 5floris in corymhos laterales dispositis, pedicel- is tenuibns basi artieulatis tribracteolatis, calyce Sglandu- lose, petalis parvis flavescentibus glahris ciliato - denticula- is, antheris stylisque glabris, samarae (jnnioris) pubescen- tis latere crista parvula auetae ala exappendiculata. B. eo rymbosa Gr. Mes., Heteropteris? cinerascens Benth. 1. c. P 131. n. 48.
Medium locum tenere videtur inter B. Zaevifoliam Adr. Juss. petielo breviori, tomento foliorum sericeo et inflorescen- tia distinguendam et B. ferrugineam Car.
Frutex 3 — 4pedalis (schedul,), ramosus, foliosus, ramis glahratis eylindrieis atris. Folia 2-4 longa, 9— 15" lala, basi minute complicata, tomento hrevi adpresso suhtus obducts,
19
peliolo 3 longo pubescente glandulis minutis instructo, Co- rymbi, nune panienlati, ramulos foliatos terminantes, densi- Neri , nmbellis racemnlisve contractis compositi, axibus albido- puberulis, pediccllis 5— 6° longis. Sepala 1” longa, ovata, obtusa, puberula, glandulis nigricantibus. Petala expansa, obovata, breviter ungnienlata, 2 longa. Genitalia B. laevi- foliae. Samara junior B. ferrugincae.
Guiana auglica: in ripa fl. Cotinga flor. m. Septembri (Rich. Schomburgk n. 773).
10. BR. ferruginen Car. diss, t. 248. Syn. B. acumi- nata Willd. herb. 8838. auctore Klotzsch: specimina He- rentia, differentiam a stirpe brasiliensi vix praebent.
Venezuela: in convallibus Aragon (Moritz).
He teropter is Kih, — Adr. Juss. 1. ec. 180. tab, 14.
1... olencfolia Gr. foliis lineari-lanceolatis acuminatis apice obtusinscnlis subsessilibus coriaceis supra glahratis sub- ins tomentosis margine revolutis, racemis corymbiformibus axillaribus, pedicellis tenuibus albido - pubescentibus infra me- dium-artienlatis et infra arlienlationem bihracteolatis, bracteo- lis ovalibus, sepalis glanduliferis, petalis Javis, fructu —.
Hiraca oleaefolia Benth, 1. c. p. 136. n. 65.
Frutex 8—10-pedalis, dense foliosus, internodiis semi- pollicaribus, ramulis cylindraceis pube adpressa ehdnetis, ju- niorihus albidis, cortice fusco rimuloso. Feolia 2t/, — 3” lon- ga, 6— 8” Iata, basi in petiolum. erassiusceulum 1” vix lon- gum angnstata, eglandnlosa, strieta, erecto-patentia, nervo mediano subtus prominulo, venis inconspicnis, jnniora supra pube temui adpressa obdneta, mox glahrata, punctata, laevi- gata, convexinscula, opaca, at laete virentia, subtus tomento adpresso persistente, juniori sericeo, demum cinereo -albido ad pedicellos ei calyces usque extenso pubescentia, nodo par-
2#
20
tiali inserta, stipulis inconspienis, Racemi bipollieares, foliis occultati, nonnunguam inferne compositi, pedicellis 8 — 10 longis, bracteolarım pari 3% supra hasin et 1/,% infra arti- culationem insertis, braetea minuta subulata, hracteolis evali- bus ntringne obtusis foliaceis 1 longis. Sepala oblonga, ob- tusa, 1° longa, glandulis subrotundis fuscis duplo longiora. Petala 23/, longa, obovata, dentieulata, glahra, planinscula, ungoe brevissimo. Stamina breviter e calyce exserta, alierna paullo majora, antheris glahris ovoideis parvulis, tilamentis Tinearibus basi comnexis glahris. Ovarium snbglobosum, par- vum, selis albidis dense obteetum, stylis 3 Iinearibus glabris duplo superatum, stigmate compresso truncato. Frucius non exstat,
Guiana angliea: ad montes Roraima (Rich. Schom- burgk no. 998).
2. #, macrostachya Ad. Juss. Le. 178. Guiana augliea (Roh. Schomburgk n0.222). — Guia- na snrinamensis (Hostmann n0.897). — Venezuela (Kar- sten).
3. H. platyptera DC. — Adr. Juss. 1. ce. 204. Liana lignosa, loribus luteis (schedul. Schomb.).
Guiana anglica: in ripa fl Manari (Rich, Schom- burgk ne. 82), in ripa fl. Barama for. m. Octobri (id. ne. 1517). — Guiana surinameusis (Hostmann). — Brasilia borealis: ad fl. Amazonas (Poeppig no. 2645).
4. M. Lessertiana Adr. Jass. 1. c. 208. ex specimin. Poeppigiano, Liana lignosa, 12 —16pedalis, petalis roseo -rubicundis (schedul, Schomb.). j Gniana anglica (Rob. Sehomburgk n. 279): in sylvis juxta montes Roraima for. m. Novembri (Rich, Schom-
21
burgk no. 958), in ripa fl. Essequeho flor. m. Januar (id, no. 328). Guiana surinamensis (Hostmann). Brasilia bo- realis: ad fl. Amazonas (Poeppig no. 28921).
5. MH. suberosa Gr. in Linn. XII. p. 229, Syn. A. Can- dolk ana Adr. Juss. I. ec. p. 209. Banisteria nitida Ruiz mser.! Heteropteris carinata Benth. 1. c. p. 133. n. 49.
Frutex 3—4, alias 12 — 16-pedalis, petalis Navis (sche- dul, Schomh.).
Gniana anglica: in ripa A. Kukenam (Rich. Schom- hnrgk no. 1099), in ripa A. Essequebo for. m. Januar (id. n0.360), in ripa A. Takuta Aor. m. Martio (id. no, 500). — Peruvia: pr. Vitoc (Ruiz).
6. #. purpurea Kih. Syn. Banisteria L. Cav. diss. W246. £. 1.
Specimina Karstenii recedunt petiolo ad medium bi- glanduloso; Angosturiensihus folia suhbtus juxta marginem glan- dulis quibnsdam netantur.
India occidentalis: in insula Portorico (Moritz). Vene- zuela (Karsten): pr. Angosinra (Moritz).
7. H. Beecheyana Adr, Juss. 1. c. p. 221, Mexico (C. Ehrenberg, E.), 8. H. rubiginosa Adr. Juss. 1. c. p, 223. Syn. Baniste-
ria glandulosa Ruiz mser.! Peruvia: pr. Palca (Ruiz).
Triopteris L. — Adr. Juss. I. c. 260. tab. 18. 1. Tr. ovata Cav. diss. 259. Frutex seandens, foribus Ilacinis (schedul, Ehrenb.) India oceidentalis: Haiti (C. Ehrenberg n, 260). 2. Tr. rigida Sw. Syn, Tr. Iucida Kih. 1. c. t. 451. Frutex scandens, floribus azureis (schedul, Otto).
India oceidentalis: pr, Trinidad de Cnba in aridis for, m, Martio (E. Otto n. 132).
Tetrapteris Cav. — Adr. Juss. 1. c. 263. tab, 18.
1. T. mucronata Car, diss. 1. 262. f. 2. Liana lignosa, petalis virentibns (schedul. Schoml.). Guiana anglica: in ripa fl. Demerara (Rich, Schom-
burgk n. 1705). — Guiana surinamensis (Hostmann m. 1142).
2. T. crispa Adr. Juss. 1. c. p. 268, Syn. Banisteria papilionacea Ruiz mser.!
Liana lignosa, petalis flavis (schedul. Schomb.y. Sa- marae, quae in speciminihus et Karstenii et Ruizii ex- stant maturae, conveniunt cum deseriptione stirpis a Poep- pigio in provincia Maynas leciae apıd Adr. Jussien
p- 269. j Guiana anglica : in ripa fl. Barama flor. m. Octobri (Rich. Schombnrgk no. 1511). — Venezuela: in sepihus pr. Tra- zillo for. m. Octohri (Moritz n. 1194); pr. Pnerto Cabello {Karsten n. 146). — Peruvia: in nemoribus Andinm (Ruiz),
3. F. ovalifolia Gr. in Linn. XII. p. 237. T. discolor Benth. 1. c. p. 134. n. 53. Gaiana anglica (Rich. Schomburgk no. 197). — Brasilia borealis: ad A. Amazonas (Poeppig).
4. T.magnifolia Ruiz mser.! folis maxämis elliptico - ob- longatis breviter apiculatis basi rotundatis glahris supra nili- dis breviter petiolatis, eicatrice stipulari intrapetiolari, um- bellis Aforis in paniculam terminalem foliosam dispositis, ejus foliis snhrotundis, _axibns puberulis, pedicellis cerassiusenlis medio artieulatis et Libracteolatis, bracteolis minnlis, calyte glandulifero, samara (juniori tomentosa) — .
Specimina incompleta, originarium floribus destitutnm, Poeppigianum samaris nimis juvenilibus instructum, at species foliis 10 — 5” longis, 51/,— 3” latis; foralibus sub- rotundis 6° diam. ab omnibus facilis distinetn.
Peruvia: pr. Chicoplaya (Ruiz). Brasilia borealis: ad N. Amazonas (Poeppig n. 2820). "
5. T. fimbripetala Adr. Juss. 1. c. 9.290.
Speeimen fructiferum paullisper recedit foliis brevius pe- tielatis subtus ferrugineis, at deseriplioni inflorescentiae in- dole et samaris optime respondet; loco matali convenit cum T. discolore DC., eui proxime aflinis videtur, tamen fructn di- stinguenda.
Liana lignosa, petalis flavis (schedul.).
Gniäna anglica: in ripa fl. Essequebo (Rich. Schom-
burgk no. 123).
6. T. calophylla Adr. Juss. 1. c. p. 271. Syn. T. Teu- canthele Gr. in liter. Moipighiacea dubia Benth. 1. « p-131. n.41. Liana lignosa, petalis rubentibus (schedul.). Guiana auglica: in collihns arenosis ad fl. Demarara fl, m, Aprili (Rich. Schomburgk n. 1739).
7. W. erotenifelia Benth. in Pl. Hartw. p. 115. Foliis elliptieis utringue rotundatis obtusiusculis supra glahratis niti- dis subtus venosis paberalis einereis, tandem glabrescentibus, Noralibus ovali-subretundis, cicatrice stipulari intrapetiolari, umbellis 4floris in paniculam corymbiformem ramulis termina- lem dispositis, ejus axibas ramisque puberulis, pedicellis te- nuibus medio arliculatis et bibracteolatis, bracteolis minutis, calyce glandulifero, antheris glabris, samara (juniori pu- bescente),
24
A T. acapulcensi Kıh., ad quam primo reiuleram, pube ‘N, et foliorum figura (4° : 21/4” vel in ramulis 1” : 8%) di stineta videtur.
In sylvis prope Gnayaquil (Hartweg n. 645).
Hiraca Jacqg. — Adr. Jussieu I. c. 294. tab. 19.
Sect. 1. Masoagnia Berter. in Colla hort. ripul, p.86. Samara ala indivisa eineta, Stipulae inconspienae. — Inflo- rescentia racemosa, saepius paniculata.
Sectiones Hirgeae a el. Jussieu propositae ex embryo- nis fahrica potius generice distinguendae sunf, ut verae Hi-
raeae stipulis petiolaribus habitaque conformes nexu arctiori emineant,
1. Hiraen elegans Adr. Juss. 1. c. p. 295. Syn. Be- ulsteria flabelliformis Bniz mser.! YVarietas folis utringue rotundatis apice acntiusenlis nervisgue subtus pubescentibus est B. cochleata Ruiz mser.! sive Hiraea Poepp. coll. n. 2233!
Peruvia: pr. Puzuzo (Ruiz). — Brasilia borealis: ad A. Amazonas (Poeppig n. 3098 et 2233), 2. H. prunifelia Kih. 1. c. p. 170. Venezuela: pr. Caracas (E. Otto n. 893).
Sect. 2. Trilophopteris. (Mascagnia Adr. Juss. $. 2.) Samara (bi-) trlalata, alis marginalibus geminis distinctis, tertia dorsali saepius subaequali, Stipwlae inconspicuae. —
Inforescentia racemosa, nunc panieulata, aut umbellata, per dicellis supra basin artieulatis.
3. H. Poeppigiana Adr. Juss.! 1. c. p. 302. Brasilia borealisı ad H. Amazonas (Poeppig m. 2799). 4. M. gracilis Beuth. foliis memhranaceis lauceolatis hre- viter acumıinafis brevissime petiolatis glahris, racemis simpli-
25
eibus multifloris lateralibus, pedieellis medio artienlatis bi- brarteolatis, bractcolis lanceolatis, sepalis glanduliferis pu- heseentihus, peinlis glahris fMavis, fructu —. FH. gracilis Benth. 1. e. p. 135. n. 61. H. galphimio’des Gr, Mss.
Proxima videtnr Il. arg. nteae Juss., glahritie distinguen- da; racemorum situ, nee pedicellorum fahrica etiam arcedit ad H. chlorocarpam Juss,
Frutex bi- — tripedalis (sec. schedulam), ramis virgatis adseendentihus, cortice fusco asperinculo, internodiis fere pol- liearibus. Folla 11/5 —% longa, 5 — 8 lata (intermixtis hine mineribus) , arumine aento terminata, petiolo 1‘ Jongo, stipulis inconspienis. Bacemi 3—4pollicares, opposiui, ra- mulum hrevem nune subaphyllum terminantes, axi glahro in- tra flores in internodia 2” longa divise, bracteis lineari -lan- ceolatis 2” longis patulis, pedicellis oppositis tenuibus apice paullum inerassatis sub anthesi 9 — 6 longis patentibus. Sepala oblonga, obtusa, 11/4 louga, quatuor glandulis binis brevioribus instructa. Petala expansa, breviter ungnienlata,
ungue tenni calycem subaeqmante, limbo cordato-ovali apice rotundato lacero-dentieulato 3” longo. Stamina calycem sub- aequantia, antheris parvulis glabris, loculis apiee recurvis eonnectivo ovoideo adnatis. Ovarium pubescens, stylis 3 gla- bris, stigmate iruncato. Fructus non exstat.
Guiana anglica: ad moutes Canuku flor. m, Martio (Rich, Schomburgk n. 1119).
5. HM. septentrionalis Adr. Juss. 1. c. p. 309. Mexico (Aschenb. n. 281): pr. el puente de Dios for, m, Decembri (C. Ehrenberg, B.).
Sect. 3. Euhiraea. Samara bialata, alis marginalibns distinctis erista dorsali multoties majorihus. Petioli sub apice histipulati, — Umbellae axillares, pedicellis basi articulatis,
26
Chararterem seminis classicum (votyledone altera cras- sissima carnosa, altera abortiva) a cl. Jussien in 5 speeie- bus obserratum ego in ZH. crassipede quoque talem video, qualis depieta est apud Juss, 1. e. tab. 19. (H. Salzman- n ana).
6. M. Bianchetiana Moric. Adr. Juss. 1. c. p. 313. ex speeiminibus Hestmannianis.
Guiana surinamensis (Hostmann n. 993).
7. M. fagifotia Adr. Juss. 1. c- p. 313.
Guiana surinamensis (Hostmann n. 494).
8. I. erassipes Adr. Juss. I. c. p. 314. ex speeiminihns Poeppigianis. Syu. Banisteria aggregata, Bniz ınser.! et B. obo:ata Ruiz mser.! "
Peruvia: pr. Vitoo (Ruiz). Chile (Poeppig n. 1787 et 101).
9. H. Riedieyana-Adr. Juss. 1. c. p. 315. ex speciminibus Hostmannianis,
Guiana surisamensis (Hostmann n. 291).
10. 3. falgens Adr. Juss. ß. demerarensis ej. 1. co. p.318. Frutex 4— 6pedalis, Roribus Navis (sec. schedulam). Guiana anglica: in ripa fl. Barima (Rich. Schomb.
n.43),
11. H. chrysophylia Adr, Juss. L c. p. 318.
Guiana anglica (Rob.Schomburgk n. 144). — Guiana surinamensis (Hostmann n 225).
9. argentata, foliis sulius argenteo -sericeis.
Accedit al H. serieifoliam Adr. Juss., sed petiolis apice neque iufra apicem stipulatis cum H. chrysopkylia convenit. Fructus nou exstat, Secundum schedulas est Liana Lgunosa, Roribus Navis.
Guiana anglica: in ripis fl. Esseguebo (Rich. Schom- burgk n. 162).
2
Tribus IL Gandichaudieae Adr, Juss. I. c. 334.
Gaudichaudia Kih. — Adr. Juss, le. 335. tab, 21. 1. @. alkida Schldl. in Linn. V. 217. ex syn. Banisteriae Willd, herh. 8850. a el. Klotzsch comparatae.
Folia subtus nennunguam minns albicantia: talia speei- mina G. cynanchoideae Kih, 1. c. t. 445. ita accedunt, ut speciem nostram ad hanc reducendam esse vix non puta- verim,
Mexico (Aschenborn n. 283, C. Ehrenberg,D.). — Venezuela: in montibus pr. Caracas e. c. pr. Venta grande, Antimans, uhi floret m. Julio et Decembri (Moritz n, 32).
Camarea St. Hil. — Adr. Juss, I. e, 345. tab, 22. 1. €. affinis St. Hil. Adr. Juss. 1. c. tab, 22. et in St, Hilaire Fi. brasil, 3. 1. 176. Guiana angliea : in savanis for. m.Majo (Rich,Schonm- burgk u. 1313).
Trigoniaceae Martius. Endl. Auctore
4. Grisebach
Ordo sui juris connectere videtur Polygaleas et Euphor- biaceas et iisenm seminis fahriea, scilicet emhryone wrecto complanato ab albuminis carnosi axi excepto cotyledonibusgte magnis foliaceis, comparari potest: verum ab utraque farilia oYulo atropo et scpalo quinto ab axi remoto differt, praeterea ab Euphorbiaceis flore hermaphrodito irregulari et ovarü koculis pluriovulatis, a Polygaleis magis distantibus foliis op- Positis stipulatis, staminum fahrica, capsula tricocca pleio-
28
sperma. Type foris versus Lıguminosas analogia quaedamı datnr, mediante Moringa, quae oyulis parietalibus et semine exalbuminoso recedit.
Trigonia Aubl. guian. 1. 390. — Kunth nov, gen. 5. 141.
Combessedes in St. Hilaire Fler. Brasil, 2. 112.
1. T. villosa Aubl. 1. c. 1.149. Ramulis ealyeibusqne ex- Aus tomentosis, foliis elliptieis murronatis petiolatis supra pu- besceutibus subtus niveo-tomentosis, tomento supra venas sub- tus prominulas reticulatas nervunnque extenso, racemis pani- eulatis, pedicellis forem hracteolasque lineares suhaequanti- bus, „eapsula elongata 3pollicaris, intus hirsuta.”
T. macro:arpa Benth. et T. macrostachya EI. mss,
Guiana anglica: ad 1. Essequebo flor. m, Januar (Rich, Schomburgk n.343). — Venezuela: in savanis pr. Upata Aor. sub fuem m. Novemhr. (E. Otio n. 1002).
2. FE. pubesceus Caml. 1. © p- 314. Bamulis calycibus- que extus cinereo-pubescentihus, foliis oblongo - ellipticis acu- tineulis petiolatis supra pube evanida glahriusculis suhtus einereo-subtomentosis, pube supra venas suhtus prominulas reticnlatas extensa, racemis panieulatis, pedicellis lorem hra- eteolasque lineares demum snbaeqnantibus, '„capsula elongata intus sericeo - tomentosa.”
Brasilia meridionalis (d, Chamisso, Sello).
3. T. Cepo Camb. 1. ce. p. 115. ramulis rufescenti- calyci- husque exius incano-tomentosis, foliis obevato - elliptieis apice rotundatis mucronulatis longiuscule petiolatis supra pubescen- tibus subtus molliter albido-tomentosis, tomento supra venas reticulatas nervumque exienso, racemis breviter panieulatis, pedicellis bracteolarum linearium alteram, longiorem subaequan- tihus flore paullo breviorihus, capsula —.
29
Syn. T. villosa Cham. Schldl. in herh. reg. Berol, nec Aubl,
Brasilia meridionalis (Selle).
4. T. niven Cam). I. ce. p. 114, ramulis adpressis niveo- Ianuginosis ealyeibusque extus incano-puhbescentibus, foliis laneeolatis v. oblongo-lanceolatis breviter acuminatis petiola- tis supra glabriusculis subtus adpresse niveo-iomentosis, to- mento supra venas primarias subtus prominulas nervumque exienso, racemis densifloris, plerisque axillarihus, terminali- bus in angustam panicwlam dispositis, pedicellis hrevissimis bracteolarum lanceolatarum pari duplo, flore mulium supera-
is, capsula oblonga elongata (2” longa) rufo- lomentosa in- tus sericea. .
Capsula irieocca, carpidis demum ex apiee carpophori in corpora 6 filiformia tandem ad basin divisi pendulis, endo- carpio a pericarpio solubili. Seminum fabrica plane ut in T. crotonoide a cl. Camhessedes delineata est.
Brasilia meridionalis (Sello).
5. R. fasciculata Gr. ramulis adpresse niveo - lanuginosis ealycibusque extus incano-tomeutosis, folüs orali-ohlongis utrinque rotundato-obtusis apice mueronulatis suhsessilibus supra puberulis virentibus subtus adpresse niveo-tomentosis, tomento supra venas primarias suhtus prominulas nervungque extenso, Nloribus fascieulatis, fascienlis 2 — 5floris in race- zum, racemis in paniculam dispositis, pedicellis abbrevia- tis bracteolarum linearium wmajori floreque superatis, cap- sula —. "
Ramuli tetragoni, tenues, 1’ diam., internodiis elonga- tis, infra paniculam 3 — 4” longis. Folia 2 —2!/, longa, 12— 16 Iata, petiolo erassiuseulo vix 1” longe. BRacemi axillares peduneulati, folium haud adaequantes, terminalesgue
30
sensim breviores, in panieulam parvam collecti; Tascieulornm pedunenli 4 — 2’ longi, braeteam linearem subaequantes, pe- dicellis basi 1— 2bracteolatis longiores. Calyx profunde 5- partitus, 2“ longus, segmentis oblongis obtusinsenlis subin- aequalibus intus (sieut in ceteris speciebus) coloratis glabris. Petala parum exseria, superins majus basi gibbosum ibique intus zona pilorum longitudinali notatum, lateralia et inferio- ra angustiora. Stamina monadelpha, infra ovarium iasertä ealyeisque segmento inferiori opposita, filamentis 4 — 6 an- theriferis. Glandulae hypogyzar, supra ovarium collocatae petaloque superiori oppositae, 4, subrotundae, Ovarium vil- losnn, stylo brevi incurvo, stigmate capitato obscure triloho. Capsula non exstat.
Brasilia: in prov, Bahia ad montes Serra Acurua (Blan- chet n. 2921).
7. T. hypoleuca Gr. ramulis puherulis ealyeibusque ex- tus ineano-pubescentibus, foliis ellipticis apienlatis petiolatis supra glabris nitidis subtus adpressa lanngine niveis, pnbe © nervo venisque sublus prominulis reticulatis evanida, forihus fasrieulatis, faseieulis 3— 1floris in racemum, racemis in pa- niculam dispositis, pedicellis calyceın subaequantibus bracteo- las lineares breves duplo superantihus, capsula —.
Species foliis supra glaberrimis subtus niveis a praece- dentibus distinctissima. Bami teretiusculi, mox glahrati, cor- tice fusco lenticellis minutis eopiosis exasperato, internodiis 11/4, — 1” longis sursum deerescentibus. Folia 5 longa, 21/, lata, superiora minora, basi rofundata et ex apice sub- aequali breviter apieulato, apienlo tenui obtnsiusenlo 3 fere longo, petiolo 3 — 4 Iongo cum nervo subtus fuscescent® glabro, stipulis linearibus deciduis, eicatrice annulari intra- peliolari persistente. Panicnla terminalis, ramis ejas sive racemis breviter stipitatis patentibus laxifloris, pedunculis
si
fasciculorum 2 — 3" longis braeteam linearem duplo supe- rantibus, pedicellis longioribns 2 — 1” longis. Calyx in- aequalis 2 longus, corolla superatus. Petala Iateralia ob- ovata, inferiora subquadrata, omnia longitndine snbaequalia, 3 longa. Fruetus non exstat.
Guiana angliea: ad N. Essequebo Nor, m. Decemhr, (Rich,
Schomburgk n. 313).
7. T. subeymosa Benth. in Lond, Journ. of Bot. 2. 373, ramulis puhernlis ealyeibusque extus incano -tomentosis, foliis elliptieis obtusiusculis breviter petiolatis supra glahris sahtus appressa lanugine niveis, pube e nervo venisque suhlus pro- minulis retieulatis evanida, floribus eymosis, eymulis dichoto- mis in racemos paniculates dispositis, bracteis brarteolisgne oppositis linearibus, pedicellis calycem subaequantibus suh apice hilracteolatis, capsnla —.
Guiana anglica (Rob. Schomburgk n.63): ad fi, Ru- pununi fl. m. Januar (Rich. Schomburgk n. 373).
8 T. crotonoides Cam. 1. c. p. 115. t. 105. ramulis puberulis oalyeibusque extus ineano-velntinis, foliis ovatn- lanceolatis breviter acuminatis petiolatis supra glahrinsceulis subtns incano-puberulis, pube e nervo venisque primarlis suhtus prominulis evanida, Aorihus parvulis faseienlatis, fasci- culis 3 — ifloris in racemum, racemis in panienlam dispositis, pedicellis bracteolas lineares suhaequantibus calyce breviorihus, eapsula ovali - oblonga hrevi (6 — 8°” Tonga) pubescente intus laevi.
Brasilia meridionalis (Se lo).
2
Gentianeae Juss. Auctore
A. Grisebach.
Chironieae Griseb. in DC. prodr. 9. 33. Gyrandra Griseb. I. ec. p. 44, 1. &. chironieides Gr. 1. c.
Mexico: Acosta pr. Real del Monte (C. Ehren- berg, A.)
2. &. speciosa Benth, in Bolan. of ihe Voyage of S. Sul- phur p. 127. 1.45.
A praecedente differt caule multo altiori anguste quadri- alato et corolla duplo majori antherisque filamentum aequan- tibus, " .
Mexico: pr. Zimapan flor. m. Februar (C. Ehrenherg
n. 1271).
Chloreae Griseh. 1. c. p. 49,
Eustoma Don. — Gr. lc. p.5l. Syu Arenbergia Martens et Galeotti in Bullet. de Bruxelles 11. P. 4. p. 373.
In charactere generico deleantur ealycis segmenta exa- Iata: nam in ipsa specie primaria carina sepalis exstat, quan- doque in alam angustam basi exerescens, quae E, glanei (Ahrenbergiae M. G.) diserimen genericum anfert.
4. E. exaltatum Gr. 1. e. et Gen. Gent. p. 118,
Mexico: ad ripas Ü. Moutezuma pr. Ajuntas flor, m. Jan, Febr. (C.Ehrenberg, 6. et 1272).— (Berlandier 2351.) Cuba: in pratis humidis pr. Havanna Al. m. April (E. Otto 202). — Venezuela: ad lacum Maracaylo pr. 8. Carlos #. m. April, (Moritz n. 1188).
33
Cicendia Gr. in DC. prodr. 1. e. p. 61.
1. C. auitensis, caule gracili superne dichoteme, foliis inferiorihus ovalibus, superioribus ovato-lanceolatis lanceola- tisque acutiusculis, pedicellis elongatis a hractea remotis, ca- Iyeis 4partiti segmentis linearihr« patulis, corollae „coceineae” (sec. schedul.) tnbo calycem paullum superaute a limbo pa- tenti distineto, capsula uniloculari.
Syn. Erythraea quitensis Kth. nov. gen. 9. p. 178. Gri- seb. I. c. p. 58.
Species ambigua inter Eryihrasam et Cicendiam: stig- mate breviter bigloloso recedit ab hujus generis charactere, antheris minutis ab illa: at nunc melioribus speciminibus exa- minatis magis placet ut ab Krythraea removeatur, quia tor- sio antherae (a cl. Kunth indicata) revera deest.
Venezuela: pr. Merida, Galipan flor. m. Decembri, pr. Caracas flor. m. Januar (Moritz n.208 et 1191).
Coutoubea Aubl. — Gr. 1, c. p. 66. 1. €. reflexa Benth, in Ann. natur. histor, 2. p. 442. Guiana anglica: in savanis uliginosis ad f. Kukenam dor. m. Decembri (Rich. Schomburgk n. 1060). 2. C. ramosa Aubl. guian. 1. 1. 28. Gr. Gent. p. 132. Gniana anglica: in ripa fl. Essequebo (Rich. Schom- hurgk n. 97). — Gniana surinamensis (Hostmann n.370). £. latifolia, eaule simplieiori, foliis elliptico - lanceo- fatis nirinque attennato - acuminatis (5° : 16”). Venezuela: rarins in ripis pr. Upata provine. Gniana Ilor. m. Novenbr. (E. Otto n, 1008).
3. €. racemosa Mey. Essequeh. p. 86. — Gr. Gent. p. 132,
Gniana anglica: in ripa fl. Essequebo (Rich. Schom- burgk n, 195 et 299), 22r Bd, In Heh, 8
34
Schultesia Mart. — Gr. in DC. prodr. 1. e. 67.
1. Seh. stenophylla Mart.*) nov. gen. 1.182. — Gr. Gent, p. 126.
Venezuela: pr. Puerto Cahello (Karsten n. 19), pr. Va- leneia (Moritz n. 471).
2. Sch. Benthamiana Kloizsch mser. caule graeili sn- perne dichotomo, foliis liuearibus acnminatis internodia sub- nequantibus sessilibus, cymae pedicellis lateralibus patentibus internodia subaequantibus sub apice bihracteatis, ealycis tabo nervoso, nervis juxta alam reticulatis, alis semilanceolatis transverse nervosis, corollae Afidae exsertae „flavidae” (see. schedulam) lobis obovato-rotundatis.
Proxima Sch. angustifoliae Gr., at twbi calyeini nervis prominulis, foliis basi non attennatis et corolla minori polli- earı differt,
Guiana anglica (Rob. Schomburgk n. 789): in sava- nis ndis ad fi. Surnma flor. m. Septembr. (Rich. Schom- burgk n. 742).
3. Seh. suberenata Klotzsch mser. caule nano erecto fili- formi subsimpliei, foliis brevibus Iineari - setaceis, inferioribus
internodio multo brevioribus, fiore terminali subsolitario Navo,
calycis tubo nervato, venis promimulis eum ala contiguis, alis semilanceolatis suberenato-repandis transverse nervosis, co- rolla brevi 4fida paruım exserta, Guiana anglica: in paludibus ad fl. Cotinga flor. m. Sep- tembri (Rich. Schomburgk n. 793). 4. Sch. heterophylia Mig. in Linn. XIX. p. 136. caule graeili apice dichotomo v. simpliei, foliis ohlongo -linearibus
*) Conferas quae de Reichertia, novo genere a Schultesia sep rando et de affinitate R. roseae zuse cum Schultesia stenophylls Martü profert doctiss. H. Karsten in Bot. Zeit. 1848. p. 397.
hi
35
lanceolatisque basi rotundatis, inferioribus brevioribus obtusis, superioribus acuminatis, pedicellis fere ad apieem bihractea- tis, hrarteis elongatis, calycis tubo fere ad carinas Iaevigato, earieis in alam angustissinam transverse nervosam productis, corella rosea speciosa 4fida, lobis ohovato-elliptieis mneronulatis,
Syn. Sch. neuroptera Griseh. in lit. — Habitus omnine Sch. brachypterae Cham. et alis calyeinis nervosis parum distineta.
Gniana anglica: in savanis udis ad fl. Cotinga (Rich. Schomburgk n. 752). — Venezuela: pr. Puerto Cahello ei Valencia (Moritz).
5. Sch. brachyptera Cham. in Linn. VII, p. 8.
Guiana anglica: in savanıs paludosis, ubi variat caule nano floribusque albidis; der. m. Februar (Rich. Schom- burgk m. 491). — Guiana surinamensis (Hostmann n. 427).
Xestaea Gr. (a voce &eorös, laerigatıs).
Char, gen. Calyx 4fidus, lohis acuminatis exalatis dorso carinatis margine scariosis. Corolla infundibuliformis, nuda, circa capsulam marcescens, inbo supra fundum con- strieto, fauce ampliata brevi eum limbo &partito eonfluente. Stamina 4, eorollae tubo supra fundum inserta, antheris ere- etis immntatis fauce imclusis, connectivo in apieulum pro- ducto. Ovarium valrulis introflexis semihiloeulare, ovulis mar- gini valvularam insertis. Stylus distinetus, deciduus, stigmate hreviter bilamellato, Capsula bivalvis, septicida, valvis fere ad axin introflexis semibiloenlaris, placentis margini interiori valvularum insertis. Semina funienlisa placenta distinetis immersa.
Herba annua, caule graeili eylindrico laevigato cyma diehotowa terminato , foliis oblongo-lanceolatis basi connate- sessilibus, bracteantibns plerisque lineari -setaceis brevissimis,
Rorikbn s roseis, 3#*
36
Genus medinm inter Schultesiam et Irlbachiam, ab illa capsula semibiloenlari, corollae figura ei habitu Lisianthea- rum distineta, ab hac praeter capsulam floce teiramere, an- {heris immntatis, stylo deeiduo stigmateqne magis removetur,
1. H. Misianthoides Gr.
Radix tennis. Caulis e hasi adseendente erectus, ses- quipedalis, 17° — 1'/, diam., exaete cylindrieus, laevigatis- simus, mox fistulosus, internodiis 11/, — 2” longis, supre- mis infra cymam 3“ longis, simpiex et supra mediam partem in eymam dichotomam abiens. Folia inferiora jam emarecida, quae supersunt 3 longa, 8° lata, e basi rotundata anguste ohlongata, apice acuminata, acntissima, palmatinervia, mem- branacea. Cyma gracilis, basi bi- — trichotoma , internodiis sursum longitudine deerescentibus, infimis 2”, extimis 4/9“ longis sensimgne tenmioribus, omnibus strietiusculis ereeto- patentibns, ramis iterato - dichotomis fractiflexis, snperiorihus cum fliore alari brevissime pedicellato auctis, supremis in pe- Jieellum sub apice bibracteolatum abenntibus vel breviter ra- cemiformibus, scilicet pedicellis 2 — 3 wnilateralibus instru- etis; bracteae deorsum erescentes, pedicellares (hracteolae) 1 —1#, inferiores eymae 2 — 4 Iongae. Flos tenuis 6, post anthesin 8” longus. Calyx tetragomus, 3 — 4 lon- gus, lobis lanceolato-lIinearibus acuminatis subinaequalibus. Corolla „rosea” (ex schedul.), fundo 3“ longo elliptico-cy- lindeico , strietura vix 2/g“' diam., fance 1%/4"“ limboqne 13/4‘ longis, ejus segmentis dexirorsum eontortis lanceolatis acı- tiuseulis. Filamenta fliformia 1 longa, corollae striefurae inserta, antheris oblongo -Linearibus Navis 3/3 longis intror- sum dehisceutibus brevissime mucronalatis. Stigma lamellis subeontiguis crassiusculis brevibus, cum aniheris apicem fau- eis adaequans. Capsula oblongo-cylirdracea, 4””longa, mar
37
ginihns intus breviter revolatis. Semina immersa, miuutissi- na, rugılosa.
Venezuela: ad fossas humidas pr. Bituco flor. m. Fehr. (E. Otto n. 563).
Lisiantheae Griseh. in DC. prodr. 9, p. 70.
Lisianthus Aubl. — Gr. 1. e. p. 72.
1. L. trifidus Kib. — Gr. l. e. p. 75.
Venezuela: in prov. Truxillo, pr. Merida, Esenque for. m. Decembr. — Mart. (Moritz n. 1190). 2. L. uliginosus Gr. I. c. p. 76. Venezuela: pr. Puerto-Cabello, Valencia (Moritz n.419). ß. grandiflorus Gr. 1. c. Flores coerulei (ex sche- dul.). Guiana anglica: ad fl. Esseguebo (Rich, Schomburgk n. 166).
3. L. glaber L. Gr. ]. c. p.77. Syn. L. corymbosus R. P. A. peruv. t. 124.
Peruvia: pr. Chicoplaya (Ruiz).
4. L. vaseulosus Gr. (Mucrocarpaea) caule tetraptero ad nodes vagina brevi teretinsenla eineto glahro, foliis ellipti- eis utrinque acutis ovatisque longiuscule petiolatis glabris sub- tus crassiveniis, venis prominulis juxta marginem arcuato- eonfluis, calycis 5partiti segmentis ovatis obtusiusculis, corol- lae (2%/, longae) stramineae tube sensim ampliato aequali, lobis patentibus late ovatis breviter muecrenulatis, 'genitalibus paullum exsertis, capsula —.
Proximus L. dutnroides Gr., petiolo brevissimo, foliis parce venosis ete. sirenne distinchus.
Caulis frutescens, ereetus, simplex, 4-— 5’ diam., in- ternodiis 1— 3” longis, superioribus aequalihus 1” longis, mox fistulosie, alis quaternis fere 1’ Iatis, epidermide glabra
38
laeviuscula, vaginis intrapetiolaribus A/,'” altis. Folia 6 — 3“ Tonga (exeluso petiolo), 4—1/,” lata, basi abrupte in petiolum 6— 10” Jongum attenuata, herbacea, laete viren- tia, coneolora, penninervia, venis primariis 8 — 9 cum nervo snbins argute prominulis arenatis laxe retieulatis et in fihram juxtamarginalem antrorsim connexis, petiolo hasi ipsa in saginam abrupte dilatato. Cyma terminalis simplex, 3—4- Nora, peduneulis suhaequalibus vix sesquinneialibus basi bra- eteatis laevinsenlis erassiusenlis et apice inerassatis. Calyx ovatus, 8— 12” longus, 6 latns, segmentis coriaceis Su- praincumbentibus margine pellueidis in tuhum multoties hre- viorem basi connexis, Corolla speciosissima (ex schedula straminea), tube biunciali, e basi 6% fere lata sensim am- pliato, lobis basi late supraineumbentibus 8% latis et longis mucrone Aa longe terminatis. Stamina subinaequalia, an- theris 3° longis demum reyolutis. Stigmatis Iamellae ohlon- gae, obtusae, crassinsenlae. Capsula ignota,
Venezuela (Karsten (2.) n. 87): in montibus elatiori- bus prov. Caracas pr. Tovar, Galipan, Jliguerete flor. m. Jul. (Moritz n. 28).
Sectio VL Leiotkamnus Gr 1. c. p. 79.
Corollae deciduae tubns eylindrieus, a limbo expanso distinctus, limbi segmentis late suprainenmbentibns. Antherae erectae, demnm arenato-revolutae. Capsula elliptica, caly- vem subaegnans, placenta utrinque in laminas geminas divisa. Caulis fruticosus, foliis penninerviis. — Flores speciosi roseo- eoceinei, snhsolitarii, axillares et terminales, ealyce oblongo coriaceo 5partito.
Speciebus noris et Benthamianis et nostris, quae seriem eontinuam a Lis. loranthoide et seclione Macrocarpaea ad Leiothamnum et Symbolanthum Deni explent, discrimen
39
earum formarım generieum tellitur: Symbolauthi vero, se- ctionis corollae iubo sursum dilatato a Leiorhamno recedeu- is, ovarli capsulaeque structura alhuc falso deseripta videtur, calyx non differt, habitus cum L. nerioäde plane convenit.
3. L. nerieides Gr. caule teiraptero glabro, alis angu- stissimis, foliis lanceolatis acummatis breviter petiolatis gla- bris, ealyeis Spartiti segmentis ovato-ohlongis obtusis, co- rollae roseo-coccineae tubo (2 fere longo) cylindrico aequali calycem duplo superante, segmenta limbi expansa late ovata enspidata plus duplo superante, genitalia suhaequante, capsıla autante,
Proximus haud dubie est Z. macranihus Benth,.
'Caulis frutescens, hipedalis ut videtur, inferne parce ra- mosus, ramis adscendentibas 1” diam. teiragenis laevihus glabris, angulorum ala virente angustissima, internodiis sub- aequalibus 1 —2” longis. Folia 21/, 3° longa, 6%" lata, utrinque sensim attenuata, basi in petiolum 3° fere longum, apice acuta, herbacea, laete virertia, nervo suhtus parum prominulo, veuis teunibus paucis non prominulis, pe- tielis in vaginam brevissimam basi connexis. Pedunenli sub- solitarüi, uniflori, unciales, suberecti, mox cermui, apice in- erassati. Calyx oblongus, 1 longus, 5° latus, erectus, segmentis eoriaceis supraincumbentihus ad marginem pelln- eido-membranaceis. Corolla hypocraterimorpha, tubo 2” lon-
j 80, 4— 5“ lato, limbi segmentis 8 longis, 6° latis, ia mucronem 1” longum tenuem abrupte acutatis. Stamina 4” supra basin corollae inserta, ejus tuhum subaequantia, anthe- ris sagittatis demum revolutis, loculis connectivo intus adna- ds, Ovarium ovato-lanceolatum, 4 longum, in stylam attenuatum, stigmatis lamellis lineari-ohlongis obtusis, Cap- sula (ex icone el. inventoris) calycem suhaequans, e pedun-
40
enlo enryato pendula, biloeularis, loculis placentae ope semi- bilocellatis.
Venezuela: in regione smperiori prov. Merida pr. las La- gunetas, ubi flor. m. Novembr., incolis „Rondona” (Moritz 2. 1189).
6. L. Elieabethae Gr. caule terelinseulo glabro laeri, foliis ellipticis utringne attenuato -acutis longiuscule petiolatis glabris, calyeis 5partiti segmentis eblongo-lanceolatis obtu- siusenlis, corollae rubrae fubo (16 longo) eylindrico aequali valycem paulle superante, segmentis limbi expansis late ovatis aentiusenlis parum Jongiori, genitalibus breviori, capsıla —.ı
Syn. Leiotkamnus Elisabethae Rich. Schomb. Ver- handl. des Gartenb.- Vereins in Preussen V. 18. p. 155. £. 1.
Caulis feutescens, erectus, simplex 3 — 4pedalis, 2 — 3" diam., laete virens, cylindriens, Iaevis, internediüs pleris- que 2-— 3” longis. Folia 6” longa (exeluso petiolo), Z— 24/5" longa, basi in petiolum 1“ longum attenuata, apice in acnmen acntissimnm protracta, membranaceo-herhacea, laete virentie, nervo Jatinscnlo subtus parum prominulo, venis pau- eis distantibus, petiohs basi vagmula brevissima distinetis. Flores solitaräi, pedunenlo laevi 1 diam. Calyx erecto- patens, 1” longus, hasi 4 latus, segmentis suprainenmben- übus margine pellucidis 2/' fere latis. Corolla hyocrateri- morpha, tnbo 16° louge, 3 late, limbi segmentis 12° lon- gis, 9—10 latis, abrupte in acumen triangulare acntum yix mucronnlatum acutatis. Stamina subinnegnalia, flamentis 4 — 6 supra tubum corollae exsertis superne filiformißus, antheris sagittatis oblongo -linearibus 2” longis demum apice recnrvis. Siylus superne duriusculus, stamina longiora paul-
lum excedens, laevis, stigmatis lamellis Janceolato - oblongis ohtusis, Capsula ignota,
a
Guiana anglica: in sylvis profundis montium Boraima (Rich. Schomburgk n. 1024).
Tachia Aubl. — Gr. 1. c. p. 80.
1. T. guianensis Aubl. guian. 1. . 29. — Martius
noy. gen, 2. 1. 189, Guiana anglica: in ripa finm. Cotinga flor. m. Decenbr.
(Rich Schomburgk n. 1546).
Leiantkus Gr. gen. Gent. p. 196. et in DC, prodr. 9. p. 83. 1. L. longifoliur Gr. Gent. 1. c. — Syn. Lisienthus L. mant. p. 43. Jamaica (Hartweg n. 1550).
Voyria Aubl — 6r. in DC. prodr. 9. p. 83. 1. V. Mavescens Gr. I. c. p. 85. Brasilia borealis: ad flumen Amazonas (Poeppig n. 3064.) 2, V. uniflora Lam. ——- Hook, in Bot. Miscell, 1. t. 25. Guiana anglica (Roh, Schomburgk).
Swertieae Grl.c. p. 86. Gentiana T. — Gr... c.
Seet. Andicola Gr. 1. c. p. 87. 1. &. rupieola Kth. nor. gen. 3. 1.220. f. 2. Ludit caule vegetiori palmari flerem multo superante: G. rupicola var. vegetior Benth. in pl. Hartweg (n. 1247). Eeuador (Hartweg n. 1242, 1247, 1249. 1250). 2. ©. limoselloides Kth. 1. c. i. 220. 1.1). Ecuador (Hartweg n. 1248). 3. & cernua Kth. 1, c. p.132. — Gr. 1 c. p. 88. Ecuador (Hartweg n. 1244). 4. 6. corymbosn Kih, 1, c, 1.224.
42
Eenador (Hartweg n, 1253). — Venezuela: in Sierra Nevada for. m. Januar, in Paramo de Mucuchie fl. m. Octobr. (Moritz n. 1185 et 1187.)
5. 6. foliosa Kth. 1. c. p. 133. — Gr. lc... 6. diffusa Beuth. Pl. Hartw. p. 228.
Ecuador (Hartweg n. 1251): haec est forma Hum- boldtii legitima et hand scio qno errore idem numerus apud Walpers Repertor. 6. p. 505. ad G. diffusam Kih. refe- ratur.
y. flariflora Gr. 1. c. G. cerastioides . chimbora- zensis Benth. 1. c. p. 227. Ecuador (Hartweg n.1243).
6. &. selaginifelia Gr. caule humili adscendente dense folioso superne in ramos pancos diviso, foliis coriaceis ovato- lanceolatis obtusinsenlis margine scabrinsculis, eymis fermi- nalibus coarctatis multitloris, corollae rotatae imberbis' „vio- laceae” segmentis elliptico-lanceolatis obtusis calycem pro- funde 5fidum vix duplo superantibus, -
Syn. G. nummularifolia var. erassulifolia Benth. in pl. Hartweg. vol. Il. p. 228. apuad Walp. l. c. ex numero bre- vique adumbratione. Media profecto stat inter G. nummu- tarifoliom Gr. ei G. foliosam Kth., at praeter alia diseri- mina calyee profundins diviso ab utragne specifice distin- eta est. j
Rhizoma Aliforme, 1’ diam., Nexuose descendens, in cau- les 1—2 eosque fertiles abieus. Caulis palmaris, a basi ad apicem foliis patentibus recerrisgue dense obtectus, & medio in ramos 2— 3 ipsi conformes fastigiatos diyisus, internodüs 1” fere longis foliorum basi infracia oceultatis. Folia sub- aeqnalia 4— 6 longa, 11/,— 2 lata, versus apicem seD- sim atfenuata, apice obtusineula, trinervia, nervis sicciiat®
43
parum prominulis. Cyma terminalis, ovoidea, racemiformis, 10—-15flora, pedicellis in foliornin sinn oceultatis 13/5’ lon- gis. Calyx 4 fere longus, lobis lanceolato - attenuatis tube duplo longieribus! Corolla patens, 6 longa, segmentis 1%/, latis stamina duplo excedentibns. Ovarium oblongo- lineare, acntiusenlum, stamina paullo superans, stigmatihus ininufis erectinsculis,
Ecuador (Hartweg m. 1252): „juxta eraterem montis Volcan de Pasto alt, 12000°” sec. Bentham], ec.
7. &. viridis Gr. caule stricto erecto pedali, cymae rare- mifermis floribus cernuis „virescentibus”, foliis coriaceis Inte linearibus acutiuseulis margine scabriusculis, imis aggregatis, corollae rotatae imberhis segmentis elliptico - lanceolatis obtu- siusculis calycem Spartitum duplo snperantibus,
Seriei specierum inserenda est juxta G. hyssopifoliam Kih. et cum eadem comnectit @. Swerzividen Gr. aflinesque,
Radix perennis. Caulis solitarius, eylindricus, laeviuscu- Ius, glaber, inferne 11, — 27 diam., internodiis plerisque subaequalibus 11/, — 2” longis. Folia subaequalia 2” longa, 2° lata, versus apicem attenuafa, bası late sessilia et am- plexicauli- contigua, temuiter frinervia et venoso -reticulata, sieca lutescentia, ima 12-16 in rosulam approximata. Cy- ma racemiformis augusia, & medio caule hucipiens, eynulis singalis 3 — 5lloris diehotomis, pedicellis plerisque semipolli- caribus- strielis apice sub anthesi ceruuis demum erectis. Ca- Iyx 3” longus, segmentis ovato-lanceolatis acntis in tubum abbreviatum conuexis. Corolla patens, 6° longa (ex sche- dala „virescens”), segmentis 13/5‘ latis genitalia sesquisn- perantihus capsulamque lineari - oblongam demum aequantibus.
Venezuela: in ın. Paramo de Ia Culata fer. m. Decembri (Moritz n. 1186).
4
8. &. swertioides Gr. 1. c. p. 92. — Syu. G. swertioi- des £. Benth. in pl. Hartweg. ex numero, Ecuador (Hariweg n. 1246).
Sert. Amareclla Gr. 1. c. p 95.
9. &. mexicana Gr. 1. ce. p. 96. Mexico: pr. Real del Monte (C. Ehrenberg n. 79).
Sect. Chondrophylla Bung. — Gr. l. e. p. 104, 10. &. Gayi Gr. 1]. c. p. 106. Chile (Bridges n. 1250).
Sect. Pneumonanthe Neck. — Gr. 1. c. p. 109. 11. & spathacea Kih. 1. ce. p. 135. — Gr. 1. c. p. 113. Mexico (Aschenborn): pr, Real del Monte, in monte Cerro ventose pr. Regla ete., pr. las Ranas for. m. Decemhr. et Januar. (C. Ehrenberg n. 77 et 1051.) (Aschenhorn n. 682.) " "
12. &. adsurgens Cerv. — Gr. I. c. p. 113.
Mexico: in pratis pr. Real del Monte, Huajalote etc. for. m, Novembr,, Decembr. (C. Ehrenberg, B. etn. 76.)
13. &. saipinx Gr. canle erecto simplici scabrinsenlo, fo- His basi connatis lauceolatis v. ovato-lanceolatis acnminatis trinervis glabris margine glahriusculis, floribus axillaribus oppositis hreviter pedicellatis, snpremis cam terminal in e7- mam 5— 7floram collectis, hracteolis binis hasi connatis ca- Iyeem amplectentibus ipsumgue aegmantibns, calyeis 5hdi tube campanulato lobos lineares squarroso -patulos subaeqnanie, corollae purpureae tnbo elavato calycem duplo, limbum qua draplo snperante , lobis 5 ovatis obtusiusenlis revolutis, pleis minutis integris acatis hine obsoletis, antheris liheris exsertis, seminibus —.
Species speciosa, juxta G. calyculatam Llav. collocan- da, cni sane proximae calyx tubulosus corollae tubo paullo
45
brevior adsceribitar, ceterum convenit singulari bracteolarum confermatione et limbo corollae revoluto,
Caulis strietus, bi-— sripedalis, habitn G. Prreumonan- thes, internediis 1 — 2 longis. Folia 1 — 1%/,” longa, 3-- 6 Iata, herbacern, hinc sub anthesi marcescentia. Pedicelli axillares 4 longi, patentes, apice in hracteolas dilatati. Ca- Iyx 8% longus, lobis herbaceis distantihns membhrana intra- calyeina apiee truncata connexis. Corollae tubus 16 — 18 longus, inferne tennis sensimque dilatatus, a medio campani- formis et superne 5” latus, lobis 4 — 5” longis et 2. latis, Filamenta e corollae tnbo 3 exserta, accedentihus antheris linearibus flavis 2” longis paullisper recurvis. Ovarium li- neari-lanceolaium, stamina subaeguans, apice in stigmata ob- longa revoluta attennatum. Capsnla ignota.
Mexico: pr. Temascaltepee (C. Ehrenberg, E.).
Exuadenus Gr. obs. de Gent, p. 36. et in DC. prodr. 9. r. 127. 1. E. parviflorus Gr. gen. Gent. p. 322. Mexico (Aschenborn n. 505): pr. Real del Monte (C. Ehrenberg, D.).
Halenia Borkh. — Gr. in DC. prodr. 1. c. p. 128. 1. H. asciepinden Gr. gen. Gent. p. 326.
Specimen majus cyma terminali sub - 12flora instractum. Ecuador (Hartweg n. 1254).
2. U. plantaginea Gr. 1. c. p: 327.
ß. apiculata, calcaribus eorollam dimidiam aeqynanti- bus, — H. apiculata' Mart, ei Galeott. in Bullet. Bruxel, 11. P.1. p.371. ex deseriptione ab hac forma parum recedit,
Mexico: Real del Monte, Huajalote, Cuesta hlanca, Cerro ventoso (C, Ehrenberg n.59).
46
3. M. multiflora Beuth. in pl. Hartweg n.210, Bece- dit nostra corollae lobis obtusis, convenit et recognoscitur calcaribus brevissimis cornieuliformibns eorollae multoties su-
peratis. Mexico: pr. Habajas (Ehrenburg n. 608).
Menyantheae Gr. in DC. prodr. 9. 136.
Limnanthemum Gmel. — Gr. 1. c. p.138,
1. L. Humboldtianum Gr. gen. Gent. p. 347.
Mexico: pr. Veraeruz, Angangueo (Ehrenberg).— Ve- nezmela: pr. Barcelona, Angustura (Moritz n. 560). — Guia- na angliva: in ripa fi. Essequebo (Rich, Sehoembunrgk n. 185).
Plantae Kegelianae Surinamenses.
(Continnatio v. Linn. Tom. XXI. p. 181— 284.)
Auctore
Aug. Garcke.
Dilleniaceae DC. Davilla Vand, 1. D. elliptiea Sc. Hil. Fl. Bras, merid. I. p. 17. Walp. Repert. I. p. 66. In frnticetis prope Poelehantje. Febr. 1845. Hb. Kegel. n. 690.
. BDollocarpus Roland.
2. D. dentosus Mart, Walp. Repert. 11. p. 746. Frutex 8—15 ped. altus,
In fruticetis et silvis prope Paramäribo. Jul. 1844. Hb. Kegel. n. 122 et 374,
3. D. brevipedicellatus Gke, Ramis glabris, leviter striatis, debilibus, non scandentihus; foliis coriaceis, elliptieis apice acuminatis, basi snbundulato-repandis, a medio acute et remote serralis, supra glaberrimis, subtus nitidis, in ner- vis tantum appresse pilosis; floribus axillaribus lateralibusque Aggregatis numerosis brevipedicellatis, pedicellis pnhernlis, 1
48
— 2 lin. longis; ealyeihns inaequalibus, glahris; fructu glo- boso, glabro.
Ad ripas fl. Suriname prope Joden-Savanna, Novbr. 1845. Hb, Kegel. n. 1186.
Frutex haud scandens modice altus esse videtur. Rami teretes, leviter siriati, debiles, flexuosi. Folia elliptica vel oblonga, euspidata, coriacea, snupra opaca, subtus pallidiora, nitida, absque petioloe 3—3/, poll, longa, 11/,—1°), poll. lata, e nervo medio utrinqgue 8 — 9eostala, apice in cuspi- dem semipollicarem exeuntia. Petioli semipollicares, glahri, Flores axillares lateralesgue, aggregati. Pedunculi 1 —2 lin. lougi. Sepala inaeqnalia, coriacca. Filamenta apice aliquan- tnlum inerassata. Stylus subterminalis, enrvatus, stigmate peltato, obliquo, Fruetus haud perfecte maturus magnitudine Pisi sativi, calyce sustentus, glebosus, basi uno latere saepe dehiscens. Semina nitida, nigro -rufeseenlin, arillo inclusa, & basti parietis ascendentia. \
4. D. semidentatus Gke. Ramis glahris, rimosis, haud seandentihus; foliis coriaceis, ovato- vel oblonge - elliptieis, enspidatis, hasi integerrimis vel subundulatis, a medio remote serratis, supra glaherrimis, opacis, suhtus rulis, lepidoto- pnberulis; florihus axillaribus et lateralibus aggregatis; pe- duncalis pubescentibus; sepalis ovalibus, pubescentibns, aegqua- lihns, membranaceis; ovario glabro; frnctn globose, glabre.
In fruticetis et silvis prope Paramäriho. Jul., Ang. eum Nloribus et fruet. immat. 1844. Hb. Kegel n. 191 et 457.
Frutex 12—20 ped. altus, non scandens. Rami tereies; flexuosi, eortire rimoso, glahro, in eanescentem vergenti ve stiti, Folia absque petiolo 31/, —8 poll. longa, 1%Y,—! poll. Iata, supra glahra, laevia, subtus sufa, appresse lepi-
doto-puherula, e nervo medio ntringue 11 14costata, DEF }
49
ovata vel acuta, apice in acnmen enspidatum prodncta, Pe- tioli semiteretes, supra canalieulati, pilosi, 1, —1 poll. longi. Flores axillares et laterales, aggregati, Pedunculi capillacei, semipollicares , pubescentes. Sepala 5 ovalia vel obovato-rotundata, magnitndine aequalia, membranacea, ap- presse pubescentia. Petala tria, oblonga, facilliime caduca, sepalis paulo majora. Filamenta apice aliquantulum ineras- sata, petalis sepalisque breviera; antherae oblongae. Stylus stamina aequans; stigma pelfatum, Ovarium globosum, gla- brum, Fructus immaturus, baccatus, ealyce sustentus, glo- bosns. — Flores omnes hermaphroditos vidimus.
Doliocarpo spinulifero Mig. affınis, sed difert folüs lon- gioribus et latioribus, e gnorum nervis medüs atringue plures
cosiae excnrrant, pagina superiore glabra et opaca (nen ui- tida), sepalis nequalikus (non magnitudine valde dieparibus)
et membranaceis (non coriaceis), stylo stamina aequante, ovario et fructu glabre (non albo-pubescenti).
Tetracera, au. F, 4, G. Miguel. T, asperuin Mig. in Linn. XVII 133. var. foliis majo-
ribus acutis. Frutex ramis procumbentibus. In arenosis ad Maria-
paston. Kegel n. 1311. T. ovalifolia DC. I. 68. var. racemis densius tomentel-
lis, foliis superioribus acutis, vix species. Frutex procaumbens in arenosis ad Joden-Savanna. Ke- gel n, 1156.
Bixineae Kıh. BixaL.
5.3, Orellana L. DC, prodr. I. p. 259. In hortis prope Paramaribo, .Septbr. 1845. Hb. Kegel, 2.1020, j Zr ua, 15 Heft, 4
50 Banars, autt. F. A. G. Miguel.
B. gufanensis Aubl, I. 547. t. 217. Frutex 20-pedalis pr, Beekhuizen. Kegel. n, 942.
Violarieae DC. Calyptrion Ging. 6. C. Aubletii Ging. DC. prodr. I, p. 289. Ad margin. silv. prope pl. Quarta. Ang. 1844. Hb. Ke- gel. n. 296. " Alsodeia Pet. 'Th. 7. &. Riana Kl. Mss. Conohoria Riuna DC. prodr. I. p- 312. In silris prope Cassepoerekreek et plant. Beekhuizen. Septbr, 1844. Novbr. 1845. Hb. Kegel, n. 645.
Amphirrox, auct: Fl A, &. Miguel.
A. Surinameneis (HybanthusSerin. mihi in Linn. XVII. 738). Cum corollam examinare non lienit, ex auctoritate domini L. A. Tulasne ad Amphirrocis genus slirpem re- tuli (Ann. de se. nat. 1847. p. 370), quam vero ab A. longi- Folia Spreng. omnino distinetam esse nallıın dubium est.
Frutex 8 — 10-pedalis, Noribus albis, in sylvis "unbro- sis humidis ad fl. Saramacca, Kegel. n. 1338.
Polygaleae Juss. Polysala L. 8. P. adenophera DC. prodr, I. p.’327. P. incarnata Aubl, non Lin.
In arenosis prope Saron. Maio 1846. Hb. Kegel. n.1262. 9. P. longicanlis H.B. K. — DC. prodr, I. p. 327.
In arenosis prope Saron, Maio 1846. Hb. Kegel, 2.1280. 10. P. variabilis H. B. K. DC. 1. 1, p. 328, Floribus
albis et roseis.
51
In arenosis prope Mariepaston, Mai 1846. Hb. Kegel. n. 1298 et 1299 et in arenosis prope Joden- Savanna, Norbr. 1845. Hb. Keg. n, 1098, 11. P. mollis H.B.K. DC. 1.1. p. 330. In arenosis prope Joden-Savanna et Saron. Norbr: 1845. Maio 1846. Hb. Kegel. n, 1123 et 1423,
12. P, appresen Benth. Journ. of bot. IV. p. 100. Walp, Repert. I. p. 201.
“ In arenosis prope Joden-Savanna. Novbr. 1845. Hb, Kegel. n. 1099,
Bredemeyera Willd. (Catacoma Benth.) 13. Bredemeyera bracteata Kl. Mss. Fratex 12 — 15 ped, altus. In arenosis prope Mariepasten, rare. Mai 1846. Hi. Kegel. n. 1292.
Trigonia Aull.
14. T. xanthopila Gke. Foliis oblongis vel obovate- elliptieis, aenminatis, supra glahris, subtus favescenti- vel cano - flavescenti-tomentosis, brevipetiolatis,
Ad ripas fl. Samaraccae super. (Maio 1846) et R. Cas- sepoerekreek. Novbr. 1845. Hb. Kegel. n. 1177.
Frutex subvolabilis,. Rami teretes, tuberculis ereherri- mis scabri, glabri, novelli dense Ravo-puhescentes. Folia absque petiolo 3-4 poll. longa, 1%1/,—2 poll. lata, oblonga vel ohovata-elliptica, basi obtusiuscula, in petiolum non at- tennata, apice acuminata, supra glahra excepto nervo medio alignantalum piloso, zubtus tomento favescenti vel in adultis eano-Aavescenti denso et pilis simplieibus vestita, e nerro medio subtus prominente ei panlulem piloso 6 — Bcoptaia. Petioli 2—4 lin. longi, rugulosi, subtus panlo piloi, upra
4*
52
eanaliculati, Stipulae facillime deeiduae. Flores axillares et terminales (sed nen panicnlatim terminales), longe racemosi, Intescentes; racemi folium superantes, 5—6 poll. longi, ra- chis ramulique pilosi. Pedicelli 1 — 11/, lin. longi, pilosi. Calyx profnnde 5fidus, 3 lin. longus, extrorsum appresse fa- vescenti- pnhescens, introrenm glaberrimus, coloratus, segmen- tis oblongis vel ohovato -oblengis, obtusis, subinaequalibes. Petala 5 inaequalia, superius calycem longitudine aequans, extus basi gihbosum, intus concavum, snpra cavitatem pube- rulum, lateralia 2 spathulata, inferiora lateralibns subaequa- lia. Stamina petalis triente breviora; filamenta 6 antherifera, alia sterilia. Pistillum stamina aegnans, Ovarium ovoideum, flavo-lanatum.
Caryophylleae DC. Molluge Ser. - oo. 15. M. vertieiliata L. DC. prodr. I. p. 391. In arenosis prope Mariepaston. Maio 1846. Hb, Kegel. n. 1310. .
Drymaria Willd, 16. D. cordata Willd. DC. prodr. I. p. 395. In pascuis prope Beekhuizen. Jul, 1844, Hb. Kegel. n. 50,
Malvaceae R. Br, Malachra L.
17. M. Kegeliana Gke. Caule erecto, minute pubere, tnberculoso-hispido et linea longitudinali villosa decurrenü notato; folüs inferioribus trilehis, lobis valde inaequalibus lateralibus brevissimis, terminali longe producto, acuto, fel snperioribus obsolete trilobis vel ovato-lanceolatis, emmibn® inaequaliter serratis, acnlis; capitulis peduncnlatis, 5horis, foliis foralibus bracteiformihus tribus, triangnlari - cordati
53
subconcoloribus, petiolatis, stipulatis, stipulis decem tubercu- loso -hispidissimis. .
In cultis prope Paramäribo. Maio 1845. Hb. Kegel. u. 867.
Caulis teres, pilis basi tuberculosis simplieibus Navescen- tibus hispidus, praeterea minutissime pubes et lines villosa a famo ad ramum decurrenti obsitus. Folia 3—4 poll. longa, medio 1%/, —21/, poll. lata, utriuque tuherculoso -hispida, quinguenervia, inferiora e basi ovaia inaequaliter triloba, lo- bis dissimilibus, lateralibus brevissimis, 1/,— 4/3 poll. longis, terminali longissimo, a sinubns obtusis 2 — 21/, poll. longo, triangulari, fol. superiora e basi ovata elongato-lanceolata, omnia excepta ima hasi inaequaliter gerrata, aenta. Petioli 1/a—1%/a poll. longi, pilis basi tuhereulosis et linen longitu- dinali dense villosa obails Stpwlae petiolares geminae, pol- licem longae, subulato-setaceae, persistentes, totins plautae more tuberenloso-hispidae. Flores in foliorum bracteiformium axillis solitarii, sessiles vel brevi pedunculati et sic capitula involuerata cum setis interjectis mentientes; in singulis pseudo- capitulis 5floris aggregati, tres inferiores tribus foliis bractei- formibus hreviter petiolatis, triangulari-cordatis, tuberenlato- hispidis, subconcoloribus (non parenchymate albo, quale in M. capitata) suffulti, ceteri duo superiores centralesque sin- guli seta (folio abortivo) suffulti tubereulato -hispidissima, paulo ipsis longiore. Petioli illorum trium foliorum bractei- formiom duas, tres et quatuor stipulas setaceas gerunt, ut capitulum quodgne devem stipulis fulciatur. Calyx 2 —3 lin. longus, cupuliformis, nltra medium öfidus, Jaciniis Ianceola- tis, Iuervüs, secus nervos et praecipue margine apieegue tn- hereuloso-hispidus. Petala triente longiora, ab apice obtuso et inaequaliter subbilobo ad basin sensim altenuata, extror- sum minutissime puherula. Tubus staminens petalis paululum
4
brevior. Capsula calyce persistente eincta paululumque bre- vior, solubilis in cocca 5 glaberrima, bhasi acuta, apice ob- tusa, dorso convexa ei venosa, lateribus plana vel minus venosa.
Pavonia Car.
18. P. Typhalea Cav. DC. prodr. I. p. 443.
Ad vias et iu silvis prope plant. @Qnarta. Jul. 1844. Hh.' Kegel. n. 133. \ Abelmoschus Meldik,
19. A. esenlentus Wght. et Arn. Hibiscus escul. L. DC. prodr. I. p. 450.
Prope Paramäribo colitur. Ang. 1845. Hb. Kegeln. 977. Hibiscus L,
20. MH. bifurentas Cav. DC. prodr, I. p. 449. Tis, quae Cl. Miguel in Linn. vol. XVII. p. 354. de Hibisco bicorni et H. bifurcato Cav. disserit;' omnihv 'assentimus.
Ad fossas prope Boelebantje. Jun. 1845. Hb.- Kegel. n. 929. Paritium Adr. Juss.
21. T. tiliacenm Adr. Juss. in St. Hil, Flor, Brasil. me-
rid. I. p. 256. Hibiscus tiliaceus L. DC. prodr. 1, p. 454.1 In fruticetis prope plant. Geyersviyt. Sept. 1845. Hb,
Kegel. n. 1019.
i Gossyplum L.
22. &. acuminatum Roxh. ef. Wight Ilustr, of Ind. bot. T. p. 57.58. tab. 27,
Prope Paramäribo colitur, Aug. 1845. Hb. Kegel. n, 968 et 969,
Sida L, 23. 8. glomerata Cav. DC. prodr. I. p. 460.
In fruticetis et ad vias prope plant. Tourtonne et plant. Quarta, Jul, 1844. Hb. Kegel. 197 et 336,
55
24. 8. chembifolia L, DC. }. 1. p.462. In eultis prope Paramäribo. Jun. 1844. Hb. Kegel, n. 7. 25. S.urens L. DC. L 1. p. 165. In silvis prope plant. @narts. Oct. 1845. Hb. Kegel n, 1026,
Buettneriaceae R. Br., Theobroma L.
. 26. Th. Cacao L. DC. prodr, I, p. 484. Prope plant. Tourtonne. Jul. 1844. Hb. Kegel, n, 181.
Waltheria L. 27. W. americana L. DC. prodr, I. p. 492. In arenosis prope Joden - Savanna, Novbr. 1 1845. Hb. Ke- gel. n. 1110. i ’ Melöchla L. - 38, M. ulmifolla Benth. in Hook. Journ. of bot. IV. p.129. Walp. repert. I. p. 342. In silvis prope .. .... -. Hb. Kegel, n. 247, 29. M. (Riedleie) sparsiflora Kl. in litter. In sepibus prope Poelebantje. Jul. 1844. Hb. Kegel. a. 305.
Sterculiaceae Vent. @uararibea Aubl.
30, @. macrophylia Kl. Mss, Frutex 10 — 12 ped,
altus. Ad ripas rivuli Saramacca-Kanaal inter fiem, Saramac-
cam et Surinam, Maio 1846, Hb. Kegel. n. 1255.
Tiliaceae Fuss, riumfetta L. 31. T. althaeoides Lmk. DC. prodr, 1. p. 507. Ad vias prope Poelehangje. Ju}, 1834, Hb, Kegel, n. 57.
56
Sioanen, auct. F. A. G. Miquel.
Sı. Piumieri Aubl. I. 536. excl. syn. (Sl. dentata L. et
DC. partim). In nosira folia lato-crenata, in vera Sl. den- tata potius serrata.
Arbor 50 -— 60-pedalis, ad ripas fl, Cassepoerekreek. Kegel. n. 1175.
SL eorymbhiflora DC. 1, 516. ex brevi phrasi vix dubia.
Arbor 20 — 25-pedalis, in sylris ad plant. Tourtonne. Kegel. n.: 939.
Aurantiaceae DC. Citrus L,
32. €. Medien Risso. DC. prodr. I. p. 539. Ab ineolis Lemmetjes nominata.
Ubique in sepibns prope Paramäribo. Decembr, 1845. Hb. Hb. Kegel. n. 1230. 1231.
33. ©. Decumana L, DC. L1 . Colitur. Januar 1846. Bd. Kegel. n, 1233.
34. €. vulgaris Risso. DC. Ll. Colitur. Januar 1846. Hb. Kegel, n. 1232,
Oxalideae DC. Oxalis L.
35. ©. hedysaroides H.B.K. DC. prodr. I. p. 691. Ad vias prope plant, Quarta. Hb. Kegel. n. 284.
Simarubeae Rich, Quassia L, 36. @. amara L. DC. prodr. I. p. 733, In silvis prope Mariepasteun (Mai 1846) et prope plant. Contigno’s-Grond. Novbr. 1845. Hb. Kegel. n. 1093.
57
Ochnaceae. . &omphia Schreb,
37. &. isophylia Gke. Glaberrima; foliis elongato-ovatis, acntis, argute spinuloso -serratis, basi obtusis integris vel obsolete serratis, breviter petiolatis, 31/, —4 poll. longis, 1 —1!/, pell. latis, racemis terminalibus apice subsimplieibus basi compositis; calycibus post anthesin reflexis; antheris an- dulato-rugulosis; baceis subelliptico-obovatis, gynohasi ela- vatae iisdem aequierassae vel paulum angustiori insidentibus.
In arenosis prope Mariepaston. Maio 1846. Hb. Kegel. n. 1291. "
Frutex procumbens. Ramuli obtuse angulati, rimosi, ad- ulti cinerei, lenticellis punctiformibus adspersi, juniores fusci. Folia 32/, — 4 poll. longa, 1—41!/, poll, lata, elongato - ovata, apice acıta, mon acuminata, basi obtısa, margine ex- cepta ima basi appresse et argute spinuloso-serrata, crasse eoriacea, ntringue paululum nitida, concoloria, nervo medio supra et subtus praecipue Aapicem versus acute prominenti, secundariis tenuibus, erehris, arcuato-ascendentibns, utrinque impressis; substantia foliorum tenax, nec fragilis. Petiolus bre- vis, 2 lin. longus, supra canaliculatus, marginibus involutis. Stipulae 2 lin. longae, triangulares apice snbnlatae. Bace- mi 21, — 3%/, unciales, apice simplices, basi compositi et basi tantum bracteati, Peduneuli 6 lin. longi, teretiuscnli, alabastro duplo longiores. Sepala oblonga, exteriora acu- tiusenla, brunnea, interiora obtusiuscula, flava cum saturiore nervo medio iato, omnia petalis paululum breviora, 3%/, kin, Ionga, 1—1%/, lin. lata, nervo medio infra apicem in spi- mulam brevem exeunte, post anthesin reflexa, paululum per- sistentia. Petala cuneato-obovata, subemarginata in unguem attenuata, sepalis paululum longiora. - Antherae sessiles, un- dulato-rugulosae, petalis fere triente breviores, Bacene 1—
58
2 suhelliptico-obovatae, 4 lin. longae, gynobasi clavatae 3 —5 Iin. longae insidentes,
NHostmannia Planch. 38. IM. elvasioides Planch. Walp. repert. V. p. 400. Creseit in Suriname. Hb. Kegel, n. 274.
Celastrineae R. Br. Dex L. 39. I. celnstroides Kl. Mss. Frutex 12 — 15-ped. altus, In fruticetis prope Paramäribo (Oude Ryweg). Aug. 184. Hb, Kegel. n. 415.
Anacardieae Lindi. Anacardium Rotth. "20. A. eceidentaie I. :DC. predr. IL p 62. In arenosis prope Joden-Savanna copiose et in fruticelis prope Poelebantje. Jul. 1844. Hb. Kegel. n. 182.
Mangifera L. 41. ML. indiea L. DC. 1.1. p. 63, Ad margines silvarım prope Paramäribo (efferata?). Jul. 1844. Hb. Kegel. n. 123. “
Vochysieae St. Hil, Vochysia Juss.
42. V. arceuata Gke. Foliis ternis, brevipetiolatis, oblong0- ellipticis, basi obtusis, apice breviter obtuse - acuminatis, ufriz que glaherrimis, Jatescenti-viridibus, opacis; racemis axila- ribus, areuatis, densifloris; pedicellis unilloris, sub. lente wi nute pubescentibus, Noribus glabris; rapsnla trigona, .glahre
In silvis prope Beekhuizen. Febr. cum ferib.- et Jul, 184 cum fructihus, Hb. Kegel. n.. 684. 943, Bu
59
Rami glahri, teretiusenli. Folia coriacea, ternata, di- stantia, brevipetiolata, oblenga - elliptica, hasi obtusa vel pau- Inlum acutinseula, apice obtuse-apiculata, nervo medio suh- tns prominente, venis parallelis tenuibus ad marginem ana- stomosantibus, glaberrima, supra Iutescenti- viridia, opaca vel vix paululum nitida, subtus opaca, 4—5-uncialia, 11, — 21/, poll. lata. Petioli brevissimi, 2 In. longi, snpra cana- liculati, glabri. Stipulae deciduae, minimae, Racemi axilla- res, incurvati, elongati, solitarii, pennae corvinae crassitn- dine. Pedanculi subverticillati, teretes, uniflori, glabri, supra insertionem bracteali. Bracteae minutae, sessiles, solitariae, decidnae. Petala tria, glabra, lutea, intermedium oblongo- obovatum, lateralibns oblongis muito majus. Capsula trigona, glabra, rugosa, pollicem longa. ’
Lythrarieae Juss. Dodecas L. 43, D. surinamensis Linn, fil. Suppl. pl. p. 36 et 245. Eneyelopedie methodique tom. II. p. 289. DC. prodr. HI. p.91. In fossis et ad ripas flum. prope Paramäribo. Jul. 1844. Hb. Kegel. n. 323.
Kagerstroemia Willd. 44, E. indien L. DC. prodr. II. p. 93. In hortis prope Paramäribo colitur. Octob. 1845. Hb. Kegel. n. 1031.
Passifloreae Jus, Passiflera L. 45. P. Iaurifelia DC. prodr, III. p. 328. Ad margines silvarım prope Paramäribo. Ang. 1844. Febr. 1845. Hb. Kegel. n. 486 et 703. 46. P. foetida Car. DC. 1. 1. p. 331.
co
In sepibus prope Beekhuizen. Sept. 1844. Hh, Kegel, a. 650,
47. P. surinamensis Mig. Linn. XVIN. p. 363. Wal. Repert. V. p. 772. Ad margines silvarum prope plant, Quarta, Mart. 1845. Hb. Kegel. u. 865.
48. P. Kegelinna Gke. (Sect. Circa). Seandens, eir- rhifera; Tolis membranareis, lato-ovatis, aentis, apiculatis, integris vel utringue unidentatis, quinquenervüs, 21/,— 3%; poll. longis, 1%, —2%/, poll. latis, eglandulosis; petiolis 8 lin. lougis, quadrangularibus, biglandulosis; peduneulis gemi- »is, eirrhiformibus; floribus pollicaribus, flavis ; hacca globo- sa, membrauacea , slipitata.
ia silvis prope Mariepasten. Maio 1846. Hb. Kegel. D 1320,
Caulis volubilis, striatus, glaber ver pube laxa, deter- gibili vestitus. Folia membranacea, glahra vel praeserlim pagina inferiore puberula, lato-ovata, apice acuta, apiculata, integra vel utringue unidentato - apiculata , quinquenervia, ner- vis infimis allis molto tennioribus hreyiorihusque; e nervo me dio utringue duo tantum nervi laterales majusculi exenntes- Petioli paululum snpra basin biglandulosi; "glaudulae sessiles; oblougae. Bacca membranacea, stipitata, magnitudine Prun Cerasi.
49. Pnssillorne (Sect. Granadil ae) species. Glaberrt ma, scandens, cirrhifera; foliis quinquenerviis, subtus paul pallidioribus, infimis lato- ovatis, ohtusis, integerrimis, MU eronatis, ceteris trilobis, basi subcordatis, lobis oblongis, * tusis, mueronatis, integerrimis vel basi tantum glandulos®“ serralis, sinubas eglandulosis; petiolis 5 — 6glandulosis, gun dulis tereti-claratis; stipnlis magnis, semicordalis, inegii
61
pedunenlis petiolnm duple superantibus, unifloris, 3Ihracteatis, bracteis calycem fere aequantibus, laxis, ovatis vel oblongis, mucronatis; corona filamentosa dupliei, interiori hbrevissima, exteriori petalis dimidio breviori; tnbo calyeino semiglohoso.
In silvis prope plant. Quarta. Mart. 1845. Hb. Kegel. n. 858.
Caulis scandens, teres vel subangulatus, glaber. Folia infima ovata, obtusa, mneronata, inlegerrima, cetera triloba, basi leviter cordata, quinquenervia, 1%/; — 2 poll. longa et lata, glaberrima, subtus aliquantulum glaucescentia, lobi ad medium laminae et ultra separati, terminalis panlulum lon- gior, omnes oblongi, obtusi vel obtusiuseuli, mucronati, inte- gerrimi exceptis dentibus 1 — 2glandulasis ad basin loborum, Stipulae semicordatae, integerrimae, 6-9 lin. longae et 5— 6 lin. latae. Cirrhi filiformes apice convoluti. Petioli 37, — 1 poll. longi, fere semper 5 — 6-, rarius Aglandnlosi. Pe- dunculi 2%/, — 2 poll. longi. Involnerum 3phylium, foliola elongato-ovata vel oblonga, mucronata, pollicaria, 4-— 5 lin, lata, Sepala uncialia, apicem versus ufringue dente magno obsita. Petala sepala subaequantia, DBacca, snbelliptica, magnitudine nucem juglandem haud plane aeqniparans. Co- lor petalorum corollaeque filamentosae accurate cognosci non poterat. —
Passiflorae guianensi Mig. in Linn. XVII. p. 751. (ubi errore typographico Mey. legitur) secnndum diagnosin atque descriptionem admodum similis, sed nostra planta differt fo- kiorum lobis integerrimis, basi tantum 1— 2glanduloso - den- tatis (vix repando- et inaequaliter deniatis), sinubus eglan- Aulosis (non biglandulosis), petiolis 5— Öglandulosis (non ple- rumgque Sglandulosis), involueri phyllis ovatis vel oblongie (mon lanceolasis), pedunculis longioribns. Nam ab has vero
62
apeeie differat, nist comparate specimine authentico vix diju- dicari posse videtur.
Tasconia Juss.
50, T. Fockeana Mig. Linnaea XVII. ». 464. Walp. Repert, V. p. 774. (errore sub seclione Bracteogama).
Ad ripas fi. Oassepoerekreek, Novhr, 1845. Hb. Kegel. n. 1176.
51. T. (Sectio Distepkana) subcorlacen Gke. Caule glahro, tereti, striafo; foliis glahris vel subtus pubernlis, membranaceis vel subeoriaceis, elliptieis vel oblongis, acumi- matis, mucronatis, integerrimis vel leriter undulate -repandis, penninerviis, 21/3, — & poll, longis, 1—1}/, poll. latis, bre- viter petiolatis, supra paululum nitidis, subtns glaucescenti- bus; petiolis paulo supra basin biglaudulosis pedunculo quater- sexiesve brevioribus, 4-5 In. longis; pedtnenlis racemosis, raro simplieibus; stipulis exiguis, setaceis; braeteis 3 exi- guis, suhnlatis, supra basin biglandulosis & flore ruhro re- motinsculis; inbo calyeino pollicari; sepalis oblongis, obtusis, longe mucronatis, 13/, poll. longis; petalis oblongis obtusis, non mneronatis sepala subaequantihus; corolla filamentosa se- palis 6— 8plo breriore,
In silvis maximis prope Mariepaston, Maio 1846. Hh. Kegel. n, 1424.
Tarneraceae H.B.K. Turnera L. 52. 8. opifera Mart, (Reise in Bras, von Spix, n. Mart- Thl.2. 8.552., quam Walpers in Repert, nt snpra memoratam
Passifloram guianensem Mig. et multas alias plantas silen- tio transmisit).
In arenosis prope Saron. Maio 1846, Hh. Kegel. n. 1279.
ge m
63
Pirlqueta Aubl.
53. P. foliosa Gke. Folis imbrieatis, angusie ovato- oblongis, acutinsculis, remote et obtuse crenatis, supra faber- eulato - siellatim pilosis et nonnullis pilis simplicibus longieri- bus intermixtis, subfus pallidioribus, tomentosis, in nervis pilis stellatis obsitis, brevissime petiolatis; peduncnlis axilla- rihus, unilloris, folio paulo brevioribus,
Ad vias prope plant. Quarta. Jul. 1844. Hi. Kegel. n. 110,
Canlis ereetus, strietus, 12/3 ped. altus, infra scaber, supra pilis brevioribus appressis et longioribus patentibus basi tubereulatis obsitus, deuse foliosus. Folia imhricata, anguste ovato-oblonga, acıtinscula, pollicaria, basi 3—4 lin. lata, obtuse crenata vel subintegra, © nerro medio 5 — 6costata, supra brevioribus pilis stellatis et nonaullis pilis simplicihus longiorihus obsita, subtus pallidiora tomentosa, in nervis stel- latim pilosa, brevissime petiolata. Petiolus vix lineam lon- gus. Peduneuli axillares, folio paululum breviores, 8 lin, longi, pilosi, supra medium obsolete artieulati, ehracteati. Capsula al apice ad basin trivalvis.
Begoniaceae R.Br. Begonia L. 54. B. glabra Aubl, In ‚silvis maximis prope Mariepaston. Maio 1846. Hb. Ke- gel. a. 1326,
Crassulaceae DC. Bryophyllum Salisb, 55. MW. ealycinum Salisb, DC. prodr. III, p. 396.
In fraticetis prope Paramäribo (efferata?), Hb. Kegel, u. 1228, u
64
Lobeliaceae Jus. Centropogon Presl,
56. C. surinamensis Presl. DC. prodr. VIL p. 345. Lo- belia surinamensis L. Siphkocampylos macranthus Pohl. Ad margines silvarım prope Paramäribo et alibi copiose. Jul. 1844. Hb. Kegel, n. 311.
Lobella L, 57. L. domingensis DC. prodr. VI. p. 359. Yiloribus coeruleis albo -macnlatis. In pascnis uliginosis prope Paramäribo. Aug. 1844. Hb. Kegel. u. 431. ’
Sapotaceae Jasa. Chrysophylium L. 58. Chr. glabrum Jacg. DC. prodr. VIH. p. 158. In silvis prope Poelebantje. Tal, 1844. Hb. Kegel. n. 108
nn
Loganiaceae Enll. SpigeMa L. 59. 8: Antheimial. DC. prodr. IX. p. 7. In silvis prope Poelebantje et in pascuis prope pl. Quarta Jul. 1845. Hb. Kegel. n. 137.
Gentianaceae Lind. Coutouben Anbl. 60. C.racemesa Mey. Esseq. p. 86. DC. prodr.IX. p.67- In silvis prope Poelebantje, Sept. 1844. Hh. Kegel. n.605-
-Schultesia Mart. 61. Sch. brachyptera Chamiss, in Linn. VII. p. 8. DE 1.1 p.68. . In arenosis humidis prope Paramäribo, Aug. 1844. Fb Kegel. n. 439.
65
Voyria Aubl.
62, V. pallida Gke. (Sect. Leiphaimos.) Caule simpliei unifloro; squamis parvis, appressis, basi connatis, oblongis, oppositis; calyeis 5fidi corolla sexies octiesve hrevioris lobis laneeolatis, acutis vel subtriangularibus, corollae pollicem vel sesquipollem longae tnbo longissime basi et apice ampliate, lobis oblongis ovatisve obtusiuseulis; antheris brevistipitatis; stylo ovarium duplo snperante. '
Creseit inter folia putrida in fruticetis prope Paramäribo, Ang. 1844. Hb. Kegel. n. 458.
Canlis 5—8 poll. longus, internodis 6—14 lin. longis. Sqnamae oblongae vel Janceolatae, uninerviae. Calyx 1— 1%, lin. longns, Corollae, ut videtur, flavae lobi 2 lin. longi, margine saepe revoluti, obtusinsculi.
"Differt & proxima P. uniflora Lmk. sgnamis omnilms oppositis (non alternis), oblongis, ealyce corolla 6 — 8plo (non decies) hreviore, a P. tenella Guilding corolla duplo longiore, synamis oppositis (non superioribus alternis), a P. tenuiflora Griseb. curolla longiore et antheris brevistipitatis (non sessilibns) et a V. lavescente Grisch. squamis opposi- tis (non oppositis alternisque), corella duplo longiore, anthe- ris non sessilibus.
Convolvulaceae Jos. Ipomoca L. 63. X. tnınnifolla L. DC. prodr. IX. p. 365. Convol- vulus tamnifolius Mey. Esseq. p. 95.
In sepibus prope pl. Tourtonne. Sept. 1844. Hh. Kegel, m. 621.
64. 1. subrevoluta Choisy. DC. 1. 1. p.386.
Ad fossas prope pl. Quarta(Nienwe Ryweg). Aug. 1845. Rh. Kegel. n. 974,
22r Bd, 16 Heft, 5
65. I. micans Gke. (Sect. IL Strophipomoca $. 3. B.)
Canle tereti, glabro, volubili; folüis cordato - acuminatis, mucronatis viringue imprimis pagina inferiore micanti- pube- scentihus, petiolatis; petiolis pubescentibus, 11/,--21/, poll. longis; pedunculis elongatis, erassis folia superantibus, gla- bris vel paulnlum pnbescentibns; floribus irregulariter cymo- sis; sepalis ohovatis, ohtusis, aegnalibus, glabris, sese invol- ventibus, 3— 4 lin. longis; cerolla aurea, infundibuliformi, inferne anguste tubulosa, ealyce 3 - Aplo longiore.
In sepihus prope Paramäribo. Decembr. 1844. Hh. Kegel. n. 683. .
Folia a sinn 2 — 24, poll. longa, 117, —1®/, poll. lata, sinn mediocriter late, lobis rotundato-obtusis. Pedunenli 3 —4 poll. longi. Flores cymosi, cyma subfastigiata, irregn- lariter dichotoma; pedicelli #/, poll, et ultra longi, bracteae lineares, minimae, caduese. Corolla infandibulifermis, uncia- lis, tnbo angustissime coarctato, & lin. longo,
66. I. alba Gke, (ead. sect.). Canle striato, pilose, vo kabili; foliis cordate-acuminatis, glabris, petiolatis; petiglis pilosis, bipollicaribus; peduneulis pubescentibus vel subglabris petiolum aequantibus vel paulo longioribns; floribus irregula- riter eymosis, subtrifloris; sepalis lanceolatis, acutis, glabris, exterioribus angustioribus, 4 lin. longis; eorolla alba, infan- dibnliformi calycem plus duplo superante.
Ad fossas prope pl. Tonrtonne. Jul, 1845. Hb. Kegel. n. 960.
Folia a siuw 24/, poll, langa, 12/,— 217, poll. lat, sinu lato, lobis obtusis, semipolliearibus. Pedanouli usqne ad eymam 11/—2 poll. lengi; pedieelli 3—4 lin. longi. Bra- ctese lincares, minimae, caducae, Corolla parva, calycem duplo superans vel pauJo longior.
67. X, Iengipes Gke. (read. seet,). Caule striate, pilos0, volubili; foliis cordato-acuminatis, glabris; petiolis pilosis,
67
2-3 poll. longis; pedaneulis pilosis, folium aequantibus vel superantibus; foribus irregulariter cymosis, cyma irregulari- ter bi et trichotema ; pedicellis 6 — 9 lin. longis; sepalis ob- ovato-elliptieis, hreviter cuspidatis, glabris, exterioribns paulo brevioribus, margine imprimis apicem versus ciliatis, interio- ribus latioribus, glabris, 2—5 lin. longis; corolla calycem quintaplo superante,
In sepibus prope Poelebantje. Febr. 1845. Hh. Kegel, n. 734.
Folia leviter repanda, a sim 21/,—3 poll longa, 2%, poll. lata, sinu lato subreniformi-cordata, lobis obtasis, Pe- dunenli usque ad cymam 4—6 poll. longi, cyma saepe foliis dnobus cordatis vel lanceolatis suffulta. Corolla magna 15 — 20 lin. longa, lutea,
68. X. stenocolpa Gke. (ead, sect.). Glabra; caule siriato, volubili; foliis oblongo -cordatis, acuminatis, leviter repandis, longe petiolatis, infra pallidioribus, sinu profundo, lobis an- gustissime distantibus vel incumbentibus; pedunculis petiolum superantibus; floribus cymosis, cyına irregulariter pluries tri- et dichotioma, elonyata; sepalis suhaequalibus, lanceolatis, euspidato-acuminatis, glahris, 4 lin. longis; corolla kilacina, infundibnliformi, calycem sexies superante, bipollicari; cap- sula glahra, depresso - globosa.
In sepibus prope Paramäribo. Aug, 1845. Hb. Kegel. 1.987.
Folia magna, a sinn 3—3%/, poll. longa, 2%, — 3 poll. lata; lobi obtusissimi, %/, —13/, poll. longi, approximati vel inenmbentes. Petioli 24/, —— 4 poll, long. Pedunculi usque al cymam saepe 5— 6 poll. longi.
Batatas Bumph,, Chois.
69, B, eissoides Chois. DC, prodr. IX. p. 339, Convol- vulus cissoides Lok.
In arenosis prope Saron. Mai 1846. Hb. Kegel. n. 1282.
5#
68
Pharbitis Chois. 70. en. Nil Chois. DC. 1.1. p. 343. Convolvulus hede- raceus L. In arenosis prope Geyersviyt. Jul, 1845. Hp. Kegel. 2. 961.
. Anisein Chois. 71. A. Martinicensis Cheis. DC. 1. 1. p. 430. Ad fossas prope Beekhuizen (Wanecapad). Sept. 1845. Hb. Kegel, n. 1006.
Boragineae Jus. Cordia L, 72. €. speciosa Willd. DC. prodr. IX. 9.476. €. Sebe- stena L. YFloribus coccineis.
In hortis prope Paramäribo. Oct. 1845. Hb. Kegel. n-
1029, 73. €. Schomburgklüi DC. 1. 1. p. 490.
Ad margines silvaram prope Poelebantje, Fehr. 1845. Hib. Kegel. n. 685.
74. C. salieina DC.? ]. 1. p. 492.
Ad margines silvarım prope Poelebantje (Fehr. 1845) et in fruticetis prope Paramäribo. Jul. 1844. Hb. Kegel. n. 371 et 708.
In herbaris haec planta saepe sub nominibus Cordiae Martinicensis et C. Curassavicae reperitur, sed calycis in- Nati lobi non subovati, sed triangnlares atque acntı sunt, ne- que in dentes setaceos ipsius longitudine desinunt, sed calyeis tubo triente breviores sunt; praeterea corolla calyce duplo longior neqne limhus brevis est. — Diagnosis Cordiae sali- cinae DO. cum plantis suppetentibus exactissime conveniret, nisi felia subsessilia nominarentur, quae evidenter petiolata sunt.
75. ©. ulmifolia Juss. DC. 1.1. p.494. Variat:
69
a) ovata DC. foliis ovatis basi obinsis apice acnminatis. Varronia globosa Desv. non Linn., neque Cordia glo- dosa H.B.K., quacum saepe commulatur.
In sepibus prope Paramäribo. Jun. 1844. Hb. Kegel. n.9,
b) ovalis DC. foliis oralibus basi acufis apice acuminatis, Varronia corymbosa Desv. F. monosperma Jarg.
In sepibus prope Paramäribo. Jul. 1844. Eh. Kegel, n. 109. Heliophytam DC. 76. MH. indieum DC. 1. 1. p. 556. Heliotropium indicum L. Tiaridium indicum Lehm. In enltis prope Paramäribo (Sept, 1844) et in cultis prope Geyersvlyt. Fehr. 1845. Hb. Kegel, n. 633. 731, Hiydroleaceae Cheis. Hydrolen L.
77, M. spinosa L. DC. prodr. X. p. 181.
In aquis stagnautibus prope plant. Quarta, Jul, 1844. Hb, Kegel. n. 175.
Verbenaceae Juss. Priva Adans. 78. P. lappulacena Pers, — DC. prodr. XI. p. 534. suh nomine Privae echinatae Juss.— Verbena lappulacea Poir. In eultis prope Paramäribo. Jul. 1844. Hh, Kegel. n. 73.
Plumbagineae Jus. Plumbageo L. 79. Pl. rosea L.
In hortis prope Paramäribo. Jan. 1846. Hb, Kegel. n.1241.
Aristolochieae Jass. Aristolochia L, 80. A. platyloba Gke. Voltbilis, glahra; foliis petiola- tis, discoloribus, trilobis, lobis obtasissimis, aequalibus vel
30
medio paululum longiore, lateralibus patentissimis; stipulis nullis; pedunculis unifloris; perianthii tabe brevi eylindrico leviter ineurvo (haud infracto}, limbo bilabiato, labiis ex- appendiculatis Jongitudine suba@qualibus, altero ovali, altero e bası lincari eanalieulata in laminam spathulatam dense re- tieulatam extenso.
Ja fratieetis prope Laane van Tonrtonne. Hb. Kegel, n. 632,
Canlis volubilis, nt tota plante, glaber, Folia petiolats supra saturaie viridia, subtus pallidiora, friloba, in petiolum breviter triangulariter preducta, lobis obtusissimis, suhaeqna- libas vel medio panlulam longiore, lateralilas a nervo medio 2 — 21/, poll. longis apice 1—1%/, poll. latis, medio a pe- tiolo usque ad apicem 21/,—31/, poll, longo, A— 1% poll. late. Petioli bipollicares. Peduncnli uniflori, % poll, longi, Perianthit fnbus nsque ad Iimbum necjalis, leviter carvatus, eylindrieus, limbus bilabjatus, labio altero ovali eirc. 8/, poll. longo et lato, altero pollicari e basi lineari canaliculata in lamisam spathulatam dense retienlatam ampliate,
Artocarpeae Bartl., Endl.
Cecropia L.
81, €. Schiedeana Kl. in Linnaea XX. p. 531., sed folis in meo specimjne deeemloba sunt, lobi obovati, obtusi, juniera sapra tomento tenuiore, subfus tomento denso einereo vestiti, adulta in pagina superiore glabra, scaberrima, satnrate viri- dia, in inferiore cana, in costis vennlisqgne tantum puberula; petioli sulcati, panlulum puberuli, Numerus folii loborum valde variabilis est.
In silvis prope Beekhuizen copiose, Jul, 1844, Hb. Ke- gel, n. 79,
Plantae Kegelianae Surinamenses,
Auctore
F. A. Guil. Miguel.
Menispermene. 245.°) Coceulus tameides DC. Prodr. I. 97. 228. Ciasampelos Pareira Lam. var. foliis mucrouatis. An species? Olacinene. 976. Ximenia americana Linn. £. oblonga DC. I. 533. In sepibus. Flores odorati.
Bomkaceae. 875. Pachirn aquatica Aubl. — Ad ripas fl. Suriname in Joden -Savana, copiosa, 20 — 30-pedalis.
Bamydene. 726. Casearia Ianceolata Mig. in Linn. XVII. 753, Ad margines sylvarum ad Poelebantje.
Malpighincene., 954. Heteropterys sp.? fructns deest.
Sapindaceae. 980, Talisia glabrat DC. 1. 609. Arbor ramis vertic.; in syleis umbrosis prope Beekhuizen.
*) Numeri antepositi herbarium Kegelianum spectant.
72
268. Sapindacen. — Sapindi spec.?, sed calyx 5- Gdus.
Meliaceae. 688. Guarea grandifolia DC. 1. 624. Arbor 40 —50- pedalis; ad margines sylvarum.
Marcgravinceae. 340. Rami steriles serpentes, foliis distichis obtusis, Marc- graviae cujusdem, cujus tres ni fallor species in Guians ereschnt, sed absque Nloribus non discernendae,
Ampelidene.
644. Cissus — sicyoides vel GC. obscura DC. 1. 629, inflorescentias monstrosas tantum vix nungquam folia formans, ex Puccinia incrassata Leveille, quae ovaria hujus plantae incolit, cujus fusam descriptionem dedi in diario: Instistuut 1846. — In schedula video, ad 50— 60 pedum longitudinem haue pl. exerescere prorsus aphyliam!
Euphorbiacenae.
1318. Conceveiba guianensis Aubl, Fr. 8— 10pedalis. In sylvis prope Mariepaston, fl. fem.
Hippoveratenceae. 286. Mippocraten discolor Mey. Esseq. 19. Vix ab H. laeviguta Rich. diversa, Prope Paramäribo.
Miyrtacene. 1235, Gustavia Augusta Linn. in Amoen. Acad, Tom. VII. tab, 5 Arhor 20pedalis, Soribus albis sunveolentibus ad margi- ues sylyarum prope pl. Qnarta, Jan. 1836.
Combretucene. 1192. Combretum punetatam Siend.
73
Erutex subvolubilis, ramis longissimis, fl. eoccineis. An satis a sp. Aubleliana diversam? Ad ripas #. Cassepoerekreek. 259. Poivrea alternifelia DC, IN. 17, vel species pro- Pinqua; diagnosis salis congrua, sed nec jeonem nec speci- men auth, vidi.
979. Terminalin Iatifolia Sw, Fl. Ind. occ. 11. 729, $. dichotoma Mig. Esseg. 177, qui diversam speciem credidit; Speceimen depanperatum tantum coram habnisse videtnr,
Arhor 20 — 30pedalis ramis suhverticillatis. Fractus („Amanda”) sunt in delieiis incolarum. In hortis Paramäri- boae,
- 324. Laguncularia racemosa Gaertn., DC. prodr. II. 17.
In fruticetis ad fossas pr. Poelebantje, Jul. 1844. Kegel. (determ. Dr. Garcke).
1191. Cacoueia coccinea Anbl, DC. 1. 1. p.22.
Ad ripas fl. Cassepoerekreek (Nov. 1845) et in arenosis pr. Saron. Majo 1846. Kegel, (determ. Dr. Garcke).
Leguminosae. 232. Cynometra Hostmanniana Tulasne in Archives
tu Mus. @’Hist. nat. IV. 180. 266. Pithecolobium lasiopus Benth.
Crescentiene.
6784, Schiegelia elongata Mig. Foliis oblongis vel lanceolato-oblongis acntis, basi obiusinsculis vel acntis, mar- ginibus revolutis, coriaceis, utringae praesertim supra nitidis venisque prominulis ante margines arcuatim confnentibus, ra- cemis compositis praeter hrasteas minntas ovafas concaväs pubescentes glabris,
Creseit in eaudicihus Palmarım prope pl. Quarta, Jan. R.
71
A sequenti foliis magis oblongis, majoribus 6 — 9 poll. longis, 21/5 — 3 latis satis diflerre videlur. Petioli 3 — 4 Hin. longi, transverse rimosi,. Rumuli obtuse tetragoni cor- tice laevi.
678). Schlegelia iilacina Miq. in bot. Zeitung 184. Subvolubilis, foliis coriaceis floribus et calyeibus roseis. In sylvis prope Oude Ryweg; m, Sept. fl.
Scrophularineae., 249. Bacopa aquatica Aubl. — Benth. in Hook. Journ. of Bot. II. 48. 673. Scrophularinea; ahsque floribus.
Verbenacene. 1030. Clerodendron Siphonanthus R.Br, — Schauer in DC. predr. XI. 670. — Huc probabiliter Cler. longicolle Mey. Esseq. 217, quod juxta specimen depanperatum hujus
stirpis in Paramäriboae hortis efferatae constitutum esse vi detnr.
Solanene. 1324. Cestri species?
Labintae.
327. Oeymum micranthum Willd.; sed filamenta ‚non prorsus inclusa. In paseuis,
1046. Leonurus sibiricus Linn.
98. Leonotis nepetaefolia R,Br, In cultis,
93. Hyptis globifera Mey. Esseq, 207. Folia in supf- spp. angustiora, Ab H. brevipede Pohl, Benth. Lab. 105. satis differre videtor. Dentes tubo calyeis breviores, Im pasculs prope Paramäribo,
1111. Hyptis, an Inntannefelia Benth.? Nostra minor et magis glabra.
73
116. Hyptis splcata Poit. — 6— 8-pedalis. Ad pl. Quarta. 1113. Marsypianthes hypteiden Benth. In Joden-Sa-
vanna, in arenosis ad Vischerholle, rara.
Rubiacenae. 1035. Amajona grandifolia Miy. in Linn. XVII. 291, In sylvis ad Vischerholle.
Styraceae.
1285. Symploeos Ciponima L’Her. — DC. Prodr. VIN, 250. — In arenosis ad margines sylvaram prope Saron et alibi.
255. 256 et 257. Ejusdem formae.
WEbenacene.
926. Piespyres enyennensis DC. Prodr. VII. 224, ubi sp. florens descriptum, meum fructiferum. Accedit ad D. Pa- raleam Steud., DC. 1. ec, sed ealyce minore distinctum. Fo- lia nunc glabra. Prope Paramärihe.
Myrsinene.
244. Conomorpha laxifiora DC. ]. ce. 114.
354. Weigeltia myrianthos &. DC. i. c. Var. folüs majoribus, corollis manifeste punctatis. Prope Paramäribo.
Polygoneae.
952. Triplaris surinamensis Chan. var. erassifolia €. A. Meyer Bemerk. üb. Polyg. 14.
Arbor 40—- 50-pedalis, im sylvis. Myristiceae. 283. Myristica fatua Sw. In sylvis prope Paramäribo. 275. Myristica sebifera Sw. Lacistemeae. 487. Encistema myricoldes Sw. Prope Paramäribo. Folia in snpp. spp. hand integerrima, magnitudine variant,
76
Piperacene.
1357. Acrocarpidium nummularifolium Mig. supra ramos arborum in sylvis maximis prope Mariepaston.
452. Acr. repens Mig. supra truncos arborum ad pl. Qnarta.
476, Peperomia peliucida H.B.K. In cultis,
438. P. melanostigma Mig. In arborum truneis prope Paramäribo,
437. P. Velloziana Migq. var. polysticta Miq. in Linnaea XVII, 742. In truncis putridis prope pl. Toonrtonne.
1005. ®. Parkeriana Migq. in Hook. Lond. Journ. of Bot. — Ad ramos arborum in sylvis prope Geyersviyt.
Absque numero et 1037: ®P. rupestris H.B.K. Mig.
syst. Piper. 182. — @nam proxima praecedenti; ad truncos arborum pr. pl, Quarta, Tourtonne,
730. P. praecedentis var. angustifolia? in sylvis prope Geyersylyt.
1252. P. obtusifelia Dieir. Prope Paramäribo.
806. P. obtusifelia var. grandifolia Miq. Syst. 19. Ad truncos prope Geyersvlyt.
619. P. cuneifolia Dietr. Mig. ]. c. 194. Ad ramos arborum prope Paramäribo,
882, Poihomorphe peitata Miq. Prope Paramäribo. — Folia inferiora 13 - nervia, nervoque medio trifido 15-plinervia-
1364. Enckea dubin Kth. — Mig. 1. c. 366, Ad ripas A. Saramacca. Folia juniora in nervis snbtus ienerrime pu- berula,
85 et 135. Artanthe caudata Miq. Prope pl. Poele- bantje et Quarta. .
289. A. geniculata Miqg. Ad pl. Quarta.
72. A. genieulata, forma angustifolia Ad pl. Poele- bantje,
Li)
170. Artanthe nitida Mig. Paramäribe.
465. Ejusdem forma petiolis atque pedunenlis longioribus,
821. A. affinis Mig. in Linn. XVIIL 228. Prope Para- märibo,
Absque numero: A. anonaefelia Miq. In sylvis mon-
tosis ad .Mariepaston.
öi et 52. A. asperifolia Miq. Varis locis.
53. A. adunen Miq, Prope Paramäribo,
1329 et 1336. A, hymenophylia Miq. In silvis ad Ma- riepäston,
659. A. (Isophylion) Kegeliana Miy, Ramulis petiolis pedunculis foliisqgue sabtus in nervis hirtellis, his breviter pe- tiolatis membranaceis subepunctulatis, supra atro -viridibus nitidis glabris, elliptico- vel ovato-oblongis, breviter acumi- natis, basi suhaeqnali obtusis, costulis ntrinque 6 — 7 distin- etioribus aliisque venulis interpositis patulo- adscendentihus anastomosantibus, peduncuio petiolum haul superante, amen- tis folio hreviorihus temuibus, bracteis pedicellato - peltatis hirto - eiliatis.
Creseit in sylvis Paraensibus prope pl. klein Onoribo, m. Sept. — Ex afl. A. ramiflorae et 4. pyrifoliae. Bami teretes glabrescentes; ramuli angulati; nodi marginati. Pe- toll 1% — 2 lin. longi, juniores marginati et dilatati. Folia $1/a—6 poll, Ionge, 2 — 2%, lata. Stipula oppositifolia linearis membranacea dorso hirtella semipollicaris. Amentum junius tripollicare ereetum.
Absque numero: A. (Lsophylion?) Hudgeana Mig, Glabra, ramulis subtrigonis, foliis inferioribus longe, sup. breviter petiolatis, ovato- vel oblouge-lanceolatis, attenuato- acatis aelate oltusatis, rectis vel subohlignis, basi suhaegnali Altennatis vel acutis, utringue elevato- et pellucido- punctalis,
78
subtus pallidis, venulis subpatulis utringue pluribus, amentis peduneukım paulo superantibus brevissimis obtusis deflexis, bracteis conchaeformi-peltatis vertice glabris margine antico extenuato suhciliolatis, ovario oyato aliquid attennalo, stig- matibus 3.
Crescit in sylvis maximis prope Loango, m. Julio. A. Brunonianae afünis. Ramwli compresso - vel semitereli trigoni, hine canalienlati. Nodi marginati. Petioli canali- eulati basi dilatati 10—1 lin. longi, Folia 5-3 poll. lon- ga, 12-6 lin. infra medium lata utrinque opaca. Pedun- euli 1—1'/,, amenta 2 -— 3 lin. longa.
Burmanniacene. _ 153. Apteria setacea Nutt. forma paullum major quae fere transitum struit ad A, Iilacinem Miers. In arenosis syl- varım prope pl. @Qnarta.
Musacene.
473. Heliconia acnminata Rich. forma foliis lanceola- tis, vix pedem longis et vix 2 poll. latis. In aquis stagnan- übus prope Paramäriho.
Cannacene.
964. Canna surinamensis Bouch, in Linn. XVII. 491. Fieres rabri. In paludosis prope Paramäriho.
367. C. augustifolla Linn.? An C. glauca? Ihiden.
724, Maranta Casupo Jacy. Calathea discoler Mey- Esseq.
In sylvis humidis prope pl. Geyersviys; 5 — 6-pedalis,
fl. Inteis.
603. ME. (Thalia) geniouiata Linn. Affinis videtur M. Tonchat Aubl, Copiose in sylvis prope pl. Quarta, Flores violacei,
79
675. Maranta obligqua Rudge. In sylvis prope Beek- huizen,
‘76. ML. Inchmocaula Mig. in Lian. XVII. 755. In syl- vis umbrosis prope Poelebantje.
812. M, arundinacea Linn, Prope Paramäribo ; A. latei.
235 et 472. M. surinamensis Miq. in Linn. XVIIL 603. „Arrowroot” incolis. Ad margines sylvarım prope pl, Qnarta. Radices tuberascentes.
1469. ML. (Calathea) strobitifera Mig. Canlescens, va- ginis elongatis ore ntrinque subauriculato puberulis, caeterum glahris, foliis subpetiolatis lanceolatis in acumen hreve sub- convolutam puberulum desinentibus, serrulato-scahris, nervo medio subtus prominente, versus apicem valde attenuato ad eum fere pertingente, spica terminali solitaria subsessili oyata imbricata , bracteis subpatulis ovato-lanceolatis glabris, bra- eteolis carinato -concavis dorso villosulis.
Creseit in sylvis prope fl. Saramacca (Groote Boica), Majo il.
Species insignis, Costi speciem fere referens. Folie 10 — fere 12 pollices longa, 13/,—21/, lata, subhmembranacea, glabra, tenuissime siriulata. JYaginae versus apicem sulca- tae, Spica bipollicaris. Bracteae inferiores pollice lon-
giores, superiores vero breviores., Bracteolae 3 lin. fere aequantes.
Scitamineae.
936. Alpinia exaltata Mey. Esseg. % In sylvis humi- dis prope Tourtonne et alibi; Julio florens; 8—10-pedalis. Renealmiae generi adscribenda.
807. Costus ciliatus Mig. in Linn. XVIN. 47. Ad mar-
gines sylvarım prope pl, Quarta. Flores rubri. Folia sap. sessilia,
so
480, Costus spieatus W. Mey. Esseg. 3. Alpinia Jacy. Amer, Tab. I. satis econgrua. Vagimae haud prorsus glabrae. In sylvis humidis ad Poelebantje. Flores albi.
1470. Renealmia monorperma Mig. Rhizomate repente noduleso, caulikas sterilibus inferne vaginatis, folis petiola- tis oblongo-lanceolatis vel lanceolatis acuminatis memhrana- ceis glabris (parvis) racemo radicali pedunculato bracteato, eapsula (indehiscente) monosperma, semine subsemiovato Di- tido, umbilico valde excavato,
Creseit in sylvis maximis prope Groote Boica.
Species in genere forsan heterogenea omnino eum Alpi- nia (Renealmia) humili Fl, um, 1. Tab. 4. "comparari potest, qnam hahitu refert, a qua vero magnitudine minore et capsula, ahoriu monosperma, differt,
Caules teretes penna corvina aliquid crassiores. Vagi- nae inferiores aphyllae purpnrascentes; superiores striatae vi- rides, suh lente vix glabrae, utringne ad petiolum subanricu- latae. Foliorum nervas medins fere percurrens; inter venas laterales sunt aliquot distinefiores, unde folinm fere multipl- nervium. Scapus bracteatas bipollicaris. Perianthöi dentes exteriores inaequales. Semina varie angulato-ovata, saepe uno fantum Jatere compressa, nitida, laevissima, friticei c0-
loris,
mr
Nonnulla de parasitis quibusdam phanerogamieis observata, Auctore E. Brandt.
(Cum tabula 1.)
Oassiam ‘plantas non ‚e solo materiem haurire altricem sed aliis nufriri plantis, inter veteres jam constabat.
Theophrastum, Plininm, All. Magnum, Cardanım et Pa- racelsum affero, qui omnes aut de singulis plantis parasitieis aut de too genere scripserunt. Attamen vero plane incognita erat germinatio harum plantarum et incrementum et singula- rum partium sirmetura,
Haec genera planfarım alii putant simillima bestielis noxiis quae, spontanea quam dicunt generatione, putrescenti- bus organicis nascuntur parlibus; alii vero ea ex altricis plan- tae opinantur succo oriri, qui, cum pro illius animae vi ac moderatione abundantius effuat, formam producat alienam.
Quae de spontanea origine theoria effecit, ut illis tem- poribus investigationes subtiliores non sint institutae.
Druidae plantas illas e coelo missas itaque sacras eodem- que modo multi populi eas habebant dena deornm.
Luxuriem earum maxime adjuvant tum silvae umbrosae, tum regionnn meridionalium, imprimis Americae et Asiae
22r Bd, 13 Heft, 6
82
australis atque insularım, quae nune Sundanae nominantur, aör humoribus gravidns.
Raflesia, ut speeimine ntar, in illis terris gignitur, cu- jus plantae flores omnium parasitarum sunt maximi, plantae vero ipsae arborum Javaniearum adnascuntur radieibns; eadem ratione et Hydnora, quam illustrissimns Nees ab Esen- beck mediam esse inter plantas dieit et animalia, in austra- libus Africae silvis invenitur. Easdem regiones et Cynomo- rium, Sarcophyte, Balanophora, Langsdorfa, Loranthus aliaeqne id genus plantae habitant.
Quamgnam vero in illis praeeipue regionibus maximıs parasitarum oceurrit mumerus, (amen et tepidae borealesque terrae nonnullas hnjus familiae gignumt; multae praeterea sunt, quas, cum bue usque non parasitari viderentar, tamen ut vere Parasiticas esse statnamns ornatissimorum virorum investigalie effecit. Quamvis parasitieae plantae partim formis singulari- bus, partim siructura interiore et collocatione sua a ceteris valde differant, tamen permultae et diversissimae et quae pa- rasitiea vita fere omnino earent, hac in familia sunt con- jeetae.
Legem igitur quandam aut certam propriamque indolem (zegaxriga), qua possint hujus generis plantae a ceteris discerni, inveniamus necesse videtur,
Linnenus pater jam dissernit de plantis parasitieis, cau- lemque appellat parasitieum alteri plantae, non terrae in- natum,
Et alü locwti sunt de plantarım seenndariarım aut pa rasiticarım genere quod aliarum stirpinm radieibus et innasci- tur et inde alitur.
Attamen vero ommihus in seriptis inter plantas parasiti- cas proprie dietas et Epiphytas aut quae aliis adhaereseunt caulibus, differentiam nullam invenimus,
83
‚Hac in dissertatione de plantis loquemur parasitieis, qunae inter phanerogamicas sunt inventae; imprimis autem nonnulla de parasitis scribemus nuperrime cognitis, ita nt ex anatomia potius et e toto plantarum ineremento illius nominis quaeramus zationem,
Sed anteqnam, quae sint plantae parasiticae, quomodo nascantur et alantur in natura observare aggredimur, quod huc usque dissernerint viri clarissimi paucis jam in memoriam liceat revocare. —
Aliorum placita. .
Omnium, qui a primis temporibns hac in re elahorave- rint, diversas perlustrare sententias, longum est et a nostro proposito alienum. Qui vero aut accaratins uberinsque de toto parasitarum genere dixerint, aut qui nostris temporibus sin- gulas generis partes diligentius tractaverint, hreviter comme- morare, non abs re esse videter,
Jam primum R. Brown, in rebus hotanicis maxime ver- satus nonnihil de parasitis latins exposuit #), Qui quidem sie fere disserit: Parasitas vocat plantas, quae incompleta foliorum structura et viridi colere defieiente (id quod Lin- nens pater jam commemorat), a ceteris plantis valde distent. Qnarım quidem plantarım 'semen parvum sit, embryo incom- pletus, interdnm impartitas, fortasse sine cotyledonibus. Ea vero sentenlia, quamvis clarissime explicata et illis diebus sane probatissima fuerit, tamen his temporibns probari non potest,
*) R, Brown: Verinischte botanische Schriften. : 6*
8
Solas Rhinanthaceas inspieiamus, quas vere parasitas esse arguemns. Öuid vero, quanam cernitur foliorum de- fectus, et seminum et embryonum ?
Et folia sunt eompleta et semina et embryones; harum plantarum et aliarım Personatarum differentia inveniri nulla poiest, nisi examinata stractura anatomier.
Propter conjunetionem eum aliis quibns adnaseuntnr plan- tis, vir doetissimus discernit: parasitas, qnae semper mutriau- tur aliis plantis et parasitas, quae radices gignant proprias, ideoque minns utantnr untricibus plantis,
Idem nomnullarum parasitarum semen germinans aliquam fortasse in planta nutriei vim exercere pntat, qua callus qui- dam gignatur, ei arboris tumori simillimus, qui inseetorum ictu solet oriri, cui rei et Ungerus plane assentit.
Radiculas tenerrimas docet eum telae stratis nutrieis plan- tae componere hovamı telam, quae hasin formet parasitae. Quo in loco citat Vaucheri de Orobanchearum germinatione ob-
servaliones,
Hiec enim non prius germinare semen dieit, quam in Can- nabis ineiderit radices. Sin minus, per longum tempus ja- cere in terra, germinationis potentiam retinens; tum dejectum in aqnam genitis putrescere teneris filamentis. Contra vero apta radice receptum radienlis in stellae formam positis nu- triei plantae adnasei.
. Verum tamen opimio isfa: corpns quoddam veluti mediem
formari, mihi quidem non satis videtur probata. Anatomies plantarum et nutricis et parasitae systemata plane sunt sepa- rata, neque hac re accnratissime observata ulla confasio ad- mittiter. Aliis in seriptis vir doctissimns qnasdam parasi- tarum species tractat; ohservationes singulas sno quamgne loco afferemus,
8
.Eodem fere modo DeCandolle *) in seripte suo: „De Vinfuence que les vegetanx parasites exercent sur cenx qu’ils attagnent et de leur maniere de vivre” sie disserit:
Totum parasitarum genus dividit in classes daas: „Para- sites eryptogames et phanerogames”, quarum omittemus prio- rem, secundam accuratius inspiciamas,
Hujus igitur elassis duas iterum partes discernit, quarım altera amplectitur: „Parasites feuillees ou Chlorophylies” qrippe quae omnibus utantur organis, foltis viridihns, vasca- lis et stomatis insirnetae snecnm perhcimnt.
At nequeunt hune succum e solo haurire cum vel spon- giolis plane careant vel teneris radieibus. Ita eundem ab al- trieibus plantis aceipiunt perfectum quibuscum simul intereunt. Sie „le. gui” (Piscum) et major Loranthacearum pars.
Alterius vero partis appellat parasitas „Aphylies ou deco- lorees”, quae quidem plerumque foliis, stomatis, vasculis ca- reant, quare neque aquam neque acıdum carbouicum nee vi- tae plane efficiunt succum et rarius 'gandent viridi colore. „Orotanches, Monotropes et Cylindes hae in parte com- memorat,
Quas omnes parasiticas exogenis plantis et impositas et ab jis nufritas dieit; easdem vero endogenis se invenisse im- positas plane negat.
Visei autem acenratius explicat auatomiam; semen miram in modum arborihus se imponere commemorat, radieem vero,
quamgquam viridi gaudeat colore, semper tenehbras petere de- monsirat,
Alteram deinde classis partem, cui nomen „Aphylles” datum est, iterum hac dividit ratione: parasitas „Radicicoles”
*) Physiolog. veget. par M. A, P. DeCandoite. Tom. IIE chap. XIV, Paris 1832,
86
nominat, quae radicibus, „Uaulicoles” quae aliarum planta- rum sunt caulibns impositae.
Maxima autem est differentia in his „Zadicicoles” quas omnes esse vult irinm ordinum: „‚Monobases” infima caulis parte cohaerent cum nutriei planta (Cyiinus, Rafflesiae, Cynomorium, Orobuncheae qnaedam), „Polyrhizes” eodem modo cum planta cohaerent nutrici, sed liberas gignunt radi- eulas (Monotropa, Orobanche), „Polystomes” permultas dimitiunt übrillas, quae tuberenlis hauriunt nufritionem (La- thraea).
Quibus „Radicicoles” aut desunt cotyledones, aut pa- rum sunt exouliae, ita at ipsa semina quidem germinare, te- nerrimae plantae vero ineremento pergere omnino nequeant.
1Q quod eedem fere modo fit in illis „Gaulicoles)’, quas, gnamqnam in terra germinant, tamen intereunf, si gerimina- tione jam perfecta posten nutrici planta careant. Tali mode vir illustrissimns parasitas ilo tempore nolas systemate qno- dam composuit, qua im re praeclarum se praebuit obser-
vatorem.
Neque vero naturaliter hoc systema compositun existimo, cum ejusdem generis plantae, gqnae etiam certa cum altrive planta conjunetione sint simillimae, differentia duntaxat mini- ma sint separatae. Orobancheas afferre mihi lieeat, quo ik genere omnes species eandem fere habent eum nutrici planta
eonjunclionem, attamen plantas illas in systemate suo diversis insernit classihus, —
Non minus diligenter celeberrimus Unger de tola para- sitarum familia seripsit #). "
*) Beiträge zur Kenntniss der parasit. Pflanzen. Annal. des Wie- ner Museums vol. IE 1840,
8
Etenim omnium parasiteram interiorem quandam vitae kegem putat esse communem; id quod et pallido colore et fo- liis deficientibus et odore foetido perspiciatar.
Itaque maximi momenti esse, vitae modum explorare pa- rasitarum.
Unger plures ordines poswit; dieit enim: Parasitas al- teri plantae quasi immersas (Raf/lesias), aut ab ea perma- natas (Balanophoreas), aut cum ea conjunctas (Lathraeam), ant ei adstrictas (Orobenche), aut ah ea arcte caplas (Mo- notropam), denique autem mnlto liheriores (Unseutam et Lo- ranikum), qui ordines nimia quadam artis subtilitate eompo- siti mibi videntnr,
Maximam autem differentiam vuli inter parasitas esse et paraphytas, quas quidem parasitas nominat genuinas,
Hoc mode parasitas, ut ita dieam, paullulum liberiores dirimit ab illis, quae proprie sic dieuntur, Hedera Helix enim, Rhus radicans ei Bignonia radicans parietibus et veiustissimis muris adhaerescunt radieulis suis et per totam vitam radicem retinent palarem,
Omnes igitur parasitae his Anibus sunt coercitae: ah al- tera parte intima conjunclio et maximus parasitae in plan- tam altricem transitus, ah altera parte perfecta parasitae avalsio,
Certissime nulla est conjunetio inter anatomica plantar autricis et parasitae sysiemala, ulrumque enim, quantumyis altera planta alteri eohaereat, clare et perspiene cst sepa- ratum,
Et singulae plantarım telae ita congruunt, ut altera al- teram continuare videatur, immo etiam nutrieis plantae cor-
{ex cum parasitac cortice eodemque modo utraque vasa Con- gruunt,
88
Sucei igitur viae non sunt interruptae, continua interioris spatüi est eonjunetio, quae coloratis liquoribus injectis demon- strari potest,
Plantae nutrieis cum parasita conjunetionis gradum et germinis formationem spectanti hi ordines exstant:
Parasita proxime ad plantae nutrieis lignum oritur, va- sorum systemati plantae nufricis conjuncta, (Rafflesia, Brug- mansia.)
Parasita genito rhizomate plantac adhaeret nuirici sca- posque giguit floriferos. (Hydnora.)
Inter parasitam et plantam nutricem illins germinatione novum gignitar eorpus ambabus plantis ortum. (Balanophora, Sarcophyte, Cynomorium.)
Parasita gignit xhizoma- fibrillis nutriei plantae afıxum. (Helosis, Langsdorfia.)
Rhizoma nullum est, sed radices inveniuntur ramosissi- mae papillis affixae nutriei plantae. (Lathraea.)
Parasita radices agit aut papillosas aut non papillosas. (Orobanche.)
Parasitse plantaeque nutricis radices proprium componunt corpus. (Monotropa, Corallophytum.)
Parasita aut papillis aut radieulis adhaeret nutrici plan- tae, (Cuscuta.)
Parasita inter plantae nutrieis corticem ei liguum radices demittit ramosissimas ligno immersas. (Piscum, Loranthus, Misodendron.)
Deniqne Unger nonnulla seripsit de arborum frutieum- que insertione*), qua quidem qnam facile possint plantae ps- rasitari Juculentissime ante ocnlos poni opinatur. ‘Quam sen-
tentiaı plane seqni non possum; differentiam quam valt inter
*%) „Verediung, Pfropfung.”
vu
89
parasitas, ut ita dieam, genninas et falsas, a natura condi- tam non existimem; sed latins hac de re alio loco exponam.
Unger recte dixisse mihi videtur: omnibus parasitis in- teriorem quandam vitae legem esse communem; hanc vero legem pallido eolore ei foliis deficientibus et foetido odore esse manifestatam haud erediderim. Sunt utigue plantae, qnae quamguam vere parasitantur foliüs et viridi colore nihilominus gandeant,
Jam vero ad alium me converto virum quippe qui maxi- mus rerum bofanicarum eultor de parasitis diligentissime ege- rit, Martium dico ®).
Duas antem parasitarım partes vonstitnit: quarum alte- sam Pseudo-parasitas quodammodo aut Epiphytas, alteram genninas ampleeti vult.
Pseudo - parasitis istis vel Epiphytis nulla cum plantis qni- bus adhaerent relatio est. @uam ob rem illas plantas para- siticas esse omnino non dixerim.
Parasitas autem genuinas enm planta nntrieci conjungi dieit. Has enim serioribus temporibus genitas esse slatuit, ita ut duo amplissima plantarum regna inveniantnr, quoram alterum originale vel primarium appellat, alterum seceun- darium,
Haec plantarum divisio mihi quidem non instituta a na- tura videtur, quae, ut singulis in familis arbores, frutices, herbas, quaeqne diversissimis nutriuntur rationibus, ita et alias procreat formas, eliam parasiticas.
Sic autem Martias parasitarım proponit seriem: Fungt, Bulanophoreae, Cytineae, Rafflesiaceae, Burmanniaccae,
*) Ueber die Vegetation der ächten und unächten Parasiten, zu- nächst in Brasilien; München. Gelehrte Anzeigen. 1842,
90
Orchidene, Araceae, Convolvwlaceae, Orobancheae, Eri- ceae, Lorantheae, Marograviaceae, Guttiferae.
Omnes deinde parasitas ‘gemuinas hos ordines quinque eomponere vult: Fungos; parasitas aphyllas non virides aliarumgne arborum radieibus insidentes; parasitas aphyllas haustoriis caulibus adenntes; parasitas foliosas virides et quae primarias in plantam nutricem radices emittant; parasitas fo- liosas virides ei quae secundariis partibus, radieibus et cau- libus nutriei plantae adhaereant et ab ea nutriantur. Hoc in ordine quinte Clusias illas commemorsat quae caulibus ramis- que aliarım arborum ramis arctissime adhaerent et ab üs aluntur, qnare totas fere arbores devastant et corrumpunts unde Martius Cormopkagas vocat.
Ceteri vero qui de toto parasitarum genere scripserunt, res simili ratione exponunt. —
Observata.
Legem nimirum de rebus naturalibus eertam proponere non possumns nisi factis ohservationibus probatam.
Quare institutis quibusdam parasiticarum plantarım ob- servationihus et vitae modum et parasitarum cum plants
autrieibus conjunctionem earumgue siruefuram diligentius in vestigare conatus sum.
las praecipue hujus regionis plantas quae nostris diebus ah aliis parasitari, ab aliis non parasitari dieuntur, Ahinan- thum, Odontitem, Melampyrum, Euphrasiam, Thesium; Pyrolam alias maximo cnm studio inspicere mihi proposui, Omnia vero quae inreni hoc in opusculo proponere mihi hiceat.
9
Sunt vero quaedam familiae, quarım genera singula ex- plorare mihi non liceret cum plantae illae exoticae non cre- bro sint invenfae mihigne non essent in promptu. De his doctissimorum horum virorum , qui illas acenratissime explo- raverunt scripta et sententias diligenter peragrari. Balano- phoreas, Rafflesiaceas et alias dieo, quae quidem nostris temporibus viroram illorum, ut Brown *), Goeppert #*), Griffith ***) investigationibus plane sunt cognitae.
Duas enim plantas Rafflesiam Arnoldi et Hydnoram africunam R.Brown in disserfatione sna inspieit; sed eodem- modo Cytineum quoqgie, Brugmansiam alias hujus gene- ris plantas et inveniri et cerescere vuli. Inspieiamus igitur plantarum et ortum et incrementum at vitae modum recte in- telligamus, .
Semina Pitis speciei et Cissi caulibns et radieihus in- cidunt, id quod in Loranthaceis potest inveniri, quippe qua- rum senina eadem ralione Betulae, Pini, Crataegi aliarım arborum incidunt ramis,
Tum quidam seminis stimulus caulis telas corrumpit et pervertit unde corpus quoddam medium procreaiur quod plan- tulae parasitiene basin ;formet, nam quiden theoriam, id quod jam antea dixi non sequar. Quibusnam ex parlibus hoc medinin corpus est formatum? Guonam modo stimulus ille partes pervertit? Neque in dissertatione illa, neque in tahu- lis res elarius intelligi potest. Jam vero ceteris in parasitis, mas examinavi tale corpus invenire numquam pofui. Ejus- modi autem corpas plantarım systemafa ei plantae nutrieis
*) On the female lower and fruit of Rufflesia Arnoldi and Hyd- nora africana.
*#) Beiträge zur Kenntniss der Balanophoreae.
PX) Des parasites sur racines. Annal. des Scienc. nat. Tom. VI.
92
et parasitae plane miscere et ufrinsque fines exstingnere elare elucet! At srstemata illa anatomien cetrris in parasitis omni- no sunf separata, fransitus duntaxat telae alterius plantae in alterius telam ohservari potest et tota plantae nutrieis vaso- rum corruptio,
Parasitae semine tali modo aucto, plantae muiricis cor- tex laceratur et plantula prodit parasitica. Deinde fungi for- mam accipit, quam quidem per totam vitam retinel.
Has vero plantas vascnlis esse instructas et floribns gau- dere idem demonstrat magis exeultis et hermaphroditis et dioecis et dielinibus,
Itaque tres Rafflesiaceerum instituit seetiones: Raffle- sias, quae sectio Rafflesiam ei Brugmansiam amplectitur. Utragque in illa planta ovaria superiora sunt calyeis origme; et illarım compositione et interiore sirnetura, et placentarım sede et ovulorum et antherarum directione structaraque a 0% teris sectionibus facile possunt discermi.
Deinde secundaım seetionem Hydnoreas nominat, quat sectio Hydnoram solam continet,
Hydnorcae et ovariis pendulis a ceteris sunt diversae et stigmatis partitis, tum singulari placentarum origine et sfrü- etura, tum embryone ipso, qui deusi albuminis centrum tenet, postremo autem antherarum structura.
Denique Cytineas vult tertiam sectionem, quam tum pla- eentis parietalibns a ceteris discedit, tum ovarüis calyei con- natis et embryone impartito celluloso qui totam fere massam format, ab albumine autem separatus est.
Qnas omnes hujus familine plantas vere esse parasiticas perspieitur nec unguam eas per fotam vitam apparere liherio- res. Plantze nutriei igitur arete adhaerent ita ut simul cum ea intereant,
93
Eodem fere modo Goeppert*) de Balunophoreis et quidem de Rhopalocnemis genere verba fecit. Eadem Jara- nica terra hane procreat plantam quae arborum radieihus in- nata eadem Balanophorearum vilae ratione, quam supra exposui, gaudere dieitur. Qui autem systematis locus illis plantis sit tribnendus non perspicuum est, Plantae enim alia- rum caulibus subterraneis innatae forem fantum e solo emit- tunt; deficientibus vero et radicibus et caulibus foliisque, fun- gis quibusdam similes esse videntur.
Interior autem illins partis steuetura Anatomica, quae ve- getationis quasi corpus potest nominari, cum pedanculum por- tet et florem et orgaua omnia, quandam cum plantis monoco- tyleis similitudinem habere ‚videtur. Multi enim vasculorum fascienli in parenchymate inveniugtur dispersi.
Pedunenlis autem et spadieibus aceurate ohservatis quan- dam enm dicotyleis plantis similitndinem invenies, cum omnia fere harum partium organa in eirculi forma sunt posita.
‚Cellulosus autem hujus partis axis singula vasa continet et dispersa, id quod in illis plantis perspiei potest, quae me- dium inter Monocotyleas ei Dicotyleas locum tenere dieun- tur, Nyctagineas volo et Pipergceas, quas omues illustris- simus Schultz **) Synorganicas dichorganocanleas appel- kavit,
Insertionibus plautae carent medullaribus. Qua de re quum alio loco latius exponere opus sit, hie nihil ultra ad- jiciam,
Filieihus quogne plantae quodammodo similes esse existi- mari possunt cum et cellulis prosenehymaticis sint instructae
—_—.
*) Beiträge zur Kenntuiss der Balanoph. Bresi. 1847.
**) Natürliches System des Pfanzenreichs. 0. H. Schultz, Berlin 1832, ;
94
et vasculis striatis ef reticnlatis. Spadices vero qnae plantis illis sunt, in gemma coni ea ntuntur forma, quae in Abieti- zarum occnrrit fructibus, Semina perfecto carent einbryoune; cellulae autem nuclenm semper retinent. Qui embryo serins tantum semine abjeeto formatur id qnod Schleiden in Rhi- z0carpeis jam prins demonstravit.
Quihbus omnibus rebus cognitis Goeppert Balanopho- rcas inter Filices et Cycadeas dieit ponendas esse.
Non meum est, hie in plantarum systemate locus utrum sit reete an false constitutns discernere; ego potissimum fa- miliam illam hoc in opuseulo commemorari nt parasiticam. —
Qnamguam eodem modo in Bromeliaceis quoddam ge mus, Tillandsia, parasitieum existimatur, tamen familia haec mibi est omittenda cum neque plantas observare mihi liceret, nee de aliorum observationibns his in plantis audiverim in- stitutis.
Jam vero ad aliam me verto familiam quam totam para- siticas solum plantas putant continere, Örchideas dico.
Örchideae sunt plantae herbaceae, quae radicihus car-
. nosis tum integris tum partitis aut solo aut aliis insident planiis. r
Totam Orchidearum familiam hoc modo duas in parits quarım utramque melius inspicerem, dividere, non ineple duxerim.
Eae igitur hujus familiae plantae, gqnae radieibus carno- sis ant integris aut partitis insident solo, regiones praecipue habitant tepidas ibigne in pratis et silvis inveniuntur, Bunt aut unico tubere instructae, aut radicihus fascieulatis. Orchis Ophrys, Platanthera, Listera, Corallorkiza, alia hujus regionis genera.
Qnamqnam omnes in prafis nostris inter Gramineas el Cyperaceas et alias crescunt plantas, nulla tamen earam cum
9
his plantis eonjunetio potest inveniri. Plantarum tubera tum integra tnm partita et radieibus minoribus instructa materiem e solo hauriunt altricem plantamque nutriunt, quae quidem aut sub hoc tnbere aut jnxta, novum procreat tuber, quomodo neva sequentis anni planta praeparata est. Itaque has plan- tas hoc vilae gradu si quidem vetustiores sunt non esse para- sitiecas persuasum mihi habere non dubitem,
At vero id quidem certum est omnia harım plantarım semina, quamquam äcenralissime sparsa et ohservata num- quam fere germinare id quod hortulani bene seiunt,
Quacnam est causa, ut res ia se babent? Verisimile est, senina ut germinent aliis egere plantis, quae plantulis vixdum egressis praebeant nufritionem, quam ipsae parare non possunt. Örchidearum antem semina, qnae sevi, ut res elarior mihi appareret graminum inspersi seminibus; atfaınen vero, quamqnam maximo cum studio plantas ohservari, Or- chidearum semina tam sero tempore non germinaverunt. Klotzsch autem, diligentissimus indagator, semina hoc mo- do sparsa germinasse comiter mihi exposnit et multas Orchi- deas esse parasiticas demonstravät.
Ilias vero plantas radieihus fascienlatis instructas inspi- eiamus; eottiam Nidum avis et Epipaciidem ut specimini- bus utar. Quam quidem utramque diversissimis loeis collectam aconratius examinavi. DNeoftiam in silvis umbrosis inveni; planta illa permultis radicibus subcarnosis ei brevioribus est
instrueta et quae locatione quandam cum avis nido habent similitudinem,
Contemplantes vero radices singulas, quasdam aliarum plantarım radices conspieimus, quas Neottiae ralices arcte amplectunfur. Hac in parte Neotiiam vere esse parasiticam non dubium esse videtur!' Sed atcuratius inspiciamus ac
96
radices illas diligentins examinemus! @uam ad rem segmenia exscindamus necesse est,
Investigantes vero radieis segmentum infimo apice trans- versale exscissum cellulas conspieimus et majores et minores et fere omnes Cytoblastas tenentes.
Hae igitnr in parte gigni cellulas et radicem praeeipue erescere perspieunm est; telam quidem eambialem invenimus quae ceterarum est fanquam procreatrix. Num autem Neot- tiae radices hac in parte aliarım plantarum radieibus sint arete conjunetae? Minime! Hi enim Neottiue radicum api- ces aut liberi in sohım descendunt, ut materiem hauriant al- trieem, aut aliarum plantarım 'radieibus sunt impositi neque ullo modo is conjuncti.
Sin vero Neottia, radix sive apice, sive alia plantae parte alteri incidat radici tenerrimae, illa brevi interjeeto tempore radicem aliam aut amplectitur aut omnino eireumfundit. Nam eadem in parte Neottiae cum altera planta conjunctio inveni- tur? Minime! Anatomica plautarum in illa ipsa parte aut in transversum aut in longitudinem scissa systemata emnino se- parata nee ullo modo apparent conjuncta.
Neottiam igitur, quam multi parasitari voluerunt, nequa- quam esse plantam parasiticam, jam satis constare mihi vi- detur. .
Eodem fere modo res in Epipactide se habet aliisque in parasitis, quae longioribus radieibus sive atreis, sive solo immersis sunt instraetae, ut in Fanilia permultisque aliis, quae umbrosas Americae australis silvas inhabitant, Qus® quidem parasitae arboribus impositae aut acelinant arhorut cortiei radiees aut in eum dimittun, Cortex autem ille ei veiustior est ef eariosus, nec unguam ad arboris yitam ne cessarius; sed enm humorem et aquam longum tempus conli-
97
neat, ad parasitae vitam est aptissimus. Et eandem quidem rem in E'pipactide inveni confirmatam, in qua radices illae lapidibus erant arctissime acelinatae, qui quidem muscis fue- rant ita vestiti, nt longum tempus humorem retinerent. Ra- dice illa examinata, hane illamve ejus partem pilis permultis (quod tomentosnm diennt botanici) invenis vestifam, quae qui- dem e sunplieibus compositae cellulis radiei apportant nutri- menta. Simili autem modo atgue in is quas attuli in cete- ris quoque parasitis illis quas supra nominari res reperitur, Omnibus igitur illis cum plantis quibus adhaeresennt nulla omnino conjunctio est.
Orchideas illas esse vere parasiticas, unde velint con- eludere, mihi certe non liquet; epiphytas aut pseudeparasitas nominare multo praestantias existimaverim.
Aliam autem inspiciamus familiam, Aroideas, quarum senera nonnulla parasitari solent dici,
Hujus familiae quamqnam omnes plantae sunt radicibus carnosis instructae, diversissimis (amen ntuntur vitae ratio- nibus.
Pars enim solo insident et in lacuum et paludum ripis saepe reperiuntur, ut speeiminibus ntar: Calla, Arum, aliae. Jam igitur perspieuum est, has plantas non esse parasiticas.
Altera autem pars illas continet Aroideas, quae longis- simis radieibus aöreis insirnetae eodem modo, quo Orchideae ilae iis utantur, arboribus et vivis et mortuis sunt adnexae. Quin etiam arborum corticem ineunt, negne tamen ulla alia, quam mechanica illa, ut ita dicam, ratione ei conjunctae sunt, quamobrem eodem Pseudoparasitarum seu Epiphytarum nomi- ne appellari lieet. Anthurium, Pothos, Caladium.
Piantis illis, quas proposneram monocotyleis examinatis Jam ad dicotyleas progrediater investigatio. 22r Ad. 16 Heft. 7
98
Familiis illis omissis quibus genera nunnulla parasitica inesse dieunter, ut Moreae, Artocarpeae, Urtiecae, Lau- rineae, Santalacearum familiam inspieiamus, cujus illud Thesium genus vere esse parasiticum demonstrandum mihi est.
Jam vero Mitten *) nonnulla de his plantis et in iis de Thesio linophylio exposuit, quod quidem Lo2o corniculato, Thymo Serpyllo, Dauco CGarotae, Carici glaucae aliis de- monstravit insidere.
Equidem Thesium et linophyllum et ebracteatum dili- geuter examinavi quas quidem plantas et graminibus quihus- dam et Asperulae Linctoriae insidere inveni.
Veram autem hujus structurae formam inspecturis ana- tomia nobis est contemplanda et prima partium origo prae ceteris cognoscenda.
Thesio quidem illo cum plantis vicinis e solo caute era- dicato et terra quae radieibus adhaereat aqua perluta, illas Thesii radices cum aliis invenimus arcte conjunetas.
Qnomodo autem conjunctio illa facta est? Num eadem est, quam jam antea et in Orchideis et Aroideis et aliis in plantis observavimus? Baudices accuratins inspieiamus.
Contemplantes antem illa conjunetionis puneta, inerassa- tiones quasdam et quasi ampullas conspieimus, quae Thesü radicibus adhaerent **),
*) Sue le Paraäsitisme des Racines de Thesiun linophyllum. An nales des Sciences nat. Tom. VII,
%*) In Leguminosis quaedam tubercula inveni, quae quidem a The- sii et ceterarum parasitarum valde differunt haustoriis. Haet vero tubercula, quamguam radicum partes sunt, tamen alla com planta nulla cohaerent. Tubercula illa toti familige esse propri& mihi videntur; quippe quae inveni in Lotis, Fathyris, Acaciisı Orobis, Trifoliis alüisque in generihus, diversissima vero am“ plitudine,
”
Jam vero separemus has ampullas a plantae nutrieis ra- dieibus id quod agatur cautissime, cum ampullae his radici- bus saepe sint tam arete conjunetae ut a parasitae ipsius ra- dieibus abrumpantur et plantae nutrici adhaereant,
Ampullae vero a nutricis plautae radieibus separatae, at parasitae radicibus ut integrae insidentes partes, inferiore in parte quendam profundiorem habent sulecum, cui nutricis plan- tae radix insita est, ita nt ampulla illa in nutrieis plantae radice equitare videatur. ÜCeteris autem in partibus ampullae illae, parasitae radieis quasi dilatationes aut partes esse vi- dentur, gqnamvis magis albo quam radices illae gaudeant eolore,
Multas antem ampullas eadem in radice invenimns guae vero ambitu et amplitudine sunt diversissimae.
Unde sequitur ut ampullae gignantur, cum radices in- erescere pergant; quare sententiam illam, quam Mitten pro- posuit: radices fummodo longieres heri et crescere, eum am- pulla plane sit exculta, a natura abhorrere puto.
Jam vero ampullam ante oculos pono ut siruetura anato- mica perspieue possit intelligi (fig. 13). Duo antem telarım exstaut genera, alterum quod epidermidem (e) componit, for- ma longiore vel angustiore distinetum, alterum quod paren- chyma (p) esse notum est, hexagena, polygona vel sphaerica forma:
Et illad epidermidis stratum plerumgne pellueidum aut vacnum, rarius quidem cernitur, aut solida aut eolorata ma-
Quaestio igitur hoc loco exstat quanam vitae functione ea fun- gantur?
Cellulae quidem maxima amyli copia cernuntur expletae; tuber- cula autem ipsa pormagno saepe volumine uiuntur ut in Latkyro tuberoso, Orobo tuberoso, aliis; id yuod satis cogaltum est.
7#
100
terie expletum. Cellulae antem alterius telae hexagonae et sphaerieae maxima amyli copia sunt impletae, ita ut tota tela
albido appareat colore. Qui quidem color est aptissimus ut
ampullaruın parfes et quae ils adhaereant partienlae a nutrieis plantae partibus appareant diversae.
Progrediamur ante et acenratius inspieamus illam The- sit et Asperulae conjunctionem. Asperulae enim radiee, qua parte Thesii insidet ampulla, segmentis transversis exa- minata, rem esse reperies perspicuam (fig. 14).
Quod quomodo se haheat hoc loco attingere tantum Hi- ceat, quoniam et de illa plantarum conjunctione et de siru- etura anatomica in Rhinanthaccarum fanilia, ubi plane eae- dem sunt, Jatius disseram,
Segmentum igitur illud inspicientes certam quandam ab ampulla (p) in Asperulam (a) ineuntem conspieimus par- tem (r). Ampulla quidem cellulis confertis, conicis et fere oppressis Asperulae radiri est acelinata, et in illa ipsa parte quasi discum componit, Ex disei hujus basi media, pars illa descendit quae, quamquam Ssperulae radici plane insidet, tamen albido colore potest discerni. Pars autem ea, vellulis et vasculis composita, usque ad Aspırulae lignmm procedit ibique al singulos vasorum fascieulos est distributa.
Nee dubium igitur est, quina illa pars nihil sit, nisi ra- dix, quae quod ceterae radices e solo ducunt alimentum, © nutricis plantae radice haurit,
Unde sequitur ut illae parasitae partes non sint ampul- lae tantum aut papillae, sed novum quoddam organum, eujus interiorem structuram anatomicam in Rhinanthaceis exami- nabimus. Itaque aAptins nomen tribuendum esse mibi videtur, liceat fortasse „haustorium”*) nominare,
*) „Saugwurzel.”
101
Intuentes vero Thesil vadices, haustoria illa etiam plan- tae nutrieis radieibus munquam non conjuneta couspieinus. ltaque Thesium vere ct per totam vilam esse parasiticam planfam omnimede nobis statuendum est. Alind praeterea hr- jus familiae genus esse parasiticnm mihi non notum est, ita- que alias inspicere conabor familias.
Gentianearum nonuullarum radices diligenter examinatas, multis partihus et inerassatas et Mexuosas conspicimns. Quas radieum inerassationes enm omnibus in his plantis ei diver- sissimis locis invenerim collectis, in suspiecionem mihi venit, eas plantas esse parasiticas, praesertim cum quoddam Gen- tianearum genus parasitari jam alii putaverint.
Sed vetustioribus istis accuratins examinatis nullam re- peri indicium, unde re vera parasifari eas constaret; Ätaque serere illarum plantarım semina mihi proposui. Hac ratione plantas tanquam, ab ovulis observavi et quamquam grami- num semina, quibus mutricıbus uterentur plantniae, simul sparsi, tamen parasitari Geatianeas nunquam neque ullo mo- do inveni, quare parasitas Omnino non esse persnasum mihi habere non dubito. —
Jam vero aliam inspieiamns plantam, quam ante nosiram aetatem accuratins commemoravit indagator ille dectissimus Guettard‘), Cuscutam dieo. Eodem fere modo Mohl‘) in seripto suo nonnulla disserit de Unscuta.
Equidem, in Cvscuta diligentins observanda aliquantum
temporis versatus, quaecungue inveni, proponam, simulque
*) Memoir. de l’Acad. 1744. Sur Padherance de la Cuscnte aux au- tres plantes.
*%) Ueber den Bau und das Winden der Ranken - und Schlingpfan- zen, Tühing. 1827.
102
Guettardi sententias indieabo, quas profecto tam sero cogno- visse doleo.
Ile quidem Uxscutam iuvenit et in Leguminosis et La- biatis et in Urtica, quibus in plantis eam omnino uno eo- demgne ınodo insedisse demonstravit, Equidem Cuseutam examinavi Balsaminae insidentem.
Perlustrantes vero seminis ovula jam spiraliter curvatım vonspieimus embryonem (fig. 8) neque ullum cotyledonum in- dieium. Quare Guettard Öusceutam ut monocotyleas pntat germinare; „qu’elle ne ponsse d’abord qwune fenille que Yon appelle seminale, on plutöt quun tige & qui om peut aussi donner ce nom.”
Aliam autem monocotyleis esse germinationis rationem in- ter omnes constat. Itaque aut ufraeque connatae sint cotyle- dones necesse est ant nullam Unscutae esse cotyledonem pu- tabimus.
Ea autem planta, quae dieitur aphylia, non earet Toliis quorum quidem initia permultis squamis sant formata, qued idem et in aliis plautis haud paneis reperitur. ’
Quamquam Cuseutae semen alia planta non egens in solo germinat, plantula tamen vix enata e solo petit aliam, in qua celeriter adseendat. Jam vero volubilis Cnscutae caulis aretis- sime acclinat plantae illi et papillas quasdam in serie posi- tas procreat (fig. 9 e.), quae quidem epidermidis eellulis pro- longatis et rotundatis compositae sunt.
Quando vero Cuscxta nonnullis in partihus alıi plantae non adhaeret, sed lihera est in aöre, illa papillarım forma- tio non invenitur. Planta iisdem in partihus eo fere qui in Hedera cerni potest modo radices format, quae aut attingen- tes plantam nutricem in apice apparent tum rotundatae tum
planae et illas conicas formant cellulas aut non attingentes apiee gaudent acutiore,
103
Lex igitnr quaedam interior mihi et necessitas constare yidetur, qua Cuscuta omnibus in partibus procreet organa quibus aliis plantis insideat, quare sententiam illam quam Mohl*) proposuit: Guscutam radices formare in illis uniee partibus quihus aliis adhaereat plantis, comprobare equidem non possum.
Ejusdem plantae caulem segmentis transversis exami- nans (fig. 7.) altera in parte eum paullulum reperies ca- naliculatum. Neque magnam inter singula telarum strata reperies differentiam: epidermis componifur una serie cellula- ram et minorum et fere globosarum (e.). 'Tum vero secun- dum cellulis polygonis et rotundatis compositum invenies stra- tum quod quidem cambü tenet locum. Denique nullum alind con- spieies stratum si non parenchyma (p:) cujas cellulae a ceteris paulisper sunt diversae, quare limitem inter cambii et paren- chymatis stratum ponere difücile est. Hoc parenchrma axem totum explet, ita ut vasculorum fasciculi (v.) parenchymati appareant inspersi. Ftaque eirenlus vasorum existit quasi in- terruptus maximaque inter singulos fasciculos reperies intervalla.
Quae quidem intervalla ceteris in plantis radios medul- lares nominari inter omnes constat. Unde seqnitur ut radii medullares non sint organa propria, sed compositi eadem tela cellulosa, quae dum vasorım fasciculi erescunt, magis magis- que compressa est, id quod plurimis in plantis adultioribus intelligt potest, ut in Tilia europaca, alüs. Neque igitur mi- rum est nonnullas plantas insertionihus illis carere, qued in Rhinanthaceis videhimns. "
Ante oculos nunc pono Cuscutam quam in ex parte qua
Balsaminae inside transverse dissectam reperies (fig. 9 et fig. 10).
*) Ueber das Winden und den Bau der Banken- und Schling- pflanzen.
104
Hanc vere esse parasiticam elare elucet, Nam radix illa (r) quam anten deseripsi in ipsam Balsaminam dinitli- tar ita ut ejus vasa (9) arcte acclinent Balsaminae vascu- lis (v’ et v’”). Dam vero radieem Guettard „sucoirs” nominari vultz equidem censeo, radices illas „haustoria” esse nominandas, cum nufrientem materiem hauriant e planta nu- triei. Haustoria illa usque ad ligneun plantae nutrieis cor- pus penetrant, sed vasa eorum maximis Balsaminae vastı- lis acelinant spiralibus (fig. 10. vw),
Itaque vaseula illa spiralia re vera ducere succos non est quod dubitem.
Cusexiae autem haustoria inter Balsaminae vasa et parenchyma late diffunduntur, ita ut majer conjunctionis pars formetur (r). Itaqne illae nutrieis plantae telae sae- pe sunt laceratae et corruptae, dum Cuscutae hausto- ria is immersa ‚maximo gaudent ineremento et epidermiden et parenchyma vehementer comprimunt. At quomodo illa Cuseutae cum nutriei plants eonjunctio incipiat a primis ori- ginibus observemus neresse est,
Postquam igitur Cuscutae embryo e semine egressus’est, radienlari exitu nactus est terram; plantula ipsa alii nutriet plantze acelinat et nonaullis radicihus ei immissis, Cuscuta terram relinquit, radicula ipsa interit et planta vere esse in- venitur parasilica eo mode guem supra exposui. Totum autem vitae tempus Cuscata nutrieibus plantis est astrieta.
Jam vero Guettard dieit de Gxscate: „quelle est une parasite d’une espece singnliöre, pnisqwelle ne le devient qu’ apres avoir tire de la terre sa premiere nonrrifure en quoi elle differre da gwi (Piscum)”, id quo mihi rectissime dietum videtur.
Cuscuta enim tolı modo majere gandet lihertate quam Fiscum, cum ab alia planta serpat ad aliam omeihusqu® immittat hausteria et multis singulis plantis simul insideat.
y
105
Viscum autem uni eidemque insidens arbori simul cum ea interit. Itaque Ouscuta hujnsque generis plantae quae eadem ratione aliis insident plantis, plantae raptatrices pes- sent nominari.
Phurimarım autem familiarım quas huc usque examina- vimus, nonmallae tantum plantae inveniuntur parasiticae.
Jam aliam inspieiamus familiam quae plantas tantum non oınnes parasilicas continere mikt videinr, Rhinanthaceas illas quas Scrophularineis esse finitimas nolissimum est; enjns fa- miliae haec genera: Melampyrum, Rhinanthus, Odontites, Euphrasia permultas plantas vere parasiticas amplecti sia- tnemus.
Decaisne in opere suo: „Sur le Parasitisme des;Rhi- nanthacdes” nonmulla de his plantis exposwit, quac qnidem aliorum observationibus ei judichis aut confirmata sunt, aut vum in observationihus errores invenisse sibi viderentur re- wohacl,
Omnes auten ih viri doctissimi minus exposuerunt inte- viorem plantarım structuram anatomicani quam nos acenratius inspicere conabimur.
Quamquam ommia hujus familiae examinari genera: Rhi- nanthum, Odontitem, alia tamen de uno praecipue, de Rhi- nantho quod primum est, latius disserere mihi lieeat, cum quidem cetera aut simili ratione ant plane eadem se hahcant.
Major est harum plantarum similitudo quam quae diligen- tins intnentem din possit effugere, quare omnes has plantas
faniliae Personatarum, quas dicunt hotanici, inserendas esse inter omnes constat,
Aliam autem in illis plantis invenimus similitudinem, qua quidem a ceteris hujus familiae vehementer suni diversae. Onotiescunque enim Melampyrum, Rhinanthus veteraeque
106
hujus generis plante nohis oceurrunt aut in campis et pratis, aut in vüis aliisque locis plerumque eas invenimus enm singı- lis loeis eonfertas, tum eolore singulari distinetas; subfusco
enim, rarius viridi gaudent colore,
Etiamsi vero. jam dudum cognitum sit, illas plantas solo evulsas, celerrime languescere foliague omnino exarescere, cau- sa tamen qnae hoc efficiat, minus aperla est, HEodem modo plantulae illae aut e semine profectae, ita ut autriei eareaul planta, aut e pratis allatae, in hortibus nostris erescere non pergunt, id quod bene norunt hortulani.
Unde has plantas carere putricihus plantis, vel vere esse parasiticas ad maximam veritatis speciem accedit.
Ineipiamus igitur a Rhinantho et majore et minore hat ratione quidem sibi omnino similibus. @uarum ut accuratins inspieiamus et structuram et vitae modum contemplemur liceat quasdam species quales in ripis et fossarum et rivorum inve- nies. Plantas vero videmus esse maxime excultas in illis locis, qui simnl cum iis gramina aliasque nutrinnt plantas.
Plantarum canles fHexnosissimi neque umquam apparen! adscendenies, cum careant radice, quam dieunt botaniei pa lari, atque omnes fere plantarum radices paullulum solo sunt immersae ei Jatius difinsae. Planta igitur e solo incaute evulsa parasiticam esse indiciam nullum invenies, qnippe cui omnes tenerrimae radienlae sint avulsae. Neque vero ulla animad- verti potest inter has et alias hnjus generis plantas 'difle- rentia.
Inteentes autem has plantas simul cum vieinis e sol® vautissime sublatas, inter omnium planfarım raliees intimam eonspieimus eonjunclionem. @nuacras autem plantas, nt res elarior appareat in solo sabuloso nutritas, cum quidem sabt- Ium ilind potius qnam humi partienlae aqua perlni possit.
107
Perluto jam sabulo illo, Rhinanthi radices endem appa- rent atque eanlis ratione flexaosissimae; omnibns autem in partibus illas ampullas videbis, quas jam antea in Tihesio commemeravimns,. @nae quidem ampullae praeter eolorem et Straeturam exteriorem nullo omuino modo ab inventis in T’he- sio sumt diversae quare hoc loco eas accuratius examinemns necesse esi.
Antequam vero ad anatomicam earum stractnram diligen- tius inspieiendam progredior, interior fotius plantae structura anatomica mihi est examinanda.
Contemplantes igitur caulis segmentum transversaliter se- ctum (fig. 5), plura et diversissima conspieimus cellularum strata,
Stratum antem externum multis aequalibus et fere rotun- datis compositum est cellulis quae quidem formant epidermi- dem (e), neque ullo utuntur colore cum aut nullum aut inco- loratum contineant succum. Hae autem cellulae, planta axis directione excisa (fig. 6), apparent esse oblongae vel quadran- gulares, unde sequitur ut forma gaudeant eylindrica,
In nonnullis hnjus familiae plantis, ut in Melampyro quodam et in Odontite, epidermidis cellulae sen fusco sen alio colore apparent coloratae, quomodo caulis colorem ef- ficiunt.
Secundam autem stratum cellulis componitur aut elliptieis ant sphaerieis et polygonis (p), quippe quae, plauta axis directione excisa (fig. 6), eadem fere utuntur forma. Pluri- mae autem sacco ei magno granulorum niunero Apparent re- pletae, quae granula viridem habent colorem.
Quod cum idem et in ceteris plantis reperiatur (Melam- Pyrum, Odontitcm, Euphrasiam affero) perspieuum est, il- hıd stratum componere parenchyma.
108
Tertium deinde stratum multis et tenerrimis apparet cel- Inlis formatnm, qnae cambii nomine omnihus notze sunt (fg. 5 et 6 c.). Hoc cambium quippe quo cetera strata procreen- tur, veram esse vilae sedem, inter oınnes Constat.
Tum vasorum adspicias faseienlos (fig. 5et 61), qi radiatim dispositi et crassioribus instructi parietihus, minori- bus et majoribus componuntur vasihus,
Denique medullam (fig. 5 et 6 m.), quae axis tenet lorum et majoribus enm hexagonis tum polygonis formatur cellulis.
Quamquam medullae cellulae plernmqne sueco carent, im- mo plane desunt vetustioribus plantis, tamen in Melampyro nemoroso quasdam exteriori medullae parti insertas inveni eellulas, quae et succo et grannlis illis utuntur.
At ubi sunt radii medullares? omnibns in his plantis enim nullos invenies. Nonne fortasse id certum exstat indieium, eas plantas esse parasiticas, quae insertionibus careant me- dullaribus? Minime!
Jam vero in Cuscuta nonnulla de his insertionibus me- dullaribus disserui, Ilam plantam sine dubio parasiticam esse inter omnes constat, rerum tamen, permagnis illis, ut ita di- cam, insertionibus gaudet, cum singuli vasorum fasciculi pa- renchymati sint inspersi (fig. 7). Eodem modo, ut aliad affe- ram exemplum, in Ysco illae insertiones inveniuntur, hand minus perspicuae,
At quem ad finem plantis sunt eae insertiones? Paren- ehyma quidem et medullam inter se conjungunt; certissime! Haec vero conjunetio neutiquam necessaria mihi videlnr, cuB medulla ipsa ad longaeritutem plantarum nihil contribuat; quod non ita dificile videtur intellectu, cum multas veieriores plantas inveniamus esse cavas.
Itaque medullae seu radii medullares nihil sunt, nisi PA” venehrmatis partes, quae nonnullis in plantis possunt omniut
PURE
nme
109
eeteris stratis 'valde inerescentibus opprimi, id quo in illis Rhinanthaccarum plantis evenit.
Hoc parenchyma in plautis semini vix egressis, nbique eontinwm, in axe vocatur medulla, cortex autem in ambitn et uhi medullam eum eortice conjungit, insertiones sen radii medullares.
Eadem vere sirata, medulla omissa, in plantae invenies radiee,
In foliis antem ei in foribus nullam inter has et ceteras Personatas invenies differentiam.
Nonnulli quidem volunt, Rhinanthaceis deesse stomata, idque indieium omnibns parasiticis plantis commune esse! At Fiseum ut illo iterum utar speeimine permultis gaudet stoma- tihus vel in ambabus foliorum pazinis.
Itaque indicia illa non omnibus plantis parasiticis, sei non- nullis tantum ecommunia esse videntur,
Tota vero planta e semine oritur. Examinandım igitur semen erit totam planlam inceludens, Khinanthacearum vero semina ala orbieulari cineta sunt, ac subfuseo gaudent colore eademgqne ratione apparent formata ac ceterarum Personata- rum semina.
Sed interiorem exploremus structuram anatomicam,. Ante oenlos pono semen per medium in axis, ut ita dieam, pri- marii directione disseetum (fig. 2).
Diseernuntur in semine emhryo (E) ac duo (e et a) te- larum strata istum includentia, quorum in altero (e) cellulae oblongae una tantum serie consertae sunt, ita ul tolnm omki- no eingant semen et epidermidem (testam) forment. @Quibus vellulis suhfusens color est, quare fotum semen suhfusco co- lore apparet coloratum. ‚
Alteram autem stratum cellulae forma polygonae aut hexagonae explent (a), quae quidem sueco Iaeteo et per-
110
multis granulis repletae apparent, quam ob rem tota hacc tela, oculo mieroscopio non adhibito ut lactea massa se offert.
Ea ratione embryo non caret nutrimento, ideogue post- quam germinavit, semen, aliquantum temporis existere posse mihi videtur. Nutrimento autem illo consumto plautula egressa alieui insidet altriei plantae. Kodem omnino mode et em- bryonem et strata invenimus illa, seminis ejusdem axis di- reetione ita dissecto, ut embryonem ah angnstiore parte vi- deamus (hg. 1).
Plantae primordium embryo est. Discernuntur vero in eınbryone, cotyledones (c), plumula (g) et radieula (r). Tota fere plantula aegualiter componitur e tela cellulosa parenchy- matiea, quae eadem forma a cotyledenum apieihus usqne ad radieis finem descendit, nullo fere discrimine.
Lineae quaedam (fig.2 v) pellucidae apparent in tela in- volutae, quas vasculorum vias esse liquet.
Embryonem autem accuratius eontemplantes, corpus quod- dam e cellulis tenuissimis, pellncidis, elongatis conspieimus vompositum, quod cambi nomine omnibus cognitum est (8) Jam vero cambinm illud, inter cotyledones in prinae gemmu- lae apice punctum vegetationis constituit.
ltaque in hoc semine aullum indieium investigari potest, unde parasilicas esse has plantas constet. Interiore autem anatomica et caulis et radieis seminisque structura hoc mode satis cognita, ampullas, quas supra diximus, plantarum radi- eibus adhaerentes opus est in memoriam revocare. .
Jam antea Nas Rhinanthacearum ampullas iisdem esse conspeximus, quas in Thesio invenimus, quare hoc loco ac euratins erunt explorandae.
Dubium id certe non est, quin ampnllae illae haustorio- rum fungantur actione, quare venia sit nomini; quod um apte adhibuerim restat demonstrandum.
11
Haustoria ista frequentissima inveniri et inferiore omnium radieam parti insidere notum est. Neque vero eodem gau- dent, quem in Thesio conspeximns colore, sed pauliulum sub- fusco colorata Apparent.
Rhinanthacearum deinde radieem affero (fig. 4. A.) trans- versaliter eo loco dissertam quo insidet hanstorium (fig.4. B.). Animadvertimns ibi telarum radieis strata, quae jam anten tommemoravimns: epidermidem (e), parenchyma (p), corpus ligneum (1), atque hoc quidem ligui stratum e vasculis et mi- noribus et majoribus (v’) compositum.
Respicientibus jam nobis ad inferiorem radieis partem, tum parenchymatis stratum tum epidermidis esse interruptum oceurrit, Eadem utique ratione qua radices tenerrimae dimit- tuntur ex adultioribus, haustorium illud oriri videmus, Et primum quidem animadvertimus parenchyma (h) quippe quod ad hausterium exstruendum ex adulliore radice ernmpit, tum vero medio in haustorio conspieimus vascnlorum fascieulum (v’’), qui quidem e vasibus illis majoribus dimittitur,
Quamquam vero haustorium, parenchymate maxime ex- eulto, aliam sumit formam, tamen et origine et actione qua fungitur teneris harım plantarım radicibus simillimum est. Recentia autem e plurimis radieum partibus egredi videmus hanstoria sive partes illae aliarum plantarum adjaceant aut radicibas aut canlibus, sive liherae sint in terra.
Itaque quod jam in Cuscuts erat perspieuum, legem quandam esse interiorem: haustoria formari, quibus planta parasitiea radicum Joco utatur, hisce in plantis eo clarius in conspectum cadit, cum plantae illae, quanta iis est radieum copia, haustoriis illis abscissis, intereant.
Haustoria autem ea, quae plantam nuiricem non inve- niunt, oblongam .aut rotundatam retinent formam; id quod
112
nennullis in plantis observavi. @Quin etiam una in planta hau- storinm oecurrit mihi maxime excultum, quod in infima cau- lis parte terrae proxima ortum erat. Omninm vero earmın radienm partium loco, quae cum hanstoriis simul aut remotae aut corrupine sunt, recentes eaeque tenerrimae formantur ra- dices, quibus magaus haustorioram numerus est.
Jam igitur unius parasitae radiees ab alia mutrieis plan- tae radiee ad aliam progressae, hanstoria is immittunt et hor modo plurium plantarum insident radieihus. Unum eımdem-
que Rhinantkum, ut specimine utar, et graminum nonnullo-
rum ei Spergulae nodosae radieibus insidere inveni.
Sed ad cognoscendam parasitse cum altriei plauta pro- grediamur conjunetionem, quae eadem est, quam in Thesio jam vidimns.
Hanstorium enim radieem plantae altrieis assecutum ab utraque parte illam amplectitur, cum quidem hie parenchyma- is tela inerementum capere pergal (fig. 3.h), ita ut hau- storium ilud appareat equitans in radiee. Parenchymatis cel- iInlae hac in media parte, qua haustorinm plantae antrieis in-
sidet radiei, apparent rotundatae et papillarum quodammode aceipiunt formam,
E media antem haustorii parte illa_ tangnam radienla deseendit (h’), quae vascnlorum fascieulis composita est pa- renchymate involuta. Tum epidermide (e) et parenchymate (p‘) radieis altrieis perrnptis, radieula usque ad ligneum pro- eedit corpus (1) illisgue incumbit vasculis. Qua quidem ratio-
ne parasita snecum a plania nutriei accepit excultum, quo utitur nutrimento.
Jam igitur hanc plantam profecto parasiticam esse elucet, cum quidem intimam inter eam et nutricem plantam invenia- mus conjunctionem. At quoniam haud aliter se habere omnium
Ps
113
Hlarım Rhinanthacearum: Odontitis, Melampyri, Euphra- siae vivendi modos nobis occarrit, communem hanc et inere- menti et strucfurae anatomicae rationem una in planta expo- suisse satis habeo.
Itaque alium interiorem terminum (xagaxrijga) anatomieum omnibus his parasitis communem siafuere non possnmus, nisi radios commemoremus medullares, quibus iHae utique carent.
Sed et aliam parasitam commemorare mihi liceat quam quidem nuperrime in iusula Trinidad legi investigatam *), cui qudem nomen: Alectra brasiliensis Benth. datum est. Ge- ans plantae (Glossostylis finitimum) illis ipsis Personatis est adnumerandum de quibus hoc loco disserni.
Plauta eodem, quem supra exposni, modo parasifari di- eiturz attamen vero plantae vetustiores, statn, ut ita dicam,
liberiore gandere dieuntur, Radios medullares indagator ille non invenit, magnus
vero stomaium numeras in foliis ei oecurrit. Plautas illas in graminibus (Oryza), Cyperaceis, aliisqgne in plantis dicit in- sidere.'
Totus autem hujus parasitae modus vivendi omnino non differt ab eo, qui in ceteris ohservatur.
Quamvis vero pancae tantum hujus familiae plantae pa- rasiticis adhne adnumerentur, tamen dubitari non potest, quin observationibus hac in re diligentius institatis multae jam pa- rasitae exstent, quae quidem huc usque omnino non parasi- tari putantnr.
Nonnullas his Personatis finitimas plantas eodem modo vere esse parasitieas sane nune perspecetum est. Oroban- cheas dico, quippe quae canlibus radieihusque nutfriei insident
*) Botan, Zeitg. 10. Nov. 1848. Alectra brasiliensis Benth., ein Wurzelparasit, H. Crüger auf Trinidad, 22r Bd. 15 Heft, 8
114
plantae et radices quoque procreant liberas; illae igitur altriei planiae per totam vitam conjunctae sunt,
Quamqnem harım plantarım semina nutrieibus plantis vel diversissimis medis inspersi, germinationem observare nullam potuil. Itaque in memoriam rerocare mihi liceat ea quae Vancher de plantis illis germinantibus animadrertit.
Hie enim Orobancherrum semina posiqnam Cannabis plantulis inspersit, eo modo dieit germinasse, ut Orobancheue germinatae multis cum radieihus in stellae forma positis, plantae nutrici insiderent,
Qua quidem germinationis ratione Monotropa quoque gandere dieiter, Haustoria vero illa non invenies.
Simili autem atque in illis quas attuli Rhinunthaceis
modo, in alia grogue planta, neque auıma, Lathracam volo, _
eadem vitae ratio potest reperiri, id quod jam Bowmann accnralissime exposuit *).
Lathraeae radiees multis tubereulis sunt instructae, qnae nibil esse, nisi haustoria ista, jam antea explorafa, mihi qui- dem persuasum haheo. Eadem igitur Lathraca cum nutric planta wütur eonjunetione. Quum anutem Lathraea per t0- tam vitam altriei cum planta cohacreat, illa haustoria omni- bus annis simml cum foliis et floribus procreari Bowmann opinatur; quam sententiam esse reetam plane consentio.
„Ihe embryo stem, diet Bowmann, growth in al early stage contrary to the almost universal rule, avoids the surface, and takes downward a direction in common with (he root, The intention of this is sufficiently apparent; for when once it finds itself among the roots and fbres of the tree, # 10 longer continnes to descend hut spread horizentally, fixing
”) Transact. of the Linn. Noc, XVE Novbr. 1839.
115
its tubers upon them and commeneing its attacks on every hand. A necessary consequence of the downward tendency of the young stem is, the contrary direction of the fowering brauches seeking its natural element the atınosphere.”
Eandem igitur iegem invenimus comprobatam: plantas in omnibus radienm partibus procreare haustoria ie, quibus uu- triei plantae inside ant.
Interior antem foliorum structura anatomica longe differt ab ea, qnae in aliis plantis reperitur, In interiore quidem folti parte nonnulla invenies cava, quorum parietes glandu- lis quibusdam stipitatis aut papillis, e cellulis ecompositis, in- structae sunt. Cava autem illa ductu qnodam aeri aperta sunt, ifa ut papillae sive glandulae stipitatae, euticnlae aut stomatum actione Jungi videantur. Gare illas papillas sto- matıum locum profecto tenere existimo, ideoque hanc plantam stomatibus non earere. Quum vero folia illa in tenehris sem- per versentur, viridem colorem non Aceipiunt,
Est plantarım familia, quae aut jisdem adunmeretur Per- sonalis aut propriam dieatur familiam componere, Bignonia- cearum nimirum, quae plantas continet scandentes,
Hae vero plantae radicihus, quas dieunt, aöreis sunt in- strnetae, quibus ncelinant et arboribus et muris, eaque ration humores sugunt aimosphaericos, id quod jam antea in quibus- dam observavimns Aroideis et Orchideis.
Et aliae plantae seandentes, ut specimine utar, Hedera Helix, eolem gandent vitne molo.
Iisdem vero nulla cum alia planta est conjunctio unde jam efheitur non esse vere parasiticas id qnod eo clarins elu- cet, cum hasce plantas aliis non solum vivis sed etinm mor- tuis, et imo vel muris insidere videamus. Equidem certe
Bignoniacearum plantam ullam vere parasiticam esse hucts- que non vidi,
8*+
116
Jam vere Pyrolaceas inspieiamus enidam parasitico ge- neri affınes. (Monrotropa.)
Quamqnam multas harum plantarum institui observatio- nes et radices examinavi nullum tamen indieium parasitieas esse comprobans hucusqne inveni.
Eae radienm partes quas haustoria putares, radicum tan- tum esse inerassationes mihi videntur; id quod jam simili ra- tione in Gentianeis invenimus.
Denigue Loranthaceas examinemus quarım genera fere ommia plantas conlinere parasiticas, inter omnes constat. Üt speeiminibus utarı Yesoum, Loranthus, Misodendron, quae quidem omnes plautae cum eadem vitae ratione uianter, unum earum genus Accuratius explorare satis erit, quare Fiscum illud, Pino, Betulae, Pyro aliisque arboribus innatum per- lustrabimns.
Primum ipsa planta nobis est acenratius cognoscenda ei structura anatomica et inerementum, deinde conjunetionem ejus eum arboribas aut fentieihus inspieiamus,
Ante oculos pono segmentum transversum e Fäscd ra- mulo bienni exscissum (fig.12), Extremus, qui totum ramı- hum eingit, ordo cellwarum et muriformium et ovalinm pri- mus, epidermidem (e) format. @narım cellularum extima inerassata paries subviridi gaudet ecolore.
Seeundum siratum: cellulis apparet compositum qnae, et ovales et hexagonae et orbienlares, crassioribus parielibus in- structae sunt, Hae vero cellulae multis granulis chlorophyllo coloratis sunt repletae. Unde eonspicuum est, stratem illud esse parenchyma (p).
Tum alius cellularam acervus nobis occurrit (1), a cete- ris valde diversus, quarım parietes eernuntur adeo inerassa- tac, ut cellulae ipsae orbieulares, agglomeratae, pellueidae
117
omui fere himine eareant. Hae vero cellulae, libri fasci- eali sunt.
Tertinn denique stratum, cambinm (c), cellulis tenerri- mis et valde pellneidis compositum est. Interiore cambii parte, quae quidem axem versus posita est, alia ocewrrit tela (v), quae ligni corpus componit. Vascula autem crassioribus In- structa parietibus perfeeta fere hexagona, incolorata et seria- tim apposita conspiciuntur. Tum_ cellulas quae ranınli tenent axem invenies (m), parenehymati simillimas; quas ıhedullam eomponere adspectu facile comprobatur. Medulla autem et parenchyma radüs seu insertionibus medullaribus inter se con- junetae sunt (m).
In ambitu medullae secundus libri faseiculus nohis occur- rit (9); quin etiam vetustiore in rame plures nscienli una eum ligno orinntur atqne inter ligni vascula apparent dispersi,
Fascieulos vero illos ceteris in planfis hucusque non re- peri; quos quidem nihil aliud esse, nisi lihri fasciculos, for- ma Juculenter demonstrat.
Jan vero illustrissimus Link eandem proponit sententium, fascieulos ipsos in Iconibus *) suis depinxit.
Unger, qui hac de planta optime disseruit, illos fasei- eulos Iigni cellulas putare mihi videter **).
Dalton-Hooker in opusculo suo de Misodendro ***), qaod quidem genus Yisco simillimnm est his fascienlis „Plew- renchymatis” nomen dedit.
Coriacea Yisci folia maximo stomatum aumero et utro- que latere praedita sunt, quod omnibus in plantis oceurrit,
—
*) Icones anat.- botan., auct. Link. #*) Annalen des Wiener Museums. *###) Annales des sciences natur.
118
quae Phyllodiis, nt diennt botanici, foliorum loco gandent; nt speeimine ntar:” Acaciac qnaedam,
Restat adhuc altera investigationis pars, quanam ratione parasita is in quibus praceipue invenitur plantis mutrieibus insideat.
Parasita summas arheres et ramerum praecipue angalos inhabitat, qua semina nimirum facilius ieneri possint.
Primum semen germinans radicem palarem perpendieula- rem in plantam dimittit nutricem; qua quidem usque ad ligni corpus progressa, Surenli oriuntur, qui sub eortice decurrentes iterum radices gignunt vecentes,
In mollissimum quodque plantae nutrieis lignum plurimae perpendieulares mittuntur radices, in durissimum quodque ma- ximus horizontalium numerns mitti potest, id quod in Pino sölvestri ei in Betula alba conspicitur.
Maximam sucei copiam ad laesas confluere plantarım par- 105, eum quidem natura plantarum deformitati mederi studeat, notissimum est. Eam igitur parasitae radiees aceipiunt maxi- mam succi copiam, qua qidem ad luxuriosum sunm incre- mentm illa ahutiter,
Plantae recentiores illis, quos snpra diximus, oriuntur surenlis, et corlice pertuso eodem fere modo radicem dimit- tunt palarem,
Hac ratione illas partes, dum nova in dies strata veln- stioribus adduntur, quam maxime iniumescere, per se liquel.
Hac in parasitae parte, tanquam in caulis radieisque con- Ainio, epidermis delinqueseit cum caulis plantae nutricis telae immersus, tegmento non egeat.
Parenchyma üsdem in partilus et compositum illis cell- is invenitur, quas jam antea inspeximus; nonmulli praetere®
higni faseienli inter has parenchymatis cellulas nebis 00- enrrunt
119
Sunt aufem parenchymati intermixti, punctatis et spira- lihus ternis vel quaternis compositi vasenlis.
Intima vero inter parasitam et plantam nufricem est con- junctio quae insuper co augetur, quod parasita inferiori parte eurvis Jineis altriei adnaseitnr plantae, id quod facile cognosci- tur, si Fisei ramulum fundas eo loco quo cum nutriei planta cohaeret,
Haec linea eurvata etiam valde undulata apparet, ita ut altera cum altera planta permultis in partibus cohaereat. Eodem fere mode de ceteris Loranthaceis Unger*) et Hooker**) rem exposuerunt,
Sed et eam examinemus necesse est conjunclionem, quae parasitae radicem inter et nutrieis plantae vascnla perstat.
Fisci radiıx ex magna cellularım massa invenitur comı- posita, quas parenchymaticas esse et multo amylo repletas, nemo neseit.
Quamqnam vero cellulae illae plantae nutricis vascnlis arcte adhaerescunt, nililominus tamen nulla iis cum vasilms ipsis est confusio, vascula ipsa, quorum siratum Fised radice est interruptam, utroque im radicis Jatere alia applieantnr ad alia. . Jam vero Unger #*#*) de Visco, Crataego aduato sic fere disserit: „Fisci et Crafaegi vascula altera transennt in altera, sed numgnam inter se confunduntur; duo igitur sunt systemata inter se diversa neque unguam confundenda.”
Radieis autem Fisch cellulae et muriformes et ovales multis aut minoribus aut majoribus sumt instrnctae punetelis }),
*) Beiträge zur Keuntniss der Parasiten. %*) Sur T'organisation de Myzodendron. **%*) Annalen des Wiener Museums.
?) quae „Tüpfel” dieunt botanicı.
120
quae quidem adesse puto, ut sucens ab altera planta ad alte- ram celeriter transeat, id quod tanta in planta et tam parvis radieibns instructa necessarium mihi videtur.
Nonnullae Yisci radices quae esse diversissimae ei remo- tiores cernuntur Appositae, posiea in unam confluunt.
Itaque certum est, his in partibus maximam nutrieis plan- tae vasculorum confusionem perturbationemgne adesse ita ut plantae nutrieis ramali appareant aut incrassati aut pertur- bati; quae quidem ramulorum inerassatio eidem simillima est, quae aliis in plantis, lignum venosum (Maserholz) nemina- tum est.
Qna cognita stractura anatomica, id quidem certum est: Parasitae radieis cellulas suecum in plantae mufrieis vasculis accipere praeparatum, illa vero cellularım pnnetula esse ap- issima, quibus snecus facilias exsorbeatur.
Digestionem conira et sncci mutationem non minus ne- cessariam, cortex et folia permultis stomatibus instructa efß- eiunt.
Inde vero conseguitur, ut neque systemalum anatomico- rum confusio nec novi inter parasitam et planfam nutricem corporis formatioe oriatar,
Eodem modo lihri faseiculi isti, inter ligni faseieulos in- venti, in memoriam nobis revocandi sunt; ea enim siruciura in ceteris plantis quibus „Dicotyleis” nomen est, mon 0C- eurrit.
Omnibus igitur his exploratis jam perspienum est: Fiscum et genera Loranthacearum fere omnia vere esse plantas pa- rasiticas, quippe quae ut ceterae plantae terra, eadem ratio- ne arboribus aliisve plantis uti per fotaım vitam soleant,
121
Componuntur, quae concludenda ex ob- servatis nostris videantur.
Hac igitur ratione plurimis parasitis quae quidem in Pha- nerogamicis inveniantur examinalis, corta lex quacdam, ea- que omnihus his plantis communis elucere mihi videtur.
Oinnes enim hae plantae non e solo hanriunt mutrimenta, sed aliis innatae plantis, aut radicihus aut organis propris snceum ex illarum accipiunt vasenlis. Itaque et illa isdem lex interior est: procreare aut radices, aut organa, quibus utantur, ut aliis plantis insideant.
Ex relatis mihi jam satis esse videtar conspicnum, vere esse plantas parasiticas: quae aliis plantis innatae vivis, ex illis aut radieibns aut hanstoriis hauriant nntrimenta, qnare aut paululum aut multum temporis cum nutrieibus plantis sunt conjunctae,
Plantae vero, quae, quamvis adhaerescant, aliis, lisque conjunctae videantur esse, tamen non eadem vitae ratione ntuntur, parasitis adnumerari non debent.
Quas omues Pseudo- Parasitas aut Epiphytas lieent nominare; ut speciminibus utar: Orchideas quasdam, Aroi- deas, Bignoniaccas, alias.
Jam vero in ipsis parasitieis plantis differentia quaedam cernitur: alteras enim brevius tempus, alteras aut diu, aut per totam vitam vere parasilicas esse seinus.
Quare tres ordines mihi statuendi videntur:
% Plantae parasiticae, quae, prima origine aliis plautis usae et cum iis aut radicibus aut haustoriis conjunctae, progrediente aetate, non egent planta nutrici. Orchideae quacdam, Alectra, Pedicularis?, Drosera?, Pinguicula?
122 11. Parasitae quae germinatione perfecta autriei insident plantae et aut endem in planta permanent aut pluribus utuntur. Orobunche, Monotropa, Lathraea, Rhinanthaccae, Thesium, Guscuta. Mil. Parasitae, quae eadem in planta et germinant et totam vitam degunt. Lorantheac, Rafflesiaccae, Balanophoreae.
Hac ratione vero primi ordinis plantae, quippe quae nu- triei planta tummodo egent, dum germinant et inerescere in- eipimnt, deinde vero majore gandent libertate, ceteris plantis sunt propiores; eodem enim modo,' interjecto illo tempore, inerescere et antrimenta solo haurire pergunt atque plantae non parasiticae.
Quae plantae secundo ordiai sont aduumerandae, minore jam gaudent libertate; quamquam Rhinanthaceae, Cuscula et Thesium paullulum liberiores esse videntur, cum quidem ab alia planta transeant ad aliam. "
Tertii denigne ordinis plantas reperimus Loranthaceas et Rafflesiaccas a primis initiis ei (otam per vitam uni ei- demque plantae innatas eique omnino conjunctas.
Haec vero res horinlanis gravissima est, qui has plantas, ut excolant, aut solas, aut cum aliis plantis serere, aut jam germinatis plantis haram parasitarım inspergere semin# debent.
At vero illustrissimns Martins, qui hac in re marime elaboraverit#), parasiticas plantas serioribus vult genitas tem poribus ita ut duo permagna vegetabilium regna sint, quoram
>) Münchner gelehrte Anzeigen, März 1842.
123
alterum originale vel primarium regaum, alterum secundarium appellat.
Simili fere modo et celeberrimus Unger *) parasiticas plantas terrae quasi fructus esse putat, quare futura terrae annımtient tempora.
Ilis enim temporibus omnia vegetabilia fructus potius procreatura, dum nostra aetate permultis tantum floribus gau- deant, priori autem nonnisi foliis permultis usa sint.
Omnes vero plantas diversissimis ralionibus et germinare et inerescere et nutrimentum haunrire videmus. Aline enim e solo, aliae ex aqua, aliae denique ex aöre et e vegetahilibns Jam mortuis hauriunt nutrimentum, quod quidem omnes per- ficiunt et assimilant,
Eodem modo quaedam plantae propria nufritione carent, ab aliis jam praeparata; insident igitur aliis plantis et ab iis aniriautur, quare parasiticis nomen injunctum est.
Itaque plautas parasiticas esse putamus eas, quae, cum alio egeant nutrimento et aliis vegetabilibus, jam praeparate, quodam utantır modo, ut hauriant nutrimenfa, quem ad finem organis propriis sunt instructa.
Natura igitar, qno modo in singulis animalis regni fami- lis, ut animalia nutriantur, diversissimis ntitar rationibus, ea- que organis accomodatissimis instrait, eodem modo procreat plantas diversissima vitae ratione gandentes.
Sed Imjusmodi plautae, quamvis inieriore sirnetura ana- tomica ipsis propria saepe utautur et a ceteris hujus Tami- line plantis diversissima, at profeeta certe ex illa vitae ratio- ne, tamen, quod ad religuam indolem, omnino eaedem esse videntur atque eeterae hujus familiae planfae, id quod jam
*) Annalen des Wiener Museums.
121
elare conspieuum est, e. g. in Rhinauthaceis, quae olmes radiis earent medullaribus, quo d mihi quidem videtur indieium, hujus familiae plantas vere parasiticas esse eas, quae inser- tionibus istis careant.
At permultarım plantarım parasitica natura posteriori- bus declarahitur temporibus, quae qnidem hacusqne parasitari non videntur.
Denique autem nonnulla esse adjieienda videntur mihi de illarum plantarım vitae ralione, quas hortulani vocant allis plantis insertas. Quaedam enim plantarım partes, ut ramuli, gemmwlae, aliis plantis eo modo inseri possunt, ut hae par- tes plantis illis omnino conjungantur et anam componant plau- tam (id quod nosira lingua „Pfropfen” dieitur).
Plantas mann insertas doclissimi qnidam viri cum planlis comparaverunt natura parasitieis et qnuandam has inter et illas- esse existimarumt similitndinem.
Quamguam similitudo illa rectissime observala nobis vi- detur, tamen ut res elarior appareat, plantarum incremenli modum inspiciamns necesse est.
Plantae enjusvis partes hanc ob eausam alüis inseri plau-
‚is ut ab his mntriantur nemo igmorat, itaque fit, ut plantae illae nihil ommino nisi partes illas excolant et ipsae illarım
partium accipiant quasi naturam. @uomodo vero illae partes aliis inseruntur plantis?
Longum est et a nostro proposito alienum, omnia varia perlustrare genera quibns uinntur hortulani, ut illas perheiant insertiones,
Lex certa quaedam e natura mobis quaerenda est, qua
plantae cum partibus illis conjungantur, Observanda igiter est ia insertionum ratio, deineeps plantarım incrementub.
125
'Tum qualis sit haec conjunetio et nutrieis plantae cum para- sita cohaerentia investigandum,
Diversissima autem planfarım genera eandem sequi vide- mus legem: Sureulos *) illos eum plantis, quibus inserti sunt tum coucrescere, si sureulorum certieis strafa eo mode insi- deant plantarum cortieis stratis ut plantae nutrieis sucens sine intermissione in sureulum transeat et alterius vaseulı, alte- rins forment continuatiouenm.
Hace enim strata quae aut cellulis interpositis ant novis vellulis genitis majus eapiaut inerementom, ul camhii et cor- tieis strata, conjungi possunt; illerum antem ligui corporum gnae jam perfecta sunf, aullam invenimus conjunctionem. Gignuntur vero recentes plantarım partes quae, e cambio or- tae, veiustioribus conjunguntur. i
@uomodo autem res se hahet in his plautis et insertis et qnibns surculi inserti sunt?
Duorum aut trium annorum spatio interjeeto, plantas il- las in axis direetione exseissas inspicientihus, et plantae au- trieis et sureuli medulla Kguamgue, jam anter perfertum, cernunfur separata nec unquam conjuncta,
Cambium vero et cortieis et ligni strata adulliora tan arcte ei continuo suns conjuneta ut nullam inter nutricem plan- ta et surculum iuvenias differentiam, Quare vetustissimis in plantis, quibus priori tempore surculi ili fuerant inserti, strata omnia eodem modo videmus continua neque unquam in-
terrapta,
Id quod facite spertari potest inCerasis, Pyris, Fraxi- nis, Prunis, alüis.
*) Partes illas insertas „surculos” nominare miht liceat ; plantas vero ipsas „mutrices plantas,”
126
Jam igitur constat, plantam nufricem vim quandam exer- cere in surcnlum, qni eandem iterum exercet in plantam nu- tricem, Hac ratione utraque pars communia gignunt et vascnla et cortieis strata, quippe eum cambiam utique sit unum idem- que. Surculi igitur et natrix planta in unius ejusdemgne cor- poris (Individuum) formatione contribunnt, Itayque quomodo plantae nutricis strata illa sureuli vi formantur, eodem modo et flores et fruetus in surcalis proereati, plantae autrieis gignuntur contachu.
Jam vero in memoriam revocemus ei comparemus qua in parasitieis plantis deprehendimus legem, cum lege in plan- tis, quae aliis inseruntur, obvia.
In illis vero parasitieis plantis res omnino diversa est,
Parasitarım hanstoria aut radiees eedem medo in plantae nufrieis intrant telas et’ex ilis plantis capiunt nutrimentum; attamen vero nulla est inter singulas telas conjunctio. Nam- que parasitae interius sysiema anatomicum 2 nutricis plantae systemate plane apparet separatum, Parasita ipsa e nufriei planta haurit nutrimentum, quare ejus vascula et totam de- vastat telam id quod in Yisco, Rhinanthaceis, Cusouta cu® antrieibus plantis inserneris, clare conspiei potest,
Eandem igitur in plantam nutricem vim exercere cerfu est; plantae nniriei vero ipsi non similis est in parasitam
exercita vis, gnare telam aut stratum ab utraque planta com- positum non invenies,
Denique notissimum est, surculos illes, aliis inserte® planis, tummodo optime erescere, eum et sureuli ipsi ef plantae illae ejusdem plantarım sunt familiae aut interiore
structura anatomica affines; parasitae vero plantis insident d- versissimis et neutiguam aflinibas,
u un
127
Hae igitur ratione illi plantarum soreuli, alüis plantis in- serti valde differunt a parasiticis plantis, neque potui simili- tudinem inter muluas vitae rationes obseryatam investigare.
Quae quidem observata omnibus esse parasitieis plantis communia, contendere non valeo, cum pancas tantum illarım examinaverim.,
Attamen pancae illae eandem yidemus comprobare legem,
Observationnm vero mearum paucitate ista, quantulumemm-
que ejus sit, ad plantarım naturam recte perspieiendam aflerre suscepi.
Expliestur tabnla.
1.2. Rhinanthi majoris semen in axis directione sectum. e, Epidermis. a. Parenchymatis cellulae granulis-lacteque repletae, E. Embryo. r. Embryonis radieula. ce. Cotyledones. & Gemmula, v. Vaseulorum viae.
3, Rhinanihki vadieis haustorium cnm nutrieis radice trans- verse sectum. B. Hanstorium. h.‘ Haustorii pars radiei inserta, r. Graminis radix, e. Radicis epidermis, p.‘ Parenchyma. p-” Vasculorum fascieuh. 4 Rhinanthiradix cum haustorio transverse secta. A. Radix, ' e. Epidermis. p Parenchyma, 1. Ligni corpus, vw.’ Vaseula. B. Haustorium, v” Vascula, . 5. Melampyri sylvatici caulis transverse sectus, 6. in axis directione seetus,
128
e. Epidermis, p- Parenchyma, ec Tela cambialis. 1, Ligni corpus, m. Medulla, 7. Cuscutee chilensis caulis_transverse sectus, e. Epidermis p. Pareuchyma. v. Vaseulorum faseiculi. 8. Cuscutae chilensis emhryo, e semine depromptus, 9. 40. Cuscuta chilensis cum nutriei planta (Balsamine) transverse secta, e, Cuscufae epidermis.
P» - parenchyma.
v - vasculorum faseieuli.
v.“ - haustorii vasenla.
e/ Balsaminge epidermis,
2 - parenehyma.
v.“ - ligni eorpus.
vr - vası spiralia permagna. m, - medulla,
11. Cuscuta plantae nutrici acclinata.
12. Wisci albi ramus trausverse sectus. e. Epidermis, p- Parenchyma. ec, Tela cambialis. v. Ligni corpus, m. Medulla. m.’ Radii medhllares. 1. Libri fasciculus primus. 1° Libri fascieulus secundns,
13. Thesii haustorium transverse sectum. e., Epidermis, p- Parenchyma granulis albidis repletum. 14. Thesii haustorium Asperulae tinctoriue insidens trans- verse sectum, a. Asperulae pareachyma. 1 - ligui corpus, ve - vascula. p- Thesii haustorii pars. r. Haustorü pars (radieula) quae insidet Asperulae.
cn
Caulerpearum sSciagraphia Scripsit
V. B. A. Trevisan.
Gen. L Canlerpa, Lamour. (in Desv. Jonrn. de Botan. II. [reform.] — 1809.)
Char. Sureulus horizontalis repens. "Thalli laminares sti- pitati (stipite simplici), erecti, simplices, plani, aeqnales, laneeolato -Iingulati, integerrimi, enerves, prolifer; (prolifira- tionibus thallo conformibus , minoribus).
Syn. Caulerpa, Duby, (Botan, gall. U. p. 959). Cauler- pae Tribus * 3, Agardh (Synops. Algar. Scandin. p. XXI1.). — Caulerpae Tribus 5. (exclus. spec, 17. 18.), Agardı (Spee. Algar. I 2. p. 444. — System. Algar. p. 184). — Caulerpae Subgenus Eucaulerpa (exclus. spec. f. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.), Endlich. (Mant. botan. alter, p. 16.). — Caulerpae spec., Decaisn, (in Annal. des seiene. natur. II. Ser. Botan. XVII. p. 328.).
1. Caulerpa prolifera, Lamonr. (in Desv. Journ. de Botan, II. p. 142.), Agardh (Spec, Algar. 1. 2, p. 444.), Duby
(Botan. gall. IT. p. 959,), Bischoff (Handb. der Terminol. t. LXL fg. 3009.).
23r Ba. 25 Heft. 9
130
C. thallis ecostatis, e margine et smperlieie proliferis, margine planis.
€. oeellata, Lamour. (l. eit. 1. 2. fig. 1.), Duby (l. eit.)-
©. Ophioglossum, Agardhı (Synops. Algar. Scandin.
p- XXUL). C. ambigua, Agardh (ex Steudel Nomenel. botan. eryp-
tog. p. 102.). . Fücus prolifer, Forsk. (Fler. Aegypt.- Arah. p. 193.) F. Ophioglossum, Weber et Mohr (Beiträge zur Nainrk. I. p. 317.), Turner (Hist. Fucor. t. 58.).
Ulva repens, Clement. (Ens, sobre las varied, de la Vid, p. 319.)
U. nitida, Bestol, (Rarior. Ital. plant. Der. II. p. 64.)
U. prolifera, DeCand. (Flor. Frane. VI. p. &.)
U, ambigua, BC. (1. eit. p. 5.)-
Hab. Oceanus Atlanticus ad Gades. Mare mediterranenm universum usque ad Graeciam.
2. Caulerpa costata, Kütz. (in Botan, Zeit. 1847. p.54.).
€. thallis a basi ad mediam partem nsque costatis, € costa proliferis, margine undulatis. Hab, Ad oras Sieiline,
Gen.U. OlafseniaTrevis. (Synops. Gener. Algar. — 1842.)
Char. Sureulus ....... Thalli laminares stipitati (sti- pite bißdo), erecti, simplices, suborbicnlati, plani, lobati, ra- diato -plieati, margine lacero-laeiniati, utringue setis pilifor- mibus minutissimis albis instrueti; juniores, alterum alteri, involutii, concavi, cucnllati, "
Syn. Caulerpae Subgenus Photophobe, Endlich. (Mant. botan. alter. p. 17.)
231
Obs, Alga vere mirabilis, surculo ignoto, „canle fur- calo; foliis alternis, membranaceis, habitu foliorum Fitis vi- niferae” instimeta, nota tantum ex deseriptione et icone quas dederunt clarissimi viri Humboldt et Bonpland, cnjus au- tem specimina nulla in collectionibus adsunt. Dabiis itague multis adkuc vexata, cerie famen sui juris. Interea, interiori thalli structura latente, nullum novo generi aptiorem locum in systemate aAssignare potuimus, quam prope Üaulerpum, Nomen habet ab E, Olafsen, qui cum B. Polvesen edi-
dit: „Physik og oeconomisk Beskrivelse over Island. Kjöhenh. 1772.” 2. Yol. 4to.
1. Olafsenia vitifella Trevis. (1. eit.).
Caulerpa vitifolia Lamour. (in Annal. du Mas. XX. p. 283.), Agardh (Sper. Algar. I. 2. px 445.).
Fucus vitifolius Humb. et Bonpl. (Plant. aequinoct. p.8. 1.69. fig. 2.). j
Zonaria? vitifolia Agardı (ex Steud. Nomenel. botan. eryptog. p. 102.).
Hab. In profunde Oceani prope insulas Canarienses.
Gen. II. Corradoria. *
Char. Surculus horizentalis repens. Thalli laminares stipitati (stipite simplici vel ramoso), erecti, simplices, plani, aequales, lanceolati, pinnato - pectinati (pinnis oppositis), enerves.
Syn. Caulerpae Tribus ® (exelus. sper. 4. 5.), Agardı (Synops. Algar. Scandin. p. XXJL). — Caulerpae Tribus 1. (Taxiformes), Agardh (Spee. Algar. I. 2. p. 435.) — Cau- lerpae Subgeneris Eucaulerpae spec. (5. 6. 7. 8. 9. 10.), Endl. (Mant. botan. alter, p. 16.). — Caulerpae spec., Bory, Decaisn., Montagn.
g#
132
Obs. Genus Caulerpae equidem valde affine, cum qua imo a Decaisneo immerito jungitur, abunde tamen, meo sensu, disiinetum, naturale, elegantissimum. Habitus thallo- rum quodammodo ramuli Taxi. Prolifieationes nullar, Dixi in honorem I, Corradorii, qui de Nostochio communi disserwit (Memoria sopra il Nostoch. [Opuscoli scelti. XV. p. 36.]. — Della transformatione del Nostoc in Tremella ver- racosa, Prato 1797. 8vo.). Corradorus Grayi (Arraug. of Brit. plant. I. p. 350.) idem est ac Hydrurus Agardhii; Cor- radoria autem a celeb. Equite de Martins constitnta (Fler. brasil. L p. 16.) Grammitae Bomnemaisonii, sive Polys- phoniae Grevillei, synonymon.
1. Corradoria pinnata, *
Caulerpa pinnatu Agardh (Synops. Algar. Scandin. p-
XXL)
©. taxifolia var. crassifolia Agardh (Spec. Algar. 1. 2. ». 836.).
Fucus pinnatus Linn. fil. (Soppi. p. 452, >» Turner (Hist, Fucor, t. 53.).
Hab. Mare Indieum et ruhrum, Ad oras Indiae oceiden- talis.
Var. taxifolia. #
Caulerpa tarifolia Agardh (Spec. Algar. I. 2. p. 435.), Spreng. (System. Veget. IV. 1. p. 366. exelus. variet.), Bi- schoff (Handb, der botan, Terminol, 1. LXI. fig. 3008.).
€. pennata Lamour, (in Desv, Journ. de Botan. I. P 143. 1.2. fig.2.).
Fucus tarifolius Vahl (in Naturhist, Selsk, Skrivt. V- 2. p. 36.).
Hab. Ad oras Indiae oceidentalis,
2. Corradoria faleata, *
Caulerpa falcata Kütz. (in Botan. Zeit. 1847, p. 5%).
14
Hab. Ad oras Angolae.
3. Corradoria Lessonit. * Caulerpa Lessonti Bory (in Duperr. Voyag. de la Co- quill, Botan. p. 193. 1.22. fig. 3.). Hab. Ad insulas Carolinas.
4. Corradoria plumaris, *
Caulerpa plumaris Agardh (Spec. Algar. 1 2. p. 436.), Bory (in Duperr. Voyag. de la Coquill. Botan. p. 193. t. 22. fig. 4.).
C. myriophylla Lamour, (in Desv. Journ. de Botan. I. p- 143.).
€. taxifolia Agardh (Synops. Algar. Scandin. p.XXH.).
Fucus sertularioides Gmelin (Hist, Fucor, p. 151. t. 15. fig. 4, male),
F. plumaris Forsk. (Flor. Aegypt.-Arab. p. 190.).
F, pinnatus Esper. (lcon. Fucor. 1. 158.).
F. taxifolius Turner (Hist. Fucor. t. 54.).
Hab. Mare rubrum, Indieum, paeifienm, Atlanticum ad oras Indiae occidentalis.
Obs. Clariss. Sprengel ad hanc Carrodoriam longifo-
lam et eliam Chauviniam Selaginem retulit (System. Veget. W. 1: p. 367.).
5. Corradoria dentieulata. *
Caulerpa denticulata Decaisn, (in Archiv. du Mus. II. pP 120. 1.6. fg.B. 1--3). Hab. Ad oras Arabiae,
6. Corradoria scalpelliformis. *, Caulerpa scalpelliformis Agardı (Synops. Algar. Sean-
din, p. XXIL), Kütz, (Phycol. gener. p. 308, 1. 42. ig. 1. 1. 2. anatom.)
C. taxifolia var, Spreng. (System, Veget. IV. 1. p. 366.)
134
Fucus scalpelliformis B. Brown (in Turner Hist. Fucor. 1, 174). Hab. Ad Novae Hollandiae et Afrieae oras meridio- nales, 7. Corradoria lonzifolia. * Caulerpa longifolia Agardh (Spec. Algar. 1. 2. p.437.). Hab. Aü Novac Hellandiae oras meridionales. 8. Corradoria distichophylia. * Caulerpa distichophylia Sonder (in Botan, Zeit, 1847. p. 50.). Hab. Ad oras oecidentales Novae Hollandiae.,
Gen. W. Himandactylius. *
Char. Surculus korizentalis repens. Thalli eaulescen- fies erecti, dichotomi, inferne filiformes cylindriei annulato- constrieti, sursum complanati, nndi.
Obs. Amphibolis filiformis Suhrüi genus, ni fallen, sistit ab emmibns distinctissimum, A sequente Herpochaeia, eui majore affinitate devincitur, differt thallis inferne Alifor- mibus eylindrieis annulato -constrietis sursum complanatis nee nbique fliformibus eylindrieis aequalibus (id est minime, annu- latis), A Tricladia, cum qua thallis inferne aunulatim con- Sirietis convenit, defectu ramentorum ternatoram distingaitur. A Caulerpa (prelifera), enjus in vicinia collocavit elar. End- licher, longins distat. Cum reliquis Caulerpearum gene vibus ne minimum qnidem comparanda. Nomen e vocibus graecis indg, lorum, et daxeöArog, annulns, compositum, cha- racterem praeeipaum plantae declarans.
1. Himandactylias filiformis. %
Caulerpa filiformis Hering (in Annal, and Magaz. of Natur, Hist. VON. p. 91.).
ri
75
155
C. ligulata Harvey (in herh. Mus. Hist, aatur. Paris).
€. flag gelliformis Kütz, (Phycol, gener. p. 308. exclus, syn. Agardkü).
Amphibolis filiformis Suhr (in Flora 1834, II, p. 737. 1.2. fig. 13.).
Hab, Ad oras Capitis Bonae Spei. Port - Natal,
Gen.V. MHerpochaeta Montagn. (in Annal. des seiene, natur. — 1843).
Char. Surenlus horizontalis repens. Thalli cawescentes erecti, dichotomi aut vage ramosi (ramis fastigiatis vel in- aequalibus), filiformes, -eylindrici, aequales, nudi. "
Syn. Caulerpae Tribus * 4, Agardh (Synops. Algar. Scandin. p. XXIM.). — Cauderpae Tribus 6. (Filiformes), Agardh (Spec. Algar.I. 2, p. 447. — System. Algar. p. 184.), — Caulerpae Subgeneris Chuwviniae spec. (11. 12.), End- lich. (Mant. botan. alter. p. 16.).
. Ols. Genus ah Agardhio praesensum, a Montagueo di- siinetum, cum Chauvinia Boryi immerito ab Endlichero con- fusum, naturalissimum,
1. Herpochaeta Kastiginta Montagn. (in Annal. des sciene. natur. IE. Ser. Botan. XX. p. 305.). Caulerpa fastigiata Montagn. (l. eit. VUL p. 353. — Flor. de Cab, Plant. cellul, p. 19. 1.2. fig. 3.). Vaucheria fastigiata Agardı (System. Algar. p.176.)? Hab. Ad oras insulae Cubae. Ad insulas Marianas?
2. Herpochaeta flagelliformis Montagu. (in Annal. des science, natur. II. Ser, Botan. XX, p. 305.). Caulerpa flagelliformis Agardhı (Synops, Algar, Scan- din. p. XXI. — Spec, Algar. I. 2. p. 447.).
136
Fucus flugelliformis Clement, (Ens. sobre las varied, de ia Vid. p. 315.). Hab. VOceanus Atlantieus ad Gades.
Gen. VI. Chanvinia Bory (in Duperr. Voyag. de la Co- quill. [reform.] — 1829.).
Char. Sureulus horizontalis repens. Thalli eaulescentes erecli, ramosi, hliformes, eylindriei, aequales, ramentis linea- ribus vel setaceis undique imbricatis obsiti.
Syn, Chauvinia Decaisn. (in Annal. des science. nat. U.Ser. Botan. XVII. p. 328.). Caulerpae Tribus4. (Lyco- podiiformes), Agardh (Spec. Algar.I. 2. p. 441. — System. Algar. p. 183.), — Canlerpae Subgenus Chauvinia (exclus.
spec. 11. 12. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32.), Endlich. (Mant. botan. alter. p. 16.).
Obs. Clarissimus Bory Chauviniam a Caulerpa scpa- raus, paspaloidem, phleoidem et claviferam ad Chauvi- niam, Freycinetü, Lessonü, plumarem, Selaginem ei eri- cifolium ad Caulerpam retulit; Caulerpam insuper ad UI- vaceas, Chauviniam ad Bryopsidcas adseripsit. Sed a spe- ciebus Chauviniae typicis paspaloide ei phleoide certe ge- nere minime divelli possunt Öaulerpae Selago, ericifoha, et etiam Freycinetii, Chauvinia autem clavifera est mibi seqnentis generis, Lessonü et plumaris Corradoriae. End- licher Caulerpas in subgenera quatuor dividens, Herpochae- tas Montagnei et species omnes ramentis clavatis instructas (Ahnfeldtiae Subgenus Olavela mihi) cum Chauvinlis ve- vis junxit. Contra. limites tribus Agardhianae hnie generi respondentis, ex more acntissimi viri, aptissime definiti fue- sunt, Sie genus a Decaisneo recte reformatum adoptamus.
Be u
137 ‘ Subgen. L Euchauvinia. *
1. Chauvinla paspaloides Bory. (in Duperr. Veyag. de la Coquill, Botan. p. 205. t. 23. fig. 1.) Caulerpa paspaloides Grevill. (Alg. britann. Synops. p. LXIV.). Hab. Ad oram Brasiliae. 2. Chauvinia phleoides Bory (in Duperr. Voyag. de la Coquill, Botan, p. 206. 1.23. fig. 2.). Caulerpa phleoides Grevill. (Alg. britann, Synops, p» LXIY.). Hab. Ad oram Brasiliae. 3. Chauvinia Webbiann Decaisn, (in Annal. des;scienc. natur. HM, Ser. Botan. XVII. p. 336.).
Caulerpa Webbiana Montagn. (Compt. rend. des seane. de PAcad, des science, 1837. (18. Sept.) p. 529. — Amnal. des seienc. natur. IE, Ser. Botan. IX. p. 146. 1,6. — Phytogr. Canar. Plant. eelul, p. 178. 1.9.), Bischof! (Handb. der botan. Terminol, LXV. fig. 3161. anatoın.).
Hab. Ad insulas Canarienses. 4. Chauvinia cupressoides. * Caulerpa cupressoides Agardh (Synops, Algar, Scandin. pP XXI. — Spec, Algar. 1. 2. p. 41.) €. hypnoides Lamour. (in Desv. Journ. de Betan. I, p.145. 13. fie. 3.). €. cyparissoides Spreng. (System. Veget. IV. 1. p. ‚367. partim.). Fucus cupressoides Vahl (in Naturhist. Selsk. Skrist, V. 2. p.38), Esper (Icon, Fucor, 1. 161), Turner (Hist. Fu- ear. 1, 195,). Hab. Ad oras Indiae oceidentalis, 5. Chauvinia ericifolin Decaisn, (in Annal, des seienc. natar, IL Ser, Botan. XVIL_p. 328.).
138
Caulerpa ericifolia Agardh (Synops. Algar. Seandin, p. XXUL — Spee. Algar. 1. 2. p. 442.) Fucus ericifolius Turner (Hist. Fucor. t. 56.). Hab. Ad insulas Indiae occidentalis, 6. Chauvinia manillosa. * Chaulerpa mamillosa Montagn. (Prodrem, Phycear. nor. pol. antaret. p. 13.). Hab. Oceanus australis. 7. Chauvinia Selago. * Canlerpa Sclago Agardb (Synops. Algar. Scandin. p- XXN. — Spec. Algar. I. 2, p. 442.) Fucus Selago Tumer (Hist. Fucor. 1. 55.). Hab. Mare rubram, 8. Chauvinia Brownii. * Coulerpa Brownii Treyis. (Synops. gener. Algar. 1832),
Hooker Fil. et Harvey (in Hook. Lond. Journ. of Botan. VI. p.416.).
€. Selago R. Brown (in herb. Agardhii).
C. Sclago var. Brownii, Agardh (Spec. Algar. 1. 2. p- 442).
Hab. Ad insulas Kent in freto Bass. 9, Chauvinia hypuoides. * Caulerpa kypnoides Agardh (Synops. Algar. Scandin. p. XXL — Spec. Algar. I. 2. p. 443.). €. decomposita R. Brown (in herb. Agardhii).
Fucus hypnoides R, Brown (in Turner Hist, Fncor. 1. 173.).
Hab. Ad insulas Kent. , 10. Chauvinia Inete -virens. *
Caulerpa laete-virens Montagn. (Prodrom. Phycear- tv. pol. antarct. p..13,).
Uab. Ad insulam Tond.
139
11. Chauvinia flexilis, * -
- Caulerpa flexilis Lamour. (in Annal. du Mus. XX. p. 283. 1.13. fig. 3), Agardh (Spee, Algar. I 2. p. 448), Bi- schoff (Handh,- der botan. Terminol. t, LXL. fig. 2988.),
Hab. Occanus australis.
12. Chauvinia obscura. * . Caulerpa obscura Sonder (in Botan. Zeit. 1845. p.50.). Hab. Ad oras oceidentales Novae Hollandiae.
13. Chauvinia furcifolia. *
Caulerpa furecifolia Hooker Fil. et Harvey (in Hook. Lond. Journ. of Botan. VL. p. 416.).
C. Selago Booker Fil. et Harvey (in Hook. Lond. Journ. of Botan. IV. exelus. syn.). . Hab. Ad oras Tasmaniae et Novae Zeelandiae.
Subgen. I. Serrularia. *
Obs. In C. Freycinetii ei serrwlata thalli sımt inferne simplices filiformes eylindriei, sursum autem dichetomi fasti- giati complanati lineares, wunde ab anetoribus plerisque ad Caulerpae veteris generis sectionem thallo plano distinctam relatae fuerunt. Thalli insuper describuntur „aculeato - ser- rati, angulato-fexuosi, qnogne angnlo extus bidentato”; sed acnleos vel dentes istes potiüs ramenta tenuissima, aculei- vel etiam denti-formia si velis, sparsa, dieeres. Habitus itaque harum specieram re qnidem vera quodamımodo subdis- similis; affınitas tamen cum Chauvinzis veris evidentior in- terea videtur,
14. Chauvinia Freyeinetii Decaisn. (in Annal, des -seiene. natur. 11. Ser. Botan. XVIL p. 336.).
Cuulerpa Freycinetii Agardh (Spec. Algar. 1. 2. p.446. exclus. syn. Forsk.), Bory (in Duperr. Voyag. de la Coguill. Botan, p. 192. 1.22. ig. 2.).
140
€. cyparissoides Spreng. (System, Vegei. W. 1. p. 367. partim). Hab. Ad insulas Marianas.
15. Chauvinia serrulata. * Caulerpa serrulata J. Agardı (in Mus. Senkenherg. I p. 174.). Fucus serrulatus Forsk. (Flor. Aegypt.-Arah, p. 189.). Hab. Mare rubrum,
‚Gen. VIE Ahnfeldtia. *
Char. Sureulus horizontalis repens. Thallı canlescentes erecti, simplices vel parce ramosi, filiformes, eylindriei, aequa- kes, ramentis clavatis ve] peltatis undique imbrieatis obsiti.
Syn. Chemnitzia Decaisn. (in Annal. des seiene. natur. 11. Ser. Botan. XVII. p. 328). — Caulerpae Tribus ** (exel. spec. 11. 12. 13. 15. 17. 18. 19.), Agardh (Synops. Algar- Scandin, p. XXIIL), — Caulerpae Tribus 2 (Sediformes) e 3, Agardh (Spee, Algar. 1. 2. p. 437 et 440. —. System. Al- gar. p. 181. 182.). — Üaulerpae Subgenus Chemnitzia & Subgeneris Chauviniae spec. (24.25.26. 27. 28,29. 30, 3. 32,), Endlich, (Mant. botan. alter. 9.16.17.). — Chauvinise spee., Bary. Obs. Genus a clarissimo Decaisne anno 1842 conditun, & Montagneo admissum, praecedenti valde affıne, tamen di- . stinefissimum. : Facies plane dissimilis, Sedi generis. Nomen autem Chemnitziae persistere non potest, cum jam ab ann? 1837 exstet inter Mollusca, Gastropoda, Ctenobranchiß, Trochoidea genus homonymon a ceeleb. d’Orbigny prope- sitnm (Mollusg., Echinoderm., Feoraminif. et Polyp. (a mar.). Ahnfeldtia Friesü (Flor. Scanie, p. 310. — 1835) est Gymnogongri Marti (Fler. Brasil, I, p.27.) synonymon-
141
Suhgen. I. Cladopeltis. * 1. Ahnfeldtia macerodisen. *
Chemnitzia macrodisea Decaisn. (in Annal, des seiene. natnr. I. Ser. Botan. XVII. p. 328.).
Caxlerpa macrotdlisca Decaisn. (l. cit. p. 336.).
Hab. Ad oras insularım Anambas.
2. Ahnfeldtia peltata. *
Chemnitzia peltigera Decaisn, (in Annal. des seiene, natar. II. Ser. Botan. XVIL. p. 336.).
Caulerpa peltata Lamour, (in Desv. Jonrn. de Botan. 11. p- 145. 1. 3. fig. 2.a. b.), Agardh (Spec.Algar. I. 2. p. 440.).
Fucus Chemnitzia var. peltatus Turner (Hist. Facor. IV. p- 9). j .
Hab. Oceanus australis ad oras Americae meridianalis. Oceanus Atlanticus ad oras Africne.
3. Ahnfeldtia Chemnitzia. *
Chemnitzia microdisca Decaisn. (in Annal. des sciene. natur. II. Ser. Botan. XVII. p. 328.).
Caulerpa Chemnitzia Lamour. (in Desv. Journ. de Botan. I. p. 144.), Agardh (Spec. Algar. I. 2, p. 440.).
C. clavifera var, turbinata J. Agardh (in Mus, Sen- kenberg.- 11. p. 174.).
Fucus Chemnitzia Esper (Icon. Fucor. t. 88, fig. 1. [dem- tis stirpibus extraneis], fig. 4. 5. 6.), Turner (Histor. Fucor. t. 200.).
Ulva cuneata Forsk, (Flor, Aegypt.-Arah. p. 188)?
Hab. Ad oras Malabarine, Mare rubrum,
Subgen. I, Clavella, *
4. Ahnfeldtia racemosa. *
Chemnitzia clavifera Decaisn. (in Annal. des sciene. natur, II, Ser, Botan. XV. p. 328.).
142
Chauvinia clavifera Bory (in Duperr. Voyag. de la Co- quill. Botan. p. 207.).
Caulerpa racemosa Trevis. (Synops. gener. Algar, 1842,).
€. clavifera Lamour, (in Annal. dn Mus. XX. p. 283), Agardh (Spec, Algar. 1. 2. p. 487 exelus, variet.), Spreng, (System. Veget. IV. 1. p. 367 exelus. ‚syn. Fuci Lamourourü Tumeri.).
€. turbinata Hering [6 Schimper Berb. n. 957.).
Fucus racemosus Forsk. (Flor. Acgypt.- Arab. p- 191.)
F. clavifer Turner (Hist. Fucor, t. 57.).
Hab. Ad Antillas. Mare rubrum,
5. Ahnfeldtia Lamourouxti. *
Caulerpa Lamourowrii Agardh (Synöps. Alyar. Sean- din. pı XXIL).
C. obtusa Lamour. (in Desv. Journ. de Botan. U. p. 183. 1.2. fig.3.)?
C. clavifera var. Lamourouxrii Agardlı (Spec. Algar. ı 2. p. 438.).
Fucus Lamourouxii Turner (Hist. Fucor. 1, 229.).
Hab. Mare rubrum.
6. Ahnfeldtia uvifera. *
Chemnitzia uvifera Decaisn. (in Annal, des sgiene. na- tur. 1. Ser. Botan. XVII. p. 328.).
Caulerpa urifera Agardh (Synops. Algar. Scandin. p- XXIIL), Decaisn. (in Archiv. du Mus.Il. 4.5. B. ig.4-— 10.)
€. clavifera var, uvifera Agardh (Spec, Algar. 1. 2 p. 438.).
Fucus uvifer Turner (Hist. Fncor. t. 230.).
Hab. Mare ruhrum. Oceanus australis ad ins, Marianas. 7. Ahnfeldtia cactoides, *
Caulerpa cactoides Agardh (Synops, Algar, Scandin. p XXI. — Spec. Algar. I. 2. p. 439,).
men
£r1
Fucns cactoides Turner (Hist. Fucer. t. 171.). Hab, Ad Novae Hollandiae oram anstralem,
8. Ahnfeldtin sedoides, * . Cau’erpa sedoides Agardı (Synops. -Algar. Seandin, p. XXL — Spee, Algar. 1,2. p. 438,), Bischoff (Handb, der botan. Termine]. t. LXIL fig. 2990.). Fucus sedoides R. Brown (in Turner Hist, Fuvor, t.172.). Hab. Ad insulas Kent prope Novam Hollandiam.
9. Ahnfeldtia Ientillifern, *
Caulerpa lentillifera 3. Agardh (inMus, Senkenberg. It, p- 173.). - -
Hab, Mare rabrum. |
10, Ahnfeldtia simpliciuseula. *
Caulerpa simpliciuscula Agardh (Spee. Algar. I. 2, p- 439.).
Codium simpliciusculum Agardb (Syuops. Alyar. Sean- din. p. XXIV.).
Fucus simpliciusculus R. Brown (in Turner Hist. Fucor, t. 175.).
Hab. Oceanus australis. Ad Amboynam.
Obs. Hanc plantam, teste Agardhio veram Caulerpearum speeciem, nnmquam vidi, Clar,. Stendel (Nomenel. botan, eryp- tng. p. 102.) Lamarckiam simplieiusculam Olivii et Ulvam utriculatam Poiretüi ut synonyma affert. Stieps Peiretii mihi plane ignota; Olivii autem minime hujus loci esse potest et ad gemus Fuci tomentosi Hudsonii aperte pertinet.
11. Ahnfeldtia Corynephora. * Caulerpa Corynephora Montagn, (Prodr. Phycear. nov. pol. antaret. p. 14.). Hab. Ad insulam Toxd. 12. Abnfeldtia oligophylia. *.,
144
Caulerpa oligophylia Montagn, (Prodr, Phycear. nor. pol. antaret. p. 14).
Hab. Ad insulam Toud.
13. Ahnfeldtia eylindracea. * Caulerpa cylindracen Sond, (in Botan. Zig. 1845. p. 50.). Hab. Ad oxas oceidentales Novae Hollandiae.
14. Ahnfeldtia domingensis. * Caulerpa domingensis Sprg.(System. Vegei. IV. 1. p.367.). Hab. Ad Hispaniolam.
Gen. VI. Trrieladia Decaisn. (in Annal. d.sciene. nat. 1842.)
Char.‘ Sureulus horizontalis repens. Thalli canlescentes erecti, ramosi, filiformes, eylindrici, inferne annulato -con- strieti, ramentis obovatis ternatis obsiti.
Syn. Trieladia Endlich. (Mant. botan. alter. p. 17.).
1. Trieladia australis Decaisn. (l. cit. I. Ser. Botan. XVII. p. 337.). ü Hab. Ad Novae Hollandiae oras austro - oceidentales.
E trihun Caulerpearum segnentes exeludmmtur:
1. Caulerpa pusilla Martens et Hering (ined.), vel Ste- phanocoelium pusillum Kütz. (in Botan, Zeit, 1847. p. 54) genus sistit, fruclificatione adhue latente, interen Bryopsideis potius approximandum. (Cir. hac de re Trevis. Saggie di una Monegr. delle Alghe Coccotalle p. 102.).
2. Caulerpa Lyeopodiam Agardh (Synops. Algar. Scan din. p-XXIIL) est Cladostephus Lycopodium Agardı (Spe“ Algar. II. p. 14.).
3. Caulerpa peniculus Agardı (Synops. Algar. Scan
din. p. XXL) est Polyphysae peniculi Agardhüi (Spec. Al- gar. 1. 2, p. 473.) synonymon.
4. Caulerpa uvaria Agardı (Synops. Algar. Scandin- p- XXUL) est Gastroclinium uvaria Kützingü,
Dabam Patavii, die 20. Decembris 1848,
-
Beiträge zur Flor von Texas, \ von
Adolf Scheele.
(Fortsetzung v. Linn. XXI. p. 747— 768.)
Ebenaceae.
1. Diospyros texana mihi. .
Frutex elatus ramosissimus, rami patenti - adscendentes fa- stigiati einerei leprosi verrucosi' apice foliati, verrucae sub- rotundae atrosanguineae,
Folia alterna brevipetiolata obovato-cuneata integerrima obtusa anastomosantia mollissima supra demum glahrata sub- tus pilis ramosis holosericea. Petioli tomentosi.
Flores dioici peduneulati laterales pentameri. Peduncali holosericei basi glanduliferi flore paulo v. vix breviores. Ca- lyx profunde 5partitus holosericens. Corolla urceolata 5fida extus sericea intus atrosanguinea glabra,, lobi tube hreviores obovati aestivatione sinistrorsum convoluti. .
Flores steriles bini v. terni laterales infra folia siti. Pedunculi deflexi. Calycis segmenta lanceolata pedunenlo et
22r Ba. 24 Hoh, " a0
146
eorcllae tuho breviora. Stamina 16: filamenta brevissima,
“antherae filamentis qadruplo longiores lineari-lanceolatae subulato -acuminatae lateraliter rima longitudinali utrinqne de- Jiscentes, Ovarium abortivum villesissimum,. Stylus apiee 4-lobus. .
Flos fertilis lateralis solitarius Alore sterili multo major. Pedunculi horizontaliter patentes. Calyeis segmenta oblonga corollam aequantia v. superantia. Ovarinm sub-8-Ioeulare avato-globosum sericenm, locali A-ovulati; styli coaliti bre- viesimi apiee 4-lobi. Stamina abortiva. Fructus glohesus niger duleis. — j
Auf felsigem Boden bei Neuhraunfels: Lindheimer. März bis April.
Früchte kugelig, schwarz, süss, so gross wie Kirschen.
Blütben mit Vanillegeruch. Lindheimer.
Gehört in die Sectio III. Eudiospyros, $. 2. ef. DC. Prodr, VIU, 226 sq.
Ulmacene. 1. Celtis texana mihi,
Rami inermes einerascentes verrucosi.
Folia opposita petiolata ovata v. ovato-oblonga obligna saepins semicordata integerrima v. repanda longe acuminata trinervia retieulato -venosa ntringne glabra densissime et mi- autissime granulata supra opaca subtus laete viridia scabra in axillis venarum barbata.
Petioli viseido-pnberuli suhtus convexi supra apice dila- tati eanaliculati.
Peduncnli axillares 1-Nori teretinsculi glabri, fructiferi petiolo Iongiores, Flores „u... .
Drupa ovoideo-globosa glaberrima nitida coceinea,. —
Prope Neubraunfels leg. Lindheimer. Bömer.
Pre
197
Leider fehlen die Blüthen.
Der Fruchtstiel ist 4” lang; die Blätter sind 1—11/," breit, 2-3” Yang, ganzrandig oder schwach ausgeschweift, niemals gesägt. Durch dieses Merkmal unterscheidet sich die vorliegende Pflanze von Celtis australis L., C. occiden- talis L., ©. trinervia Lam. und C, crassifolia Lam., wie überhanpt von allen mir bekannten Arten dieser Gattung.
Cupuliferae.
1. Quercas virens Ait, Life- oak.
Neunbraunfels : Lindheimer, Römer.
Anm. Die vorhandenen Exemplaren stimmen mit der Diagnose in Spreng. syst. IH, 858. nicht üherein.
Unsere texanischen Exemplare der Q. virens haben un- terseits weissfilzige, meist gezähnte Blätter; Sprengel gieht seiner Q. virens folia integerrima subtns stellato - pubescen- ta. Die Sprengel’sche Q. virens scheint also von der ungrigen verschieden zu sein; wiewohl sich ohne Ansicht der Originalexemplare darüber kein entscheidendes Urtheil fällen lässt. Wie dem auch sei; se viel scheint mir ausgemacht, dass die Lindheimer’sche Pflanze die ächte 0. virens ist, da diese (die berühmte Lebenseiche, Iife-oak) in Texas je- des Kind kennt und die Pflanze bereits in den plantis Lind- heimerianis von 1845 mit aufgeführt, also Lindheimer sehr wohl bekannt ist. Uehrigens kommen gezähnte und ganzrandige Blätter an 1 Exemplare der Q. virens vor.
Es geht daraus hervor, dass es unzweckmässig ist, die Quercus mit Sprengel nach den Blättern in 3 Hauptgrup- pen: folüis integerrimis, dentatis und sinmatis einzutheilen. Ich besitze eine ganze Anzahl von Quercus, welche zugleich folia integerrima und dentata, oder dentata und sinnata führen, Es
10*
148
ist erstaunlich, wie sehr die Blattform bei manchen Eichen yarürt,
Die besten Merkmale bei den Eichen gehen die Früchte. Diese fand ich stets constant. Die Confusion unter den Quer- cas in Herbarien und Gärten ist so gross, dass eine gründ- liche Monographie hier dringend Noth thut. Ein Monograph muss aber die Originalexemplare eingesehn und die Arten selbst in der Natur fleissig beobachtet haben, daher entweder in Amerika, bekanntlich dem Vaterlande der meisten Quer- eus, sich länger aufgehalten oder in botanischen Gärten die
amerikanischen Eichen an Fruchtexemplareu gründlich unter- sucht haben.
Amarantaceae. 1. Celosia texana mihi.
Caulis basi suffruticosus suleatus glaber ramosus, vami patentes, Folia alterna remota subrhombeo-ovaia in pefio- tam ewmeatum abrupte angusiata Inervin anastomosantia cuspi- data minute et inaequaliter erenulata utringue glahre. Stipu- lae subfalcatae. Spicae axillares pedunculatae 'ovatae breves densae multiflorae,
Calyx 5fidus coloratns tribracteatus, Bracteae alba -sea- riosae ovatae transverse latiores nervo excurrente mueronatae margine- interdum ciliolatae calyce ter vel quadruplo bre- viores. "
Sepala oblonga mucronata atrepurpurea glabra nitida lon- gitndinaliter multistriata margine scarioss capsulam aeqnantia-
Capsula. polysperma eircumseissa. Stylus apice 3fidas- Semiua orbienlaria plano-compressa latere altero convexs altero concava sanguinea glabra nitidissima obtase marginata-
In Hecken bei Sau Antonio: Lindheimer. August bis September.
149
Blätter 2 lang, 13/,’ breit, Achre kürzer als 1’. * 2, Alternanthera viilillora mihi,
Caulis procumbens ramosissinus, rami adscendentes an- gulati villosi. Folia opposita longepetiolata obovata v. elliptica spathulata mucronata iutegerrima glanduloso-pnnetata subtus ‚ad nerrum venasque appresse pilosa snpra glabra. Petioli villosi apice dilatati folio breviores.
Fiores axillares glomerati; glomeruli solitarii alterni vil- loso-lanati interdum basi bracteis albo-scariosis breyissimis ovato-subrotundis transverse latioribus mucronatis suffulti,
Calyx Spartitus bracteolatus; bracteolae albo-scariosae ovatae 1-nerves nervo excnrrente mucronatae sepala aeguantes. Sepala alho-seariosa nitida ovata villoso -lanata hasi 3-ner- via, nervis apice confluentihus , nervo excurrente mncronata ‚utrieulo longiora. Viriculus obevato-subrotundus 1-spermus. Stigma capitatum.
Am Rande des Markiplatzes von Sau Antonio: Lind- heimer. Augıst.
Durch die zottig-wolligen Blüthenknäuel sehr ausge-
zeichnet! Die Blätier 1° lang, 2/3‘ breit. Der Blattstie] ge- wöhnlich viel kürzer als die Blätter, nur ausnahmsweise so
lang oder länger als dieselben, Die kurzen Deckblätter am Grunde der Blüthenknäuel fand ich nur bei 2 Knäueln.
Polygoneae.
1. Erioegonum Lindheimerianum mihi,
Caulis herbacens erectus teres arachnoideo -tomentosus ramosus, Folia caulina subterna oblanceolata in petiolum an- gustata integra apienlata supra einereo- subtus albo-arach- noideo - tomentosa. .
Umbellae terminales dichotomae multiflorae, radii albo- tomentosi. Inflorescentia centripeta. . Braeiene tres parvae
150
ovatae albo-tomentosae ad basın radiorum atgne pedunen- lorum. '
Pedwuouli albo-tomentosi paientes imvolucro longiores. Inyoluerum campanulatum albo-tomentosum 6 -dentatum 10— 12 -Norum, deutes hrevissimi teansverse latiores ohtusi. Flo- res in involuero pedicellati. Perigoniuim campanulato - turbi- natum petaloideum membranaceum glabrum Gpartitum, laci- niae albidae ovales tubo suo multo longiores, Stamina peri- gonio inserta inelusa. Antherae 2-Ioenlares. Styli arcnati. Stigma peltatam. Ovarium 1-loculare 1-ovulatum. Fru- BUS. 0000
Auf sandiger Prairie an der oberen Guadeloupe. Lind- heimer. August,
2. Eriogenun texanuım mihi, .
Caulis herbacens solidus erectus teres striolatus minnte, puberulo-tomentosus superne ramosus inferne aphyllus, basi squamis elongatis lanceolatis foliiformihus vestitus, Folin cau- lina alterna crassa lanceolaia repanda basi in petiolam aite- anaia supra obscura minute puberula subtus cinereo -tomen- tosa, fascieuli foliorum minorum in axillis. Petioli eompressi bası dilatati. Paniculae rami subfastigiati dichotomi apice subracemosi. Rachis ferrugineo-tementosa. "Bracteae tres parvae ovatae ferrugineo-tomentosae ad basin pedunculi.
Peduneuli patentes remoti ferrugineo-tomentosi involu- erum superaufes, rarius aequantes. Involucrum eampanula- tum ferrugineo-tomeutosum snh-Sflorum. Flores in involucro pedicellati,. Perigenium herbacenm ealyeiforme eampanulatum
6-parliinm lanato-tomentosum, laeiniae lineari-lanceelata® obtnsae Inbo sno multo longiores. Stamina 9 perigonio in- serta inelusa. Antherae 2-Ioculares Iuteae medio afixae Styli apice incurvi. Stgma capitatum. Ovarinm 1-loculare
1-orulatum, Fructus triqneter tomentosus calyce tectus,
’
151
Hiochebene nördlich von Neubramfels: Lindheimer. Juli,
Chenopodiaceae.
1. Chenopodium album L.
Gesellchaftlieb bei Neuhraunfels: Lindheimer. Jali- bis August 1846. „Findet sich an zu vielen Stellen, als dass man annehmen könnte, es sei durch unsern Anbau hierher gekommen, der ohnehin erst seit 1 Jahre hier stattfindet.” Lindheimer.
Anm. Torrey in seiner Flor von Neuyork betrachtet Chenopodium album L. als verwildert ans Enropa.. Veber- haupt nimmt Torrey von den meisten gemeinen europäischen Pflanzen, welche sich zugleich in Nord-Amerioa finden, an, dass sie von Enropa nach America eingewaudert seien. Mit welchem Rechte, sehe ich nicht ein, Warum sollten denn bei der grossen vegetativen, klimatischen (ob auch geognostischen ?) Verwandtschaft heider Länder nicht dieselben Pflanzen beiden ursprünglich gemeinsam sein? Und wenn Torrey Ambrina ambrosioides Spach, Chenopodium bonus Henricus L., Atri- plex patula als eingeberen betrachtet, warum sollen denn Chenopodium album, Ch. hybridum und Ambrina Boirys ans Europa eingewandert sein? Nach einem Prineip bei die- sem Verfahren habe ich vergebens geforscht.
Euphorbiaceae.,
Diese Familie ist in der Römer’schen Sammlung in rei- chem Maasse vertreten, wie sie denn überhaupt eine der reich- haltigsten und weitverbreitetsten Pflanzenfamilien ist,
1. Euphorbia Roemeriann mihi.
Canlis adseendens herbacens teretinseulus glaber. a basi
ramosus pedalis —- sesquipedalis.
152.
Folia alterna exstipulaia ohovato-spathulata, {inferiora subrotundo-spathulata, wtrinque glabre in |petiolum abrupte angustata emarginata mucronulata apice serrulatz subtus glan- cescentia. Umbellae trifidae rami dichotomi glahri elongati. Involnera lihera subrotundo-ovata emarginata glahra pagina ‚inferiori glandulis elevatis paueis minntis atrosanguineis obsita.
Involucella connata semiorbieularia mueronata glahra ob- -solete serrulata pagina inferiori. glancescentia. Glandulae (in
sieco sanguineae) bicornes. Capsulae glabrae laevis cocdi '
dorso carinati,. Semina glabra trigona einerea carioga.
Ia silvis umbrosis prope Neubrauniels leg. Römer. Die Saamen sind mit länglichen, unregelmässigen, nur
durch eine Zwischenwand getrennten Vertiefungen versehen, Dieses nenne ich Cariosus.
2. Euphorbia longieruris wihi,
Caulis herbacens erectns simplex teretiusculus glaber fo- liosus, Folia alteraa exstipulata obevato-cuneata trancata v. ohseure emarginata mueronata integerrima v. apise obsolete serrulata utringne glabra pagina inferiori plerumque glaudulis paneis elevatis atrosangnineis obsita. Pedunenli axillares al- terni glabri angulati sab-3 — Afleri. Involucella transverse latiora reniformi-semiorhicularia glabra nervo exeurrente mu- eronata. Glandulae bicornes virides, cornua ereeta elongata. 'Capsulae glahrae cocei Iransverse venosi dorso carinati. Se- mina glabra teretinscula obovato - ovalia glauca pulcherrime serobiculata,
Auf felsigem Boden bei Neubrannfels: Römer,
Die Saamen sind mit kleinen, Andlichen, dichtstehenden Vertiefungen versehen. Doch sichen die Vertiefungen nicht
30 dicht, dass die Zwischenräume blosse Querwände bildeten. Dieses nenne ich serobiculatus.
PERF
153
3. Euphorbia flexicaulis mihi.
Radix multicanlis- perennis, canles repentes tennes fle- xuosi striati glabri ramosissimi, rami dichotomi. Stipulae in- trapetiolares.memhranaceae 'albidae apice laeiniatae. Folia parva opposita petiolata carmosa ovali-suhrotunda integerri- ma marzinata glahra hasi obliqua obtusa. Flores axillares solitarii minimi peduneulati. Glandulae petaloideae albae in- tegrae. Capsulae glabrae laevis cocci dorso earinati. Se- mina obovato-elliptica triqnetra glabra griseo-rosea sub Iente minutissime alutacea,
Auf felsigem Boden im trocknen Bette eines Giessbachs nördlich von Neubrannfels: Lindheimer. August.
Ausgezeichnet durch den hin- und hergebogenen, an den Gelenkeu Wurzeln treibenden Stengel! Ist in allen Theilen sehr klein. Die Blätter sind 1-27” lang, fast eben so hreit, die Kapseln kaum 1/, lang.
4. Euphorbia rupieela mihi.
Radix perennis mmitieaulis. Caules procumbentes breves angulati glabri ramosi, rami dichotomi. \ .
Stipulae intrapetiolares subulatae. Folia parva opposita longepetiolata carnosa ovali-ovata basi subohlique cordata glabra integerrima obtusa. Flores apice ramornm axillares selitarii. Glandulae integrae transverse orvales aurantiacae. Capsulae glabrae transverse rugulosae cocei dorse carinati. Semina ceinereo-alba obovata trigona glabra laevia.
Fest in Conglomeratfelsen eingewachsen, auf Blöcken südlich von Neubrannfeis: Lindheimgr. Juli,
Die Stengel 9 lang, Blätter so gross als bei der vori- gen Art,
: 9. Euphorbia villifera mihi.
"Radix perennis multicaulis. Caules graciles erecti tere-
finseuli villosissimi_ramosi, villi_albi elongati horizontaliter
154
patentes. Stipulae intrapetiolares villosissimae. Folia oppo- sita, petiolata ovali-ovata hasi ohliqua integerrima obtusiusenla villosa subtus pallidiora v. purpurata, foliorum paria remota. Flores solitarii axillares peduncalati. Glandulae integrae. Capsula „22...
In trocknen Giessbachschluchten des Cedernwaldes bei Neubraunfels: Lindheimer. August bis September,
Die ganze Pflanze laug- und weisszottig, etwas über Y/g’ hoch, Blätter 2— 3” lang, elwa halb so breit. Leider fehlen die Früchte.
Berberideae. (Nachtrag.) Da es bereits eine Berberis ilicifolia Forster giebt, welches ich zu meinem Bedauern übersehen habe, so nenne
ich die Berberis slicifolia aus Texas (cf. Linuaea XXl. 5. .p» 691 54.) jetzt B. Roemeriana.
Onagrariae. (Nachtrag.) (Cf. Linn. XXL 3. p. 576 4.)
Oenothera Boemerianz mihi,
Acaulis perennis, Radix fusiformis horizontalis. Folia petiolata glahra Iyrata subtus pallidiora glandulosa; segmenta lateralia inaegaalia horizontalia Ianceolata v. oblongo - lanceo- lata_ irregulariter dentata acuta, terminale maguum orato- oblongum dentatum acuminatum. Rachis dentata. Petioli
. glahri compressi basi dilatati. Flores radicales. Ovaria ses- Silia obovato - elliptiea canescentia.
Calyeis tabus elongatus-
ur
155
membranacens filiformis appresse puberulus apice dilatatus segmenlis calyeinis ter longior. Segmenta calyeina reflexa membranacea oblongo-lanceolata glahra cornicnlata corollam aeqnantia. Petala obovato-euneata glaberrima apice trun- cata subdentienlata. Stamina erecta corolla vix _breviora sty- Ium aequantia. Filamenta glabra. Antherae luteae versatiles medio affıxae lato -lineares, Stylus erectus tetragonus. Stigma eruciatim 4-partitum, lobi lineares antheris breviores.
Capsula sessilis cartilaginea, obovato- elliptica appresse et minute puberula 4-alata. Semina ohovata biserialia.
Auf feuchten Prairieen bei Neubrannfels: Römer.
Gehört zu $. 1. Euvenothera, und zwar neben O, iri- Zoba und O. acaulis, ef, Torr. et Gr, I, 499.
Die Blumenkrone keinen Zoll lang. Ihre Farbe lässı sich an den trockenen Exemplaren nicht mit Sicherheit be- stimmen. Die Blätter überragen die Blüthen und sind 4 — £° lang. Die Früchte sind leider so zerpresst, dass sich da- mit wenig anfangen lässt.
Compositae. (Fortsetzung v. Linn. XX1. p. 602.)
5. Engelmannia texana mihi.
Radix perennis. Caulis elatus erectus angulatus hirsutus ramosus apice corymboso-panicnlaius, rami virgati alterni.
Folia alterna ovato-oblgnge irregulariter pimnatiida stri- gosa obtusa, inferiora brevipetiolata, superiora sessilia; seg- menta subtriangulari-oblonga obtusa ciliata plerumque inte- gerrima rarius grosse 1-dentata, inferiora divaricata, summa eonfuentia, Peduneuli elongati angnlati graeiles ereeti stri- gosi flore longiores basi bractea (folio Norali?) Janceolata in- -tegra: strigosa ciliata suflulti, _Capitula terminalia ‚multiflora.
186
Involuera hemisphaerica glutinosa strigosa.. Squamae nume- rosae triseriales coriaceo-chartaceae obovato-ohlongae eilia- tae in appendicem foliaceam attenuatae, exteriores patentes in appendieem lanceolatam quadruplo longiorem attennatae, interiores appressae appendice eblonga multo majores, Floseuli disci steriles, radii ligulati fertiles, Jigulae luteae multinerves obovato-oblongae extus pubescentes involuero 2 —3 longio- res. Achaenia ohovata compressa aptera dorso convexa ea- rinata, latere interiori planiuscula medio nervo elevato per- Jucta, seabro -puberula apice squamis 2 lanceolatis marcescen- tibus hispidis coronata.
In terra Texaua (prope Neubrannfels?) leg. Römer.
Obere Stengelblätter (die unteren fehlen an unseren Exem- plaren) 4” lang, Blumen über 1” im Durchmesser,
6, Ambrosia trifida L. £. Texrana mihi.
Petioli. apteri margine nudi, achaenia 8-costata, caulis teretiusculus,
An feuchten, schattigen Bachufern und stehenden Wassern hei Neubraunfels in Menge, dichtstehend , oft 40 — 15” hoch. Lindheimer. August.
Die gewöhnliche Form hat nach Torr. et Gr. lc. H. 290. petiolos anguste alnios ciliatos; achaenia Öcostata, cau- lem tetragonnm, .
Da aber die texanische Pflanze in allem Uehrigen genan mit der Charakteristik der 4. trifida bei Torr. et Gr. über-
einsimmt, so halte ich sie nuf für eine Varietät der leiz- teren.
7. Ambrosin Lindheimeriana nihi.
Caulis suflruticosus erectus paniculatus „ramosissimus in-
ferne teretinscnlus snperne obtusangulns velntino - hirsutus, TA- mi angulgti.
157
Folia rigida calloso-mueronata ufringne strigillosa suh- tus eanescentia, caulina bipinnatiida, ramea oblongo -lanceo- lata pinnatifida v. ineisa, inferiora opposita hrevissime petio- lata, superiora alterna sessilia; segmenta oblongo-lanceolata v. lanceolata ineiso -serrata v. integra calloso - mueronata.
Racemi numerosi spieati paniculati.
Flores steriles ebracteati pedicellati spicam terminalem densam formantes. Involuerum hemisphaericum ecostatum stri- gosum margine eiliatum sub-10-florum. Corolla turkinata
5-dentata. RBeceptaculum paleaceum. Stylus abertivus in- chusus.
Flores fertiles feminei apetali in axillis "foljorum supe- riorum solitari. Fruetus inermes subglohose -turbinati 3- costati tubereulati villosi apive brevi conico tomentoso in- structi. ‚Styli rami elongati filifermes,
Ixa® Artemisia? Lindheimer.
" Gesellschaftlich bei Neubraunfels, oft grössere, tiefer lie- gende Strecken der Prairie bedeckend: Lindheimer. August,
Ambrosia crithmifolia DC. hat’ nur wenige Aehren, Hineale Blattzipfel und keine kegelförmige Fruchtspitze; A.ar- temisiaefolia L. einen kahlen Fruchtboden und bewaffnete Früchte; A. coronopifolia Torr. et Gr. lose Trauben, klei- nere Köpfchen und 1-jährige Wurzel.
Ich würde unsere Pflanze unbedenklich zu A, coronopi- Folia. ziehen, wenn es nicht von dieser biesse 1. c. I. 291: ann? sterile heads in loose racemes, the heads scarcely larger than in A. artemisiacfolia L. Bei A. Lindheime-
'räuna sind aber die Köpfchen noch einmal so gross als bei‘ 4. artemisiaefolia L.
8. Ambrosia glandalesa mibi.
158
Canlis herbacens ereetus inferne glaber teretinsenlus sul- eatus, infra medium triehotomus, rami fastigiati apice fiexnosi angulati glanduloso -viseidi pilis brevibus appressis strigesi simnlqne pilis elongatis patentibus hispidi ramosi, ramuli gra- eiles alterni.
Folia alterna petioläta pinnatiseeta calloso- mucronata utrinque glandulis parvis igneis egregie glandulosa subtus stri- gosa eanescentia supra glabra margine 'appresse ciliata; seg- menta remota lineari-lanceolata integra v, inciso -dentata eal- loso-mueronata; folia summa ramulorum integra linearia parva. Racemi terminales numerosi spicati.
Flores steriles parvi ebracteati pedicellati spicam den-
sam formantes. Involnerum turbinatum ecostatnm parce stri- \
gosum sub-8-florum. Corolla tnrbinata 5-dentata. Te- ceptaculum paleaceum. Stylus abortivus inclusus.- .
Flores fertiles feminei apetali in axillis foliorum solita- ri, Achaenia inermia ohovoiden tricostata pubescentia apice brevi eylindrieo coronata. Styli. ramı elongati filiformes.
Ira? Artemisia? Lindheimer.
Gesellschaftlich auf nacktem Kalksteingeröll im trockenen Finssbeite des Cibolo, 15 Miles westlich von Neuhrannfels. Lindheimer. September,
Gehört zu $.1. Sectio b.
Blüthen klein, meist noch kleiner als bei A.artemisiae- Ffolia L. Der Stengel unterhalb der Mitte gegliedert und 3-